Het voetpompje zag eruit alsof het gemaakt was om een blauw met geel kinderzwembadje mee op te pompen. ’Eerst barbequeÎn, en dan plonzen’ sprak de pompende papa. Voetpompjes zijn meestal zwart en dreigend, wat mij dan weer angst inboezemt tijdens het pompen, maar dit petieterige blauw met gele pompje was met voorsprong het meest onschuldige voetpompje dat ik ooit had gezien. Bij dit voetpompje kon je haast niet anders dan vertederend ‘aah’ zeggen en wijzen. Dit pompje was oke, dat zag je meteen.

’Het is een list’ fluisterde ik. Youri keek me met grote ogen aan. Maar het was ook een list. Het was helemaal geen onschuldig zwembadpompje.Dit pompje was een heus opblaaspoppompje! Uhuhuh! Om de vieze vettige opblaaspoppen mee op te pompen die er rond uitgestald stonden. Dat was het! Gedegouteerd keken wij elkaar aan, terwijl ik me afvroeg waar het ventieltje van een opblaaspop zich in hemelsnaam bevindt. Aan de enkel, waarschijnlijk. ‘ 399 euro!’ wees Youri verbaasd naar het prijsetiketje. ‘Voor 389 neem ik hem mee! Kijk daar, een meeneempenis! ‘ riep ik. Ook dat was een list. Een list om dichter bij de kast te komen die mij stilletjesaan was beginnen opvallen.

Er stond veel volk bij de kast. Veel meer dan bij de opblaaspoppen en de openkruisstrings. Deze kast was duidelijk het hoogste van het hoogste in seksshopland. Het was een veilige baken voor al wie wel eens met vieze fantasietjes rondloopt. Zoals het vieze koppel uit Zedelgem, dat zich ondertussen ook al aan de kast bevond. ‘Hmmm, zou dit niets zijn voor de vrijgezellenavond waar we naartoe moeten, vanavond, met grappige attributen die iets met seks te maken hebben?’ vroeg ik terwijl ik een vibrerende badeend uit de kast plukte. ‘Of dit misschien.’ In ÈÈn slingerbeweging gooide ik de eend weer op zijn plaats, en trok ik een grote doos met paarse balletjes naar me toe. ‘Oe kijk, een tarzan!’

Het had iets te luid geklonken, ik voelde het. De mevrouw uit Zedelgem keek me gedegouteerd aan vanonder haar gepermanente frou-frou. ‘Zoals in Big Brother’ vervolgde ik quasi verontschuldigend. Ik wilde de scheve situatie nog recht te trekken met een mopje over piekeren, maar de koorlerares verdiepte zich al weer in een ander pornografisch pleziertje. ‘Misschien kopen we beter een cadeaubon in de Free Record Shop’ fluisterde ik luid genoeg tegen Youri, zodat iedereen kon horen dat ik niet pervers was.

Toen we naar buiten liepen zag ik hoe het grote publiek me gedegouteerd aankeek. Bij thuiskomst zat er maar ÈÈn ding meer op: een lange warme douche nemen om mijn hersenen te reinigen van alle viezigheid. En dat zou u, beste bloglezer, ook beter even doen. We hebben echt niks gekocht, we zijn geen freaks, hoor!