Ik loop al een maand te niezen en te snotteren, ik zet geen stap buiten voor ik een half uur voor de kleerkast heb staan draaien omdat ik niet weet of het trui of geen trui moet zijn, en gisteren ontdekte ik dat zelfs de kleine kikkertjes op de trap terug zijn. Regenkikkertjes in augustus, jawel.
Ergens diep vanbinnen maak ik mezelf wijs dat de zomer dit jaar gewoon een beetje lang op zich laat wachten, maar dat het beter laat is dan nooit! Dat de zon ergens vastzit aan de grens, maar niet meer voor lang, en dat we onszelf puffend van de warmte door de late zomer zullen moeten slepen. Dat het ter compensatie zo warm zal worden dat de overheid verplichte siÎsta’s zal moeten invoeren, en drankfonteintjes zal installeren op de Meir. Dat denk ik er dan van. Het houdt me warm tijdens herfstige nachten.
En heeul stiekem geef ik mezelf toch over aan de old school nostalgie die vanaf de huis-aan-huiskrantjes in mijn gezicht knalt: “Terug naar school!”, “Een nieuwe start!”, “Drie passers voor de prijs van een geo-driehoek!”. Waarlijks: wat ik niet zou geven om op deze regenachtige dagen op zoek te gaan naar kleurige mappen en flashy kaftpapier, kleurpotloden die ik toch maar ÈÈn keer per jaar zou gebruiken om een kaart in te kleuren voor aardrijkskunde, en kleurstiften voor de randjes. Ik zou de hoop op zomer opgeven en mezelf optrekken aan het kiezen van een nieuw agenda, en met een lijstje door gangen lopen die ruiken naar witte turnpantoffels en kneedgom. Ik zou mijn agenda altijd mooi invullen, en niet na een maand alles overschrijven van mijn buurvrouw die toch niks anders te doen heeft dan cursussen en agenda’s bijhouden voor mij en de rest van de klas. Ik zou het zelfs durven beloven. Ik zou flink zijn.
Kwatongen beweren dat ik ijl door een gebrek aan zonlicht, en misschien hebben ze wel gelijk.
Maar als iemand een school weet zijn waar je wordt betaald om te studeren, laat het dan maar weten. De boekentas is al gekozen, dat spreekt.
Dit studentje heeft zijn nieuw boekentasje en nieuwe kleurpotloden reeds gekocht. Iedere keer ik in mijn bureau kom glimlachen ze verwachtingsvol naar me. Nog een maandje jongens…
Betaald om te studeren niet, maar je kan toch een beetje alsof doen als ik, door bij de Open Universiteit te studeren. Heb je ook examens enzo, dan kan je daar toch je mooie boekentas showen. En de agenda, die zal je nodig hebben om alles te plannen :-)
Good luck!
xxx
Eind augustus gingen mijn broer en ik met ons lijstje schoolspullen halen… Haa, de maagdelijk witte atoma-schriften! en de fineliners van stabilo in 20 kleuren (nooit nodig in de les, enkel om te doedelen, maar dat moest de mama niet weten) Ik zou gerust nog wel eens een dag terug naar school willen. Is dat een teken dat ik oud aan het worden ben?
Oh ja, ik kleurde de randjes ook altijd met stiften :)
betaald worden kan wel als je studeert voor een knelpuntberoep.
Maar geef nu zelf toe … een “knelpuntberoep” klinkt toch allesbehalve aanlokkelijk. Wie wil er nu in godsnaam zeggen : “ik studeer voor een knelpuntberoep”
(wat zijn knelpuntberoepen trouwens ? :-) )
tip: bij Het paleis in Antwerpen zoeken ze nog vrijwilligers om schriften te helpen kaften: Aan prettige tradities mag niet geraakt worden.
HETPALEIS kaft je boeken en schriften op zaterdag 3 september 2005 vanaf 12u30.
zie: http://www.hetpaleis.be/nieuws/68.htm
oe! ik weet het! schrijf een doctoraat (also known as: ‘betaald worden om te studeren’)
Het enige probleem is dat je sterft van de saaiheid vooraleer je een nieuwe vulpen kan gaan kopen of schriften kan beginnen kaften.
ik heb zowaar medelijden met je, vooral om die zon die het niet wil doen bij jullie, daarom doe ik nu heel hard mijn best om wat zonne-energie met dit berichtje mee te sturen, ik doe mijn best-ik doe mijn best-ik doe mijn best, … en nu doe jij de rest.
ps. je hebt een leuke weblog!
Ik ga vandaag een boekentas gaan kopen!
En die gradenboog, aaah, wat een herinneringen …