De mormonen komen

mormoon.jpgSinds ik drie jaar in Gent op kot heb gezeten geef ik niks meer aan mensen op straat. Geen geld, geen handtekening, geen mening. Voor ik naar Gent ging was ik steevast het gewillige kind dat geen neen kon zeggen tegen bedelaars en enquetteurs, maar na drie jaar door de Veldstraat lopen stop je daar echt wel erg noodgedwongen mee, of je komt niet meer aan je dagtaak toe.
Waarom ik niks geef, vraagt u? Ben ik een egoÔstische trut die zich niks aantrekt van het wereldleed? Neej! Omdat ik niet aan ÈÈn bedelaar iets kan geven en aan de volgende niks. Dat vind ik dan niet eerlijk voor de volgende. En er zijn andere manieren om misÈrie op te lossen en je geweten te sussen.
Om meningen moeten ze me al helemaal niet vragen, want ik ben zelf een enquetteur. En dat telt niet.

Toen ik gisteren door Kortrijk liep had ik ze wel weer langs me heen zien fietsen, in hun witte hempjes en paarse jasjes. “Yehes” dacht ik, “Ze zijn langs me heen gefietst!”. Drie seconden later stonden ze plots op een onverklaarbare wijze met twee rond mij. Hoe ze het doen, ik heb geen idee, maar ik kon er niet meer onderuit.
“Mefrouw, ken ik uuw eejven wat vraogn?” vroeg de kleinste van de twee met een overduidelijk amerikaans accent. Op zijn jasje een badge van de de ‘Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen’ , en op zijn gezicht een glimlach van daar tot aan de broeltorens. Kijk, iedereen mag mij alles vragen, en dat zei ik hem ook. Ik had hem er wel nog niet bij verklapt dat ik niet van plan was om erg actief aan het volgende hoofdstuk mee te werken. Ik kende het volgende hoofdstuk namelijk al, het was de derde keer in evenveel maanden dat ik me stond te verwonderen over de nederlandse kennis van een paar amerikoanders in de kortrijkse binnenstad.

“Waai komn uit Amerika and waai brengn het woord van God” zei de jongen.
“Uhuh” zei ik.
Want ondanks het feit dat ik niks meer geef op straat ben ik wel zo lief om even te luisteren hoor. Als iemand zo hard zijn best doet om het mij uit te leggen in een taal die hij niet honderd procent meester is al helemaal. En zeker als het gaat over dingen waar iemand helemaal in gelooft. Ik mag dan wel de grootste atheist zijn, ik vind mensen die geloven adorabel.
De jongen vertelde een minuut lang over de kerk van god.
Ik knikte.
En zei dat ik het geweldig vond dat ze all the way from the USA kwamen om mij de blijde boodschap te brengen, maar dat ik niet te overtuigen was om mijn leven in teken van een god te leven.

De jongen lachtte zijn lach, en zei dat hij dat kon begraaipen.
Of hij me wel een pamfletje mocht meegeven dan.
Sure, zei ik.
Dat was lief, want dat hadden de andere amerikoanders mij niet eens gevraagd.
En hij duwde mij een kaartje in de handen waarop hij een website en een gsm-nummer schreef. Allebei 24/7 te bereiken.
Ik las het kaartje: “www.mormons.org” had de jongen er in een kattengeschrift opgeschreven. Mormonen? Waren dat niet die kerels in Utah die het deden met hun zeven vrouwen en achtentwintig kinderen op hun eigen trailerpark? Plots besefte ik dat ze met twee waren, en toen ik weer opkeek zag ik hoe de andere dikke mormoon me aankeek met allerlei vieze gedachten in zijn mormoonhoofd.
“Eu yes excuse me, I still have to go after fruit!” zei ik, en ik rende het trottoir op met het kaartje in mijn hand.
Wie het wil mag het komen halen.

Reacties

  1. Die peten digitaliseren er nochtans op los. Al die microfiches met genealogische informatie. Ik durf te wedden dat onze namen daar mooi in Utah worden bijgehouden. Genealogie is zo’n beetje hun favo hobby.

  2. Merlijn

    Vriendelijk bedankt voor het aanbod, maar ik heb er zelf eentje thuis liggen. Ik ben ze namelijk vrijdag ook in Kortrijk tegengekomen…

  3. usagi

    Ik heb toevallig eens een soort semi-autobiografisch verslag gelezen van zo’n missionaris :
    http://www.eugenewoodbury.com/tokyosouth/
    Hij moest gaan recruteren in Tokio en die mannen moesten een bepaald aantal ‘dopen’ halen per maand… Dat pamfletjes uitdelen vond hij even vreselijk als de slachtoffers.

  4. babotsjka

    Deze avond (maandag dus) op Canvas: Stories, 21u, documentaire over jonge Mormonen die de blijde boodschap verkondigen in Europa. Programmeer de video alvast ;-)

  5. Maar ik heb geen video, en het is Lost! :(

    Allez zeg, ik had het nochtans graag gezien want ik heb al eens rondgesurft op internet en heel die mormonendingen zijn gewoon weird as hell. :/

  6. “weird as hell”?
    Kom, kom, niet te snel generaliseren.
    Net zoals er binnen alle geloven stromingen en opvattingen bestaan, is dit ook het geval in het mormonisme. De Islam wordt door sommigen als “weird as hell” ervaren, maar de beter geinformeerden onder ons weten dat ook de Islam een vredelievende en opbouwende godsdienst is. Bezoek ook eens de – vrij progressieve – nederlanstalige website:
    http://www.mvgcontact.org
    MVG – Mormonen voor Vrede en Gerechtigheid

  7. joe hoax

    Natuurlijk hoor jij te zeggen dat deze jogenlui eerst moeten onderzoeken wat ze brengen! Anders wordt de boodschapper gezien als een mongool die jou probeert te bekeeren!!!

  8. bart

    jammer dat je er zo over denk,nodig die mannen is uit ze komen altijd met ze tween dus dat is niet zo erg wie heeft het over bekeren zij niet hoor, het is wat jij wil en weet je wat er voor af ga voor een doop dus ordeel niet zo snel als je het niet weet, en ze moeten niet zo veel dopen hallen hoor dat is onzin zij zijn hier om wat teleren en zij leren van ons maar kijk is naar je zelf en denk dan na maar ja ik heb het gedaan en ik heb gezegt wat ik er van vindt en veder niets he en ik had een gezelige avond en veder niets zo kom je heel wat teweten van hun dus geen ordeel aub het is maar net waar je wieg heb gestaan

    Vr gr Bart

  9. Jolien

    ik ben op zoek naar de leefomgeving van de mormonen in België (liefst regio Leuven) voor mijn taak van Godsdienst. Weet iemand van jullie of ze hier toevallig ergens samen in een gemeenschap leven??

    Op voorhand bedankt!

    MVG, Jolien

  10. rigobert

    1) mail voor Jolien, als je wilt kan ik je wegwijs maken in de wereld van de mormonen in leuven, geef me een mailtje op spacekid@live.be.

    2) ilith, we zijn hier op aarde met miljarden, ieder net zoals jij met ‘eigen’ overtuigingen wat voor hem of haar het beste lijkt. Onze overtuigingen geven ons niet altijd wat er wij allen zo graag van zouden willen… misschien zijn we hier om daarover iets te leren, wie zal het zeggen.. maar toen ik jouw briefje las moest ik denken aan een anecdote dat ik ooit gehoord hebt en even me je wilt delen:
    … er was eens :-) een klein meisje, dat aan zee op het strand de vele aangespoelde zeesterren terug in zee wierp… een aandachtige voorbijganger liep naar het meisje toe en vroeg wat ze aan het toen was.. ‘ik red zeesterren ‘zei ze héél uitdrukkelijk, enigszins verbaas zei de voorbijganger dat aangespoelde zeesterren meestal het redden niet waard zijn, daar ze dan al sterven na dood zijn en er slechts 1 op 100 gered zal kunnen worden! “weet ik”, zei het meisje,het is dan ook voor die éne ster dat ik het doe…!

    cliché? je hoeft niet iedereen te kunnen moeten helpen.. maar aan die éne nu net niet geven uit een misplaatst schuldgevoel omdat de ander dan niets krijgt is al even stom! Gun het die éne ster op aarde een ander zal zich misschien wel over die ander ontfermen.. jij hoeft niet ieders last te dragen, help die ene, help ook jezelf door bewust te geven en ja soms is dat ook eens nee kunnen zeggen… zonder daar al te extreem in te zijn!
    het gaat je goed! Namaste!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>