“Chaos in V., alles ondergelopen”, smste mamie me vanmorgen.
Plots wist ik weer van wie ik mijn journalistieke genen heb meegekregen.
Van haar dus.

Sinds vanmiddag heb ik het ouderlijke dorpje V., dat zo goed als nooit het nieuws haalt, al tientallen keren voorbij zien komen op diverse zenders. Bakker Wim wadend door de ondergelopen dorpskern. De vrouw van wijkgenoot Dirk die slijk wegtrekt. De villa van de familie Lust die herschapen is tot modderpoel. Zelfs een live verbinding vanuit V. tijdens het nieuws op ÈÈn, interview met de gouverneur van West-Vlaanderen en al.

En dat je toch telkens de neiging hebt om trots te beginnen glunderen en wijzen als een nieuwslezer de naam uitspreekt.
“V.”
Het mag dan wel gigantisch overstroomd zijn, maar ik heb daar lekker wel altijd gewoond. Zie je mij dan gewoon denken.

Heeft u dat ook?