[GLEEEDI2006] the one with the personal trainer

scales.jpgJuicht allen, want mijn lichaam is er op de valreep nog in geslaagd om mij te geven waar ik al een paar weken naar snak: een gewichtsverlies van exact vijftien kilogram. Ik vind het nog steeds ellendig traag, om eerlijk te zijn. Als ik naar mezelf kijk in de spiegel dan zie ik wel een verschil, maar ik ben natuurlijk nog steeds gewoon dik. Komt daar dan nog eens bij dat ik op sommige plaatsen sneller vermager dan op andere, waardoor ik aan mijn heupen plots een inkeping heb die tien centimeter verder weer verandert in een ronding. Met kleren aan is er niets van te merken, maar ik kan wel uren naar het lachertje kijken dat mijn naakte lichaam aan het worden is. En het zal er hopelijk de komende maanden niet op verbeteren.

Wat ik wel merk is dat ik meer afval als ik bijvoorbeeld de vorige dag een fikse strandwandeling heb gemaakt. En dus moet ik toegeven wat ik in mijn hoofd al een paar weken aan het verdringen ben: ik zou hoogst waarschijnlijk een stuk sneller vermageren als ik weer zou gaan fitnessen bij personal trainer Jehan. Ik ben in den tijd gestopt met gaan omdat ik midden in de verbouwingswerken geen tijd had om even een uurtje te gaan crosstrainen, en toen de verbouwingswerken semi-klaar waren heb ik me laten opereren.

Als ik heel eerlijk ben is er nog een reden dat ik gestopt ben met gaan: personal trainer Jehan zelf. In de maanden die volgden op onze inschrijving in het fitnesscentrum maakten wij dieper kennis met deze manspersoon, en ik moet toegeven dat hij niet bepaald een kerel is die ik zou uitnodigen op al mijn feestjes. Jehan is een beetje van het type “ik maak indruk op mijn publiek door te pas en te onpas weetjes uit de EOS van vorige maand te declameren”, en ook nog “als ik een moeilijk woordje kan gebruiken zal ik dat in geen geval laten”. Het gebeurde vaker en vaker dat mamie en ik vanop de hometrainer ongevraagd moesten aanhoren hoe het broeikaseffect precies in elkaar stak, of wat holistische geneeskunde precies inhoudt. Zelden fietsten wij zo hard als die keren, en toch slaagden we er niet in om hem van ons af te schudden. Na een half uur van wetenschappelijk gekletsmajoor verliet hij zijn plekje tussen onze twee hometrainers met een blik van “Hey, dit lichaam is meer dan enkel spieren, dames!”, waarop hij een bandana rond zijn kalende hoofd bond en spinning begon te geven.

Toen ik afhaakte bleef mijn moeder evenwel devoot minstens drie keer per week naar het fitnesscentrum trekken. Jehan bleef maar polsen wanneer ik terug zou komen fitnessen en hoe het kwam dat ik al zo lang afwezig was, en dus maakte mamie er zich vanaf met het geweldige smoesje dat ik geopereerd was aan mijn darmen, wat in wezen waar was. Klein probleempje: toen Jehan de week die volgde opnieuw informeerde naar de operatie en mamie per abuis vertelde over mijn maagoperatie viel ze door de mand. Gevolg: een compleet verbolgen Jehan verliet hoofdschuddend de zaal toen hij bij de vraag of “ik toch geen maagverkleining had laten doen zekers?” een “ja” als antwoord kreeg.

Kijk, ik ben mij ervan bewust dat maagverkleiningen bij het grote publiek zeer uiteenlopende reacties uitlokken, en ik kan dat ergens wel snappen want ik heb dergelijke operaties vroeger ook zwaar veroordeeld. Vroeger, toen ik er nog van overtuigd was dat ik mijn gewichtsverlies zou kunnen houden en voor de rest van mijn leven gezond en slank zou zijn. En natuurlijk snap ik dat personal trainers er rotsvast in geloven dat beweging de oplossing is van alle kwaad. Maar als dat kwaad zestig kilo overtollig vet is is dat toch een ander paar mouwen, heb ik gemerkt toen ik maanden aan een stuk zo hard mijn best heb staan doen op al Jehan zijn fitnessapparaten. Ik heb zeer hard geloofd dat ik met sporten en op mijn eten letten het tij zou doen keren, maar dat is me blijkbaar niet gelukt. So be it, denk ik dan.

Ondanks het feit dat ik hier direct dertig dingen kan opnoemen die me tegenhouden om weer te gaan sporten (de kostprijs, de personal trainer, dat ik er in de winter met de fiets naartoe moet, de vragen, de confronterende spiegels, …) wil ik tegen september weer in een mallotig pakje op de hometrainer zitten.

Ik hoop dat God me de kracht geeft.

Reacties

  1. Je kan misschien beginnen met joggen? Ik doe dat met die “start to run”-podcast met Evi Gruyaert, echt tof om te doen! En het helpt wel. Ik ben de afgelopen week 2 kilo afgevallen met gewoon om de twee dagen even een halfuurtje te sporten. Geen last van hatelijke personal trainers, geen last van niemand, je doet het op jouw manier.

    Het kan maar helpen zeg ik dan :).

  2. Ben ook beginnen lopen met Evy. al haat ik lopen en Evy ook een beetje (Poor thing, don’t know why?!) het lukt wel. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik niet verder geraakt ben dan 3 lessen! ;)

  3. Ook hier een serieuze snotvalling, inclusief hoest en keelpijn. En net nu ik weer terug ging beginnen fitnessen.. weer een paar daagjes uitstellen zeker? Anyway: ik denk dat van te sporten je niet alleen meer zal afvallen, maar je lichaam zal er ook mooier (steviger) uitzien. Tenminste, dat hou ik mezelf toch voor :)

  4. Kim

    Wow, vijftien kilo. Daar ben ik al acht maanden voor bezig, trut!

    ;)

    Ik wil ook wel weer gaan fitnessen. Nu is het er het perfecte moment voor. Wat leren, wat ontspannen in de fitness, opnieuw wat leren, wat tv kijken, in je bed kruipen en ’s ochtends er weer fris uit. Maar ik heb er ook geen zin in. En de enige reden bij mij is: “hey… knappe” “*kijkt aan met bezweet hoofd* wa ist?” “geen zin om iets te drinken na je hier zo sensueel gesport hebt” “*ruikt aan oksels en scandeert een nee*”

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>