Het is niet omdat ik me ooit redelijk negatief heb uitgesproken over Eva Pauwels dat ik Ciao Bella geen kans geef. Zo dacht ik gisterenavond plots. Integendeel zelfs, als ik ÈÈn doel heb in mijn leven dan is het wel op de eerste rij staan als Eva zich verslikt in ÈÈn of ander mager programmaconceptje op Kanaal2. En dus telde ik de minuten af.

Het magere conceptje houdt in dat wicked lesbo Eva samen met Ène Joyce (wie? Ow, een Joyce..) door ItaliÎ trekt in een cabrio en daar de dingen zo’n beetje op stelten zet. Althans, dat had ik toch begrepen uit een banner op de website van jim tv. Als ik programmadirecteur was zou ik het concept met een gigantische zwieperd van tafel hebben gelachen, maar een krijsende Eva die je elke nacht smekend op je gsm lastigvalt om eindelijk nog eens op tv te mogen komen kan wonderen doen, zo blijkt.

En dus reden ze door ItaliÎ, ons Joyce (wie?) en ons Eva. We zagen hoe ze in de file stonden en werden nagezwaaid door een bende Italiaanse zonnebrilmacho’s. Een mens zou zich gaan afvragen hoe erg de schoonheid van italiaanse vrouwen achteruit moet zijn gegaan als een lelijk manwijf en een Joyce worden nagefloten in een Italiaanse file. Maar bij dit soort programma’s mag je niet te veel nadenken, natuurlijk. Mijn fout.

Ze reden en ze reden door ItaliÎ en onderweg hield Eva de spirit erin door Joyce te vragen of ze soms tv keek. Tot zover het hoogtepunt van deel ÈÈn. In deel twee begon ik me af te vragen wanneer ItaliÎ nu eindelijk eens op stelten zou worden gezet, en Eva samen met mij, meende ik te zien. Op dat soort momenten is het goed om siliconenborsten te hebben, dat weet het kleinste kind. En zo kwam het dat we Eva plots met ontblote pattaten ( vrij naar Jeff Hoeyberghs) in het midden van een camping vol bejaarden zagen staan. Op stelten, zeg ik je!

Joyce deed ook haar duit in het programmazakje door nog achterlijker over te komen dan Eva Pauwels dat al deed. Er is een onbekende vlaminge nodig die opgediept is uit ÈÈn of ander schoonheidssallonnetje om dat klaar te spelen, en ze deed dat goed. Zo vroeg ze zich luidop af wat gisteren is in het Engels, en gaf ze toe dat ze The Days of Our Lives al niet meer kon volgen als ze het ÈÈn dag had gemist. Laat dit duidelijk zijn, Joyce, en dan liefst voor eens en altijd: daar hebben wij nu eens helemaal geen boodschap aan. Aan de rest van jullie ongelooflijk saaie en hoogtepuntloze roadserietje trouwens ook niet.

Op het einde van het programma belde Eva Pauwels nog even vanuit bad met haar dochtertje. Terwijl de camera ons nog eens een blik gunde op haar mismeesterde ballonborsten zette Eva het op een snikken. Voor ÈÈn keer begreep ik Eva: zelfs intelligente mensen zouden het moeilijk krijgen als ze zichzelf moesten spelen in de meest mislukte reality soap in de geschiedenis der reality soaps.