Lilith krijgt een cadeautje

heuptasje.jpg

Vorige week stond er een boodschap op mijn antwoordapparaat. Ik schrik altijd een beetje als er een boodschap op mijn antwoordapparaat staat, want dat wil namelijk zeggen dat de inspreker mijn boodschap voor de beep heeft gehoord. Geen ‘gelieve uw boodschap in te spreken na de beep’ bij lilith, maar een stukje uit Pulp Fiction waarin wordt gevraagd om iets in te spreken, om het risico niet te lopen dat je geÎxecuteerd wordt zoals al de rest. Ik moet het dringend eens veranderen, maar ik vergeet het altijd. Mijn oma is al meer dan eens compleet in de war geweest toen ze me tevergeefs probeerde te bereiken. Als ik haar ‘Hallo?! Hallo? Wat gebeurt er?’ hoor zeggen bij het beluisteren van mijn boodschappen breekt mijn hart immer een beetje.

Deze keer was het het meisje van het reisbureau dat zich moet hebben afgevraagd wat voor een nutcase ik wel ben, en of het wel zo’n goed idee was om zo iemand op een vliegtuig te laten stappen. Maar die mensen maken blijkbaar wel vreemdere dingen mee, en gelukkig deed niks in haar stem vermoeden dat ze enigzins geshockeerd was, of in de war. Ik mocht mijn tickets voor VenetiÎ komen afhalen. Zo gezegd, zo gedaan.

Bij mij moeten dingen snel gaan. Als je me vraagt om tickets te komen afhalen dan is het de bedoeling dat ik binnenkom, de tickets krijg en weer buitenstap. Als je dat anders ziet dan dien je de zaken ook anders te verwoorden op de mensen hun antwoordapparaat, dunkt me. ‘Hallo! Met x van reisbureau Z. Je mag je tickets voor VenetiÎ komen afhalen, maar niet nadat je in onze hippe stoeltjes hebt plaatsgenomen en ik je van naaldje tot draadje heb uitgelegd wat elk woordje op elke voucher betekent. Ik zal je ook waardevolle tips geven, als daar zijn: het blaadje waarop in het groot ‘Afgeven in het hotel’ staat, moet je afgeven in het hotel. Daarna zal ik je nog een kwartier onderhouden met weetjes die je al wist toen je kwam boeken, en dan pas mag je het mapje met de vouchers vasthouden en vertrekken’, ware meer waarheidsgetrouw geweest.

Toen ik na een half uur lachen en knikken en grote ogen trekken om maar te doen alsof ik iets bijleerde eindelijk dacht te kunnen vertrekken bleek er nog een verrassing te zijn. Een heuptasje van Jetair! Het meisje keek me aan alsof het de bedoeling was dat ik het ding onmiddellijk omgorde, om me als een ware toerist in het Ieperse stadsleven te storten. Ik bedankte, propte het ding zo ver mogelijk weg onderin mijn tas, en stapte het reisbureau uit. Volgende keer boek ik mijn reis wel op internet.

Reacties

  1. Je hebt geen powerpoint presentatie gekregen hoe je de nooduitgangen in het vliegtuig kan vinden en uitleg over alle excursies je buiten VenetiÎ kan doen ? Nu ja, het zegt misschien wel wat over de Ieperlingen (Ieperaars ?) , misschien willen de meeste klanten zo’n omstandige uitleg juist wÈl ? Ik ben na 3 jaar Brussel terug naar Gent verhuisd omdat het me daar te ‘hapsnap-snelsnel’ en anoniem ging. Toen ik op mijn laatste reis mijn teddy had laten liggen in het hotel hebben ze hier hemel en aarde bewogen om mijn ‘fluffie’ te repatriÎren. Ik zou destijds in Brussel het niet in mijn hoofd gehaald hebben om zoiets in een reisburo te gaan navragen. Anderzijds, je had natuurlijk ook kunnen zeggen: “Stop da crap ! I ‘am a woman of da wooorld, give me da f*cking tickets nooow !”. Tsja, het is ook nooit goed hÈ ?

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>