“Ey, dat spel is ier veel te groot” riep ik compleet verbaasd richting mijn moeder die trouw aan mijn paskotje had postgevat. Ik keek nog eens in de spiegel, enkel om te zien dat de net aangepaste Hunkemˆller-bh inderdaad overal veel te groot was. Mijn moeder is er altijd gere bij als er iets te lachen valt met mij, en dus snukte ze het gordijn open om mijn borsten te bekijken en er heel erg om te moeten lachen. Nogal een chance dat mijn borsten zowat mijn enige lichaamsdelen zijn waarover ik geen complexen heb.

Maar goed, dit moest een foutje zijn en dus trok ik een ander klaarliggend stukje textiel aan in dezelfde maat. Weer veel te groot, man! Toen ik dit meldde aan mijn moeder met de mededeling dat de uitstekende stukjes stof mij er deden uitzien als Madonna in de tijd van haar tjoepen-bh kon deze laatste niet anders dan al bij de eerste aanblik van mijn tjoep-borsten in huilen van het lachen uitbarsten. Jaja, het was weer dikke ambiance in de Hunkemˆller.

U moet weten dat ik mijn bh’s doorgaans altijd in winkels moet kopen waar honderd euro per stuk een koopje is, simpelweg omdat mijn borsten compleet buiten gemiddelde Hunkemˆller-proporties vallen. Neen heren, geen foto’s deze keer. Maar wel een eerste mijlpaal: ik heb gisteren twee bh’s gekocht die niet alleen een cupmaat, maar ook zo’n twintig centimeter minder in omtrek waren dan de vorige keer dat ik een bh heb gekocht, en dat voor 31 euries samen. Voor die prijs kan ik bij mijn bh-verdeler voor freaks nog geen halve baleine kopen!

“Raak maar al gewoon aan dingen die te groot zijn”, sprak mijn moeder, en ik werd er zowaar een beetje emotioneel van, toch.