Ben & Jerry’s

Ik lijk op mijn vader, zegt men. Dat durf ik wel eens tegenspreken, maar als iemand pasfoto’s van mij en mijn broer naast die van mijn ouders zou leggen, dan is het wel duidelijk. Mijn moeder en broer hebben donker haar en donkere ogen, mijn vader en ik zijn blond (van nature, nu ben ik rood van K3) met groene ogen. Ook qua karakter lijk ik meer op mijn vader dan op mijn moeder. In gezelschap zijn mijn vader en ik luider dan de kalmere helft van ons gezin, zijnde mijn broer en moeder. Wij babbelen, zij luisteren. Wij discussÔeren tot gat in de nacht, zij denken er het hunne van. Niet dat mijn vader en ik dikke vriendjes zijn, maar ook dat is volgens de overlevering normaal. Tegenpolen trekken elkaar aan, gelijkende polen botsen bij momenten alle kanten uit.

Op ÈÈn punt zijn mijn vader en ikzelf verschillend als dag en nacht: snoepen. Hij lust geen taart, eet niet graag koekjes en hij denkt er nog niet aan om uit zichzelf een zak chocotoffs open te trekken. Ik kan geen zak chocotoffs dicht laten. Net als mijn moeder ben ik gek op chocolade, brownies en muffins. Ik zou strafbare dingen doen voor winegums. En als ik een zak moet vullen met schepsnoep word ik gek omdat ik absoluut niet kan kiezen tussen al dat lekkers. Gelukkig heb ook ik dingen die mij absoluut niks zeggen, ook al zitten ze boordevol calorieÎn: wafels met slagroom (waar mijn moeder dan weer voor zou moorden), oliebollen (ook al zeg ik op kermissen altijd luidop ‘Mmmhmm! Oliebollen!’), appeltaart, pannekoeken (ik haat pannekoeken!),.. en ijs.

Met een ijsje kan niemand mij gelukkig maken. Ijs op stokjes al helemaal niet, want daarvan ga ik beven en moet ik kokhalzen, maar ook ijs zonder stokjes zegt mij pijnlijk weinig. Ik heb er nooit zin in en als ik er bij wijze van dessert eentje krijg dan moet ik mijn uiterste best doen om het binnen te krijgen/houden. Maar! Er is ÈÈn uitzondering op mijn ijsjesregel: Ben & Jerry’s. De hippe, mooie ijsbekers doen mijn ijshaat smelten als (oh well..) ijs voor de zon. Geen pistache of mokka bij Ben of Jerry, maar smaken als Cherry Garcia (met kersen, goed gezien) en Karamel Sutra. Het ijs zelf kost stukken van mensen, maar dat geeft mij net het gevoel dat ik iets exclusiefs naar binnen lepel, en niet zomaar yukkie bah-ijs. In de videotheek deze namiddag had ik ook chips kunnen kopen, of schepsnoep, of een snickers, maar ik deed het niet. Met mijn Godfather-doos in de hand beende ik naar de grote, hippe diepvries, en ik ging voor Vanilla for a Change. Thuisgekomen deed ik Youri een offer he could not refuse. Zelfs hij, een nog grotere ijshater dan ik, vond het uitermate lekker.

vanilla.jpg

Reacties

  1. tomadde

    Pretten, gelijk ze hier zeggen. I bet you couldn’t tell the difference als je niet weet welk ijs uit welk doosje komt ! :-)

  2. droopy

    geef mij maar chocolat chip cookie dough ijs van ben en jerry’s. mmmmmmm simply the best. ook het enige ijs dat ik eet

  3. Damon

    Ik heb Ben & Jerry’s een tijdje terug ook geprobeerd. Cookie Dough with chocolate crisps (ofzo). De Cookie Dough waren ballen zo groot als in de vleesballen in tomatensoep. En de chocolade stukjes zaten er in vermengt.
    Ik sabbelde op de Cookie Dough balletjes, maar ne een tijdje bleek heel mijn gehemelte opengereten te zijn van de scherpe hoekjes en kantjes van chocolade stukjes die in de Cookie Dough zaten…
    Ik heb er nog anderhalve week last van gehad, met bijkomende tandpijn aan de voorste tanden en alles!

    (en ik moet hier wat vaker langskomen want niemand gaat deze post nog opmerken zoveel dagen later)

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>