Beste lichaam,

je blijft me verbazen. Toen ik je voor de operatie volledig liet doorlichten was ik ervan overtuigd dat je zo goed als gesneuveld zou zijn na jaren van overgewicht. Wat bleek? Je was nog steeds gezond en wel, ondanks alles. Op het internet las ik gruwelijke verhalen over mensen die na de operatie nog weken kotsmisselijk en belabberd waren, meer dood dan levend zelfs, en jij hebt het allemaal zo goed doorstaan. Twee weken na de operatie voel ik me zelfs totaal niet meer geopereerd, en belabberd ben ik zelfs in het ziekenhuis nooit echt geweest. Oke, opnieuw hele dagen werken zorgt ervoor dat ik ’s avonds om negen uur afgemat in mijn bed moet kruipen, maar het feit dat ik het ¸berhaupt al kan maakt me blij, maakt me blij, maakt me blij!

Officieel mag ik je in deze fase bij voorkeur enkel voeden met gepureerd eten, maar je reageert zo goed op andere probeersels dat ik je al eens verse aardbeitjes durf geven in kleine stukjes, of een stukje gewone aardappel of zelfs zoetzure augurkjes, mijn nieuwe verslaving op heden. Dolblij was ik deze week toen bleek dat ook rijstkoeken met amÈricain totaal geen probleem voor je vormen, en dat je die dingen ’s morgens, ’s middags en ’s avonds kunt eten. Zijn ook succesnummers: melbatoastjes met smeerkaas, apÈricubes, vitalinea platte kaas en cracottes met suikerloze aardbeienconfituur. Komt onderhand mijn en jouw oren uit: puree met vis, wegens te veel van hetzelfde in het begin.

Toch zijn we niet altijd even goede vrienden. Dinsdag gingen de draadjes eruit en toen heb je me toch even doen afzien door de dingen die niet meer tegen trokken weer te doen tegentrekken. Ik heb zes littekentjes van nog geen centimeter als herinnering aan deze mooie periode, maar de kans is zeer groot dat die binnen enkele maanden niet eens meer met het blote oog te zien zullen zijn. We zijn ook soms slechte vrienden omdat ik zo geweldig ongeduldig ben. Ik voel dat mijn broeken en t-shirts losser beginnen te zitten, en dan wil ik ze zo snel mogelijk zo los dat ze van mijn gat en borsten vallen. Vorige week ging je bij wijze van tegenreactie op zoveel ongeduld ook nog eens volledig in spaarstand, waardoor ik plots tweehonderd gram was bijgekomen in plaats van af, klootzak. Het spel dat ik daar rond heb gemaakt is eigenlijk belachelijk als ik bedenk dat ik vroeger tweehonderd gram bijkwam door naar een zakje chips te gluren, bijvoorbeeld, maar toch was ik enigzins triest dat ik na zo weinig eten nog steeds bijkwam.

Gelukkig kan ik melden dat het nu plots weer goed en snel gaat: het tussenresultaat is een verlies van 7,7 kg sinds de operatie (in 16 dagen dus) en min 10,7 kg tot mijn hoogste gewicht. Niet slecht, beste lichaam, niet slecht at all.

Veel liefs,

lilith

Tijd voor de vraagjes!

Je wordt snel misselijk? Hoe zit dat dan met medicijnen? Mag je bepaalde medicijnen niet meer nemen?

De misselijkheid is ondertussen over, gelukkig, en was waarschijnlijk nog een nawee van de operatie. Wat medicijnen betreft, daar zijn dokters het niet altijd over eens. Volgens de enen wordt er minder van opgenomen in het lichaam (net zoals dat met eten is), volgens de anderen is dat niet het geval. Het hangt van medicijn tot medicijn af, wat me eraan doet denken dat ik toch nog eens serieus navraag moet doen wat betreft anticonceptiepillen.

En gezien jij ook uitkijkt naar een hele hoop dingen (zie post 16 juni) kan jij dan gewoon overkop gaan in een achtbaan? Ik zou het nu nog niet onmiddellijk proberen omdat ik nog maar zo kort geopereerd ben, maar binnen een week of vier moet dat zeker weer lukken. Op dit moment voel ik soms zelfs mijn maag heen en weer bewegen als youri te kort remt met de auto, maar het kunnen ook waanvoorstellingen zijn om meer aandacht te krijgen, natuurlijk.

Een operatie ondergaan om daarna ook nog op je eten te moeten letten? Nog meer zelfs? Is dat de overtreffende trap van “nu moet ik wel gemotiveerd zijn want anders…? of mis ik iets? Ik bedoel maar: Als je voor zo’n operatie een suiker- en vetvrij dieet zou volgen, zou je dan ook niet vrij drastisch vermageren?

Het klopt: door de operatie kan ik maar weinig eten (mijn maag is niet groter dan een klein ei, naar het schijnt), en ik verdraag ook geen ongezond voedsel meer waar veel suiker of vet in zit. Van wat ik wel nog eet worden niet alle calorieÎn meer opgenomen.
Het is dus niet zo dat ik even snel zou vermageren mocht ik een suikervrij dieet hebben gevolgd zonder operatie, want dan zou mijn lichaam nog wel alles opnemen, maar het klopt dat ik dan ook zou vermageren, ja. Ik heb me laten opereren omdat ik dat simpelweg geen leven lang volhou. Neem het aan van iemand die in haar leven al flink wat heeft gedieet: het is een stuk makkelijker vol te houden als je na drie lepeltjes eten meer dan genoeg hebt gegeten dan als je met een lege maag van tafel moet. Het is ook een stuk makkelijker om van ongezond eten af te blijven als je weet dat je er ziek van zult worden. Mijn drang naar zoet en vettig is zelfs zo goed als onbestaande op dit moment.
Er bestaan ook operaties waarbij je evenveel of zelfs meer kan eten dan voor de operatie en toch even veel afvalt als ik zal doen. PatiÎnten hebben dan wel last van immense diarree en serieuze vitaminetekorten (zoals Margriet Hermans, bijvoorbeeld). Ik koos voor mijn operatie omdat ik gezond wil leven, en nu heb ik geen andere keuze dan gezonde voeding. Het is dus zeker niet de gemakkelijkste oplossing wat een operatie betreft, maar in mijn ogen wel de gezondste.

Nog vragen? Vuur maar af! Antwoorden opnieuw in de volgende GLEEEDI-post.