muziekjes

ipod40gb_girl.gifMuziek moet je mee naar buiten nemen, vind ik. Want binnen gaat muziek dood.

Geen enkel liedje klinkt mooier dan als het via mijn iPod als een soundtrack over de stad wordt gedrapeerd waar ik op dat moment doorwandel. Hoe ik me dan ook voel, op dat moment, in die stad, het liedje maakt het beter. Dan maakt het eigenlijk niet eens meer uit hoe de soundtrack van mijn wandeling klinkt: mijn kadans en ikzelf passen ons graag en makkelijk aan aan een leuke melodie.

Ik hou van kleine, broze liedjes die het verdienen om met zachtheid behandeld te worden.

Ik smelt bij singer-songwriters met alleen maar een stem en een gitaar. En een boodschap die aan me blijft plakken.

Ik hou van de huppelliedjes uit AmÈlie Poulain die ervoor zorgen dat ik eigenlijk gewoon rond een lantaarnpaal zou willen draaien. Om de drie stappen een poging doen om met mijn hielen tegen elkaar te tikken, zonder na te denken over hoeveel kans ik maak om op mijn gezicht te gaan. Accordeon in je oren maakt de wereld een pak mooier, en de moeilijke dingen luchtiger. En het is gewoon fijn te weten dat niemand hoort wat jij hoort, en dat jij dus eigenlijk het meeste geluk hebt. Het allermeeste geluk van de hele wereld, wat oren betreft.

Ik zweer bij Nederlandstalige liedjes die heel erg hun best om de moeilijkheid van zingen in het Nederlands te overstijgen. En die dat, net omdat het zo moeilijk is, vaak zo fenomenaal mooi doen. Ik wandel graag met de brekende stem van Stef Bos dicht bij mijn oren, en mijn hart maakt een sprongetje als ik de broertjes Kommil Foo hoor voorbijkomen. “‘dit geloof je nooit, ‘k zit weer in die kroeg, waar je me zei dat je me nooit verlaten zou, je schreef het met krijt, hier op de muur, en god het staat er nog altijd”. Liedjes maken een stad soms mooier, terwijl diezelfde stad een zwaarmoedig nummer plots licht kan maken.

Maar ik word net zo makkelijk verliefd op de zingende zinnen van Spinvis en Yevgueni.
En zelfs Twarres klonk daarnet door de autoradio weer mooi.

EÈn ding is zeker: elk nummer klinkt honderd keer beter dan een maand geleden nu de zon er weer op schijnt en de volumeknop weer luider mag. U moet het echt een keer proberen, voor het weer begint te sneeuwen.

Reacties

  1. ishku

    Word, Kelly! Word! Ik ervaar het dan ook als een gapende leegte wanneer ik omwille van een defecte cheap-ass MP3-speler niet meer al playbackend over de straten kan dweilen.

  2. Voor stadsgehuppel en ‘smorgens-op-de-trein-wakker-worden raad ik ten zeerste Ween en Porcupine Tree aan.

    Het werd inderdaad tijd dat de zon weer opdook, ik ben tegenwoordig stomverbaasd als ik wakker word en het eerste wat ik zie niÈt een loodgrijze hemel is.

  3. Ik kan me hier ook in vinden :-) elke dag reis ik met bus en trein van Mechelen naar Brussel Centraal en terug en de reis zonder muziek is 1000 keer saaier!! iPod power ;-)

  4. Je hebt gelijk Lilith. Mijn koptelefoon is al een tijdje kapot, dus ik moest het ff zonder deuntjes stellen. Morgen terug knietikkend de straat op.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>