ik, projectenmadam

recipes.jpgIk zal nooit het meeste hotdogs opeten in ÈÈn uur tijd, als snelste over de eindmeet gaan bij de marathon van New-York of onmenselijk ver springen, en daar heb ik me ook zo ongeveer bij neergelegd. Toch is er ÈÈn talent waarvoor ik bijna zeker de geschiedenisboeken zal ingaan: geen levend wezen vindt meer leuke projectjes uit dan ik. In “het aanzien van de eenentwintigste eeuw” hebben ze een pagina voor mij gereserveerd onder de ronkende titel “de vrouw met de honderdduizend leuke ideetjes. Per dag.” En daar sta ik dan naast, gefotografeerd met een brede grijns en een duim richting lucht, “That’s me!” all over mijn voorhoofd geschreven.

MAAR HET IS DAN OOK WAAR!

Mijn aangeboren creatiedrang is zo overdreven dat ik heel de dag door met geniale ideeÎn op de proppen kom. Als het van mij afhangt zou ik constant dingen maken, of schrijven, of breien, of scrappen, of aan elkaar plakken tot het een mooi geheel vormt, enzovoort. EÈn probleem houdt mij nog weg van wereldroem: een extreem korte attention span die ervoor zorgt dat ik elk ideetje na een minuut of zevenentwintig weer beu ben en ten gevolge nooit iets afmaak. Daarnaast krijg ik meestal tijdens mijn al overdreven enthousiaste start een nog genialer idee, waardoor ik wel moet stoppen om dat wat beter uit te werken. Ook dat genialer idee raakt meestal nooit af.

Zijn de laatste maanden een lauwe dood gestorven: het receptenboekje waarin ik al mijn favoriete recepten zou bijhouden plus een foto van het zelf klaargemaakte gerecht, met onderverdelingen en al. Een knalroze, zelfgebreide sjaal. Een digitaal GLEEEDI-scrapbook met foto’s in van mezelf, volledig gemaakt in Illustrator. Een excell-file met maandtargets in. Een fotoproject. Een lieveheersbeestje in kruisjessteek. Een amazon-wishlist die ik devoot zou bijhouden. Een circle journal. Een nieuwe website. Een briefwisseling met mijn vriendin. Een spectaculaire re¸nie met alles erop en eraan. Een database met nostalgische filmpjes, foto’s en geluidsfragmenten. Ik heb een geweldig idee voor een boek, maar ik besef ook hoe lang een boek schrijven duurt. Langer dan zevenentwintig minuten, in elk geval. Kut is dat.

De dag dat ik ooit iets werkelijk af zal maken zal het zwaar rocken, dat weet ik nu al.
Het zou mij alleen verbazen als die dag er ooit komt.

Reacties

  1. Een receptenboekje, it is! Ik heb onlangs een zondag lang op m’n tanden gebeten en uitgescheurde recepten mooi samen in een boekje geplakt, om daarna te horen te krijgen van m’n compaÒero dat hij dat toch nooit gebruiken zou aangezien we genoeg toffe kookboeken hebben. Hell hath no fury like a woman scorned. Hij moet dan ook voor eeuwig met z’n fikken van m’n keitoffe receptenboekje afblijven.

  2. mijn ma spaart al j‡ren zelfgeconstrueerde kookboeken bijeen. En het ergste is, ze verzamelt die door zowat elk kookprogramma te checken dat ook maar ergens op tv wordt getoond, het zelfs te tapen, nadien nog een tweede keer rustig te bekijken en dan…

    en nu komt het

    het stukje voor stukje af te spelen – de video, niet haar kleren, menschen – en het allemaal secuur te noteren op papier. Waarna ze, oh drama, naar de computer stapt en het daarna nog eens netjes uittikt ook!

    Zoals ik al zei: zo gaat dat nu al jaren, en ik heb dan ook een beeld van mijn moeder, in de zetel, met de knietjes tegen elkaar en daarop een notablokje, en supergeconcentreerd aan het kijken naar Piet, Mimi, Ilse, Guy Van Cauteren, Fol, Jamie Oliver en nog 73 anderen. A Table, bijvoorbeeld, op een Franse post, hÈÈl interessant allemaal. Sjongejonge :-)

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>