Want dat is het vandaag. En dan kan iemand die van mooie woorden houdt niet achterblijven qua “plaats eens een gedicht op je blog”.
Ik kies ook dit jaar weer voor Bart Moeyaert.
Kwijt
Zo kwijt als dood
mag je niet gaan.
Hoe ruim ik op
als ik niet eens
kan bellen, vragen
of je onze foto nog wel wil?
Dan blijft het eeuwig stil
in huis en ben je
niet eens weg, maar dood.
Nee, als ik je verlies,
dan hoop ik dat ik
op mijn zakken sla,
een poosje zoek
en dan ineens bedenk
dat jij allang gevonden bent
door wie je liever ziet.
Dan zal ik kunnen rusten.
Anders niet.
-Bart Moeyaert
Dag, vrienden.
kippevel-moment
Hij blijft fantastisch, dank je Lilith.
* holt naar haar boekenkast voor de volledige bundel*
schoon, héél schoon
mooi…
prachtig! wat is hij toch zalig, bartje! dankje voor deze schone woorden!
Wat een fijn ding, die dag van de poëzie. Nu heb ik dit beangstigend mooi gedichtje van Moeyaert leren kennen. Merci. Nu wil ik echt meer van hem lezen.
Schitterend gedicht!!!
Ik ben niet zo poëzie-achtig aangelegd, nooit geweest, ik hou het meestal bij proza.
Maar dit vond ik wel heel mooi, de dame die de publieksprijs kreeg :
Andermans hond (Joke van Leeuwen)
Ik ging niet wandelen met de hond,
de hond ging wandelen met mij.
Kijk, zei hij, kijk, zo doe je dat:
je snuffelt wat, je kruipt eens
onder groen, je doet daar wat je
daar moet doen, je kwispelt –
nee dat kun je niet – loopt achterna
wat vleugels heeft, je rolt je op je
ene zij, je andere zij, je ene zij,
je mond staat op de tocht, je zoekt
in woorden naar een geur, bij grenzen
naar vreemd vocht, hoort woest geroep
van groepen mens als blaffen aan,
verstaat alleen je naam
en Lig en Koest en Af.
Uit : Wuif de mussen uit
goed zo moeyaert!