Het is maar hoe je de dingen bekijkt. Het getal in de linkerbalk, bijvoorbeeld. Daaruit blijkt dat ik veertien kilo afgevallen ben in minder dan twee maanden, zeventien kilo sinds mijn hoogste gewicht. Mensen spreken me erover aan, dat dat wel zeer snel is, en dat is het ook als je weet dat ik ooit negen maand heb gedaan over het dubbele. Maar dat was met bloed, zweet en een paar tranen, deze keer is het met magen doorsnijden en darmen binnenstebuiten koppelen geweest. Als je dat weet, dan is het een feit dat ik betrekkelijk traag afval. In vergelijking met de meeste GBP-ers die de eerste maanden razendsnel afvallen hobbel ik maar een beetje achter het peloton aan.
Ik ken de cijfers en ik zie de grafieken, en hoewel ik mezelf had beloofd om de weegschaal mijn humeur niet meer te laten bepalen had ik het toch even moeilijk toen er deze week met moeite vijfhonderd gram af was. Als ik het omdraai is het goed, want weer afgevallen, wahei! Maar rond mij hoor ik hoe mensen die twee weken na mij geopereerd werden al bijna vijfentwintig kilogram zijn afgevallen, en het steekt soms. Het verschil tussen vijfentwintig kilo en veertien is het verschil tussen winkelen in de Brooklyn en winkelen in de MS. Tussen winkelen in de gewone H&M of enkel in de drie rekken van de “Big is Beautiful” (my ass!). Ik weet dat het nog wel komt, maar als je al vijfentwintig jaar wacht dan kunnen een paar maanden er soms teveel aan zijn.
Maar het is maar hoe je het bekijkt, natuurlijk. In vergelijking met de GBP-ers die zeer snel afvallen ben ik door de operatie en de herstelperiode gesparteld. Ik ging na twee weken al weer werken, terwijl sommigen maanden thuis zijn wegens compleet verzwakt. Ik heb nog geen enkele keer overgegeven, anderen kunnen de eerste maanden niets binnenhouden, zelfs geen glas water. Ik heb vorige week zelfs al chinees gegeten, en ook al had ik genoeg na twee kippenblokjes en drie lepeltjes rijst, het heeft me gesmaakt en ik had achteraf nergens last van.
Hoe zwaarder je bent, hoe langer het duurt voor gewichtsverlies opvalt, maar nu ben ik zover dat iedereen die ik ontmoet het opmerkt. Dat is fijn, maar soms weet ik niet goed hoe ik ermee moet omgaan. Ja inderdaad, ik ben afgevallen, maar ik weet niet of ik daar wel de credits voor verdien zoals dat vroeger het geval was en ik echt trots kon zijn over elke kilo minder. Feliciteer mijn chirurg ervoor, denk ik dan. Onzin, volgens Youri. Ik moet er wel mijn hoofd bijhouden en beseffen dat ik geen suiker of vet meer mag eten. Jahaa, maar ik kan niet meer anders, zeg ik dan. En daar heb ik zelf voor gekozen, en dus verdien ik credits, vindt Youri. Youri is oke.
Voor de rest niks dan positieve gevoelens en gewaarwordingen, trouwens: mijn broeken van voor de operatie vallen van mijn gat, ik pas weer in de broeken van meer dan een jaar terug, ik heb opvallend veel plaats over in de cinemazeteltjes en nog een kilo of drie en ik pas weer in de grootste maat in de Mexx. Toch wat truitjes en t-shirts betreft, over broeken maak ik me nog lang geen illusies. Maar als je weet dat ik een half jaar geleden de wanhoop nabij was omdat ik geen oplossing meer zag voor mijn probleem dan kun je je wel voorstellen dat zo’n dingen deugd doen.
Toen we vanmorgen aan het wakkerworden waren vroeg Youri of ik er nog steeds geen spijt van had, en mijn “neen” kon niet volmondiger zijn. Hij vond het ook fantastisch, dat ik de triestheid over mijn gewicht al van me had afgeschud en dat wanhopige van een paar maanden voor de operatie kwijt was. En meer moet dat eigenlijk niet zijn. Op naar de min vijftien, dan maar weer.
Hay Lilith,
Ik kom elke dag wel eens lezen op je logje … dus vandaag dacht ik, gezien je een beetje ‘down’ bent, laat ik eens een leuk berichtje nalaten. Ik ben gewoonweg dol op je Crib!!! En wat gewichtsproblemen betreft … trek mijn bek niet open (zoals ze hier in Limburg plegen te zeggen) … been there, done that … en nog steeds ‘vol’ in alle mogelijke betekenissen van het woord. Ik heb trouwens ook een hele lieve vriend die me in alles steunt en die me neemt zoals ik ben. Jammer genoeg is dat niet altijd ‘genoeg’ want ik ben degenen die zoveel ‘issues’ heeft over haar lijf. Ik bewonder het feit dat je zo open bent over je lichaam, het feit dat je zo vrij praat over je ingreep en de ‘humor’ waarmee je erover schrijft. Mensen moesten daar maar eens een voorbeeld aan nemen. Ik ben niet zo bekend met de ingreep die je hebt laten doen, maar ik vind jouw resultaten daaromtrent verbluffend !!! Dus doe vooral zo door, en af en toe een dipje hoort er nu eenmaal bij. Die dipjes zullen in ieder geval minder erg zijn dan als je weer maar eens op die weegschaal stapt en je ‘getal’ de hoogte ziet in gaan (meestal bij mij dus) … In ieder geval blijf ik een regelmatige bezoeker van je crib no matter what !!! Groetjes, Carla xxx
Ik begrijp je wel, hoor. Hoe is het mogelijk om maar drie lepels rijst en twee kippenblokjes te eten en toch niet af te vallen, terwijl je vroeger vÈÈl meer at (waarschijnlijk, hoop ik zelfs) en niet aankwam. Ach, bodies, ze zijn niet te begrijpen.
15 kilo daarentegen is fantastisch en dat je (binnenkort) in gewone maten kan is ook fantastisch. Het komt nog wel!
Beter traag en goed, dan rap en veel af te vallen (en de kilo’s er misschien weer sneller bij krijgen als dat ze afgewerkt zijn)
Dus respect girl, en de manier waarop maakt niet uit. Ge hebt in het verleden genoeg afgezien, fysiek en mentaal.
Laat die anderen maar zeggen,…
Wij weten wel beter
En geloof me het resultaat is zeker al zichtbaar en da zeggen we niet zomaar om je een goed gevoel te geven.
Doe zo voort
Ik ga volmondig akkoord met de reacties die hier al gegeven zijn.
Operatie of niet, je hebt het uiteindelijk toch maar zelf gedaan.
Die Youri heeft groot gelijk. Voila.
Haai Lilith,
dit is mijn eerste bezoekje aan je crib, superleuk!
En wat betreft je “trage” gewichtsverlies, zoals al gezegd: beter iets trageren goed! Uiteindelijk is het maar logisch dat mensen die niets van hun eten kunnen eten binnenhouden, vÈÈl sneller gewicht verliezen, maar echt gezond is dat natuurlijk niet!
En je moet genieten van die complimentjes, uiteindelijk is zo’n operatie niet niks!
nog veel succes en weg met die kilootjes
Ingrid
hmm had da beter eerst eens nagelezen voordat ik het postte ;)
Lilith, laat je niet kennen. Je hebt een moeilijke beslissing genomen maar he, geen suiker en geen vet, is dat niet zowat de basis van elk dieet??? Je doet het toch maar meid, misschien iets trager maar ze gaan er wel af…
Het is waar dat Youri OK is.
Het is waarschijnlijk ook waar dat je snelle herstel, en je “trage” afvallen met elkaar verbonden zijn. En dan denk ik, beter zo dan dat je later allerlei problemen krijgt omdat je niks van vitamines meer opneemt.
Traag afvallen= minder last van veloverschot toch?