‘Mozarella hebben we nog, hebben we nog tomaten? Ja, die hebben we ook nog, denk ik. Is er nog toni…’. Mijn breinbrekerij in de supermarkt werd op een shockerende manier onderbroken. Naast de kartonnen Minute Maid en Appelsientje zag ik plots een merknaam die er anders nooit stond. Ik ben sowieso altijd al blij als een kind als er iets helemaal nieuws te verkrijgen valt (zie witte leo’s, vanille coke en lays sensations), maar deze keer was het anders. Ik moest me inhouden om geen onschuldige supermarktbezoekers op de hoogte te brengen van mijn ontdekking. Het was een karton dubbelfrisss!
‘Dubbelfris?’, hoor ik u al vragen. Dubbelfrisss dus, met drie s-en. Uit Nederland! You know, waar ze reclame maakten voor Taksi Tintel met de slogan: Er zit een tintel in mijn glas, die er vroeger nog niet was. ‘Taksi Tintel?? Waar heb je het over, lilith?’ Dat is een drankje. Uit Nederland!
Ik ben een Nederland-addept, zo simpel is het. Als kleuter zweerde ik bij de VPRO op zondagmorgen, waar Buurman Bolle samen met drie dikke dames de plak zwaaide. Ik droomde ervan om ooit eens met mijn achterwerk in de kast te mogen, te mogen kiezen uit de speelgoedprijzenpot van de Droomshow of meneer Cactus te vertellen over mijn verzameling ansichtkaarten. Want zo noemde ik die dingen, ik had er geen idee van dat dat in Vlaanderen gewoon ‘postkaarten’ waren.
Tijdens schoolvakanties waagden we af en toe de grote oversteek naar Nederland, want het toeval wil dat daar veel Center Parcsen zijn. Ik was er de koning te rijk, want bij elke stap die ik zette waande ik me op televisie. Iedereen sprak er zoals Ome Willem, er was een echte Albert Heijn, en ja hoor, je kon er Taksi Tintel krijgen, en autodropjes.
Als tiener las ik geen Joepie, maar Fancy, voor meiden die alles willen weten. Ook dat sterkte me in mijn overtuiging dat alles leuker en hipper is in Nederland. Ik heb nog steeds de neiging om mijn tv eerder af te stemmen op een Nederlandse zender dan op VT4. Dan zie ik ze tenminste allemaal nog eens: Ron Brandsteder, Gerard Joling en Henny Huisman. Jeweetwel, van de mini playbackshow. ‘Dat was Bart KaÎll, toch?’. Neen, dat was het niet, in Nederland hadden we Henny.
Jep, hier ook een Nederland adept. Volgens mij heeft het iets met onze gemeenschappelijke hang naar hippe kitsch te maken… Ik moet trouwens ook maandelijks mijn porsie Nederland hebben, as you may remember.
Ah, wat een visuele verademing tussen al die duizenden weblogs. Erg sexy ontwerp. Mijn complimenten. (Minor point: misschien een iets kortere regellengte of een groter lettertype; de content heeft een iets te hoog tuurgehalte vind ik).
hey lilith,
Sommige programma’s bekeek ik ook wel graag en ja Ron Bransteder en Henny Huisman klinken mij bekend in de oren!
O0h ja en kent er nog iemand “zeg eens AAAAA”
tof tof, waar zijn die lang vervlogen tijden nu naartoe? :-)
Oh ja mijn eerste blogsite staat nu ook online:
http://bjorn-severine.blogspot.com
En nee ge moet geen account maken, ge kunt anoniem ook werken
doei
seefje
Hmm.. Nederland.. het land waar ik vroeger altijd wilde wonen las ik groot zou zijn.
Bananenvla met chocoladebolletjes moet je eens proberen. Genot voor je smaakpapilletjes :)
herinner je nog de Loeki-asjemenou-reclame voor taksi? “Hoi, Taksi, en neem er zelf ook ÈÈn!”
Zalige herinneringen, toen was er nog geen televisionele ontwikkeling in Vlaanderen…
Nederland … een rietje voor sofietje, een broodje poep, de zalige zondagochtenden met teo en tea …
En mijn all time favoriet die ik onlangs in de rekken van de delhaize heb teruggevonden :
“Ik hou van wit, ik hou van bruin, ik hou van brood waar fris op zit” … Heinz Sandwich Spread !!!
I soooo know what you are talking about !!!
En Henny’s moppentrommel is om nooit meer te vergeten !
Teo en Tea :D