Ik ben een vat vol nutteloze kennis. Misschien is dat de reden dat ik zo hou van kwissen. Ik ben het soort mens dat het niet kan laten om antwoorden naar de tv te roepen… Zelfs als ik alleen thuis ben, ja. Mocht je je afvragen wat voor mens ik nu eigenlijk ben: ik ben er zo eentje.

Toch zijn er heel weinig kwissen die ik echt leuk vind. Het probleem met kwissen is namelijk dat ze of veel te moeilijk zijn (Wie presenteert het Hongaarse radioprogramma ‘Magyar Musica’ elke vrijdag, maar nooit op woensdag?) of veel te simpel (‘Hoeveel pootjes heeft een forel?’).

Bij tv- kwissen (ik schrijf het als kwissen, omdat ik het mooi vind zo) komt ook altijd het onvermijdelijke babbelmoment ten berde: de presentator stelt oninteressante vragen aan kandidaten die enkel willen kwissen, en niet eens zin hebben om te antwoorden op vragen waar ze geen punten mee kunnen verzamelen. Maar hey, stel je voor dat je in een kwisprogramma heel de tijd zou moeten kwissen, het zou nogal wat zijn..
In ‘Safe’, de om de ÈÈn of andere reden bijster onleuke kwis op VTM, lost presentator Kris dat probleem steevast op met de zin ‘Ach ja, het is eigenlijk toch niet zo belangrijk, volgende vraag!’.

De Slimste Mens Ter Wereld is anders. Niet alleen wordt het gepresenteerd door Erik Van Looy, de meest adorabele kwismaster die ik sinds lang heb gezien, de vragen zijn ook net moeilijk genoeg om indruk te maken met een goed antwoord, zonder over te komen als een freak. De slimste mens (het is hier al zo ingeburgerd dat het niet lang meer kan duren voor we het ‘de slimste’ noemen) is het enige programma dat ik trouw en devoot bekijk. Ik ben zelfs bereid om er vanavond mijn haat tegenover Leen DemarÈ even voor aan de kant te schuiven.

En heel eerlijk: ik ben bereid om de forelvraag te beantwoorden met drie om Erik Van Looy te horen lachen.