We hebben het bakken te pakken

Het begon vrijdagnamiddag. Vol voorpret wandelde ik de crib in met een zak vol chocolade, eieren, room en boerenboter. Snel pende ik een receptje over van op een nederlandse kooksite, en even later stond ik glunderd tussen alle ingredÔenten die ik op de site had gezien, maar dan in het echt in plaats van in woordjes.

Ik klopte en klutste en mengde dat het geen naam had, en eens mijn eerste echte chocoladetaart in de oven kwam de kleine lilith in mij weer helemaal naar boven geborreld. Net als vroeger kon ik het niet laten om alle vijf minuten naar de oven te trippelen om te gaan kijken of de taart er al goed uitzag. Even overwoog ik zelfs om in kleermakerszit voor de oven te blijven zitten, maar stel dat er plots iemand binnenkwam, hoe leg je dat dan uit als je 23 bent?

Apetrots zette ik ’s avonds na het avondeten de taart bij mijn ouders op tafel, en ik kreeg het nog hoger in mijn bol toen mijn broer zelfs voor een tweede stuk ging. En toen hij de volgende dag in de keuken stond om het overschotje op te warmen in de microgolfoven, zodat het laagje chocolade bovenaan er mooi af kon smelten.

Mijn eerste taart was zo’n succes dat ik vanavond eens een cake wou uitproberen. Maar dat was buiten Youri gerekend: het enige wapenfeit dat vanavond uit mijn handen is gekomen was het opkloppen van een potje room. Voor in zijn eigenste zelfgemaakte sjokoomoeskes.

Reacties

  1. Op je 23ste mag je ook nog gewoon, in je kleermakerszit, voor de oven blijven zitten. Geeft niets.
    En bedankt voor het knorren van mijn maag, op dit moment.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>