Uren heb ik al voor mijn droogkast gestaan, wachtend tot het lichtje eindelijk van knipperend groen (bezig) naar groen (klaar) verspringt. Mijn droogkast is daar namelijk compleet onduidelijk in: de lichtjes verspringen van hoog naar laag aan een gestaag tempo, maar eens op het laagste punt aangekomen blijft het lichtje nog een eeuwigheid knipperen.
Telkens laat ik me keihard vangen aan de droogkast. Dan denk ik dat hij bijna klaar is omdat het laagste lichtje ontstoken is, en dan begint de eeuwigheid. De eeuwigheid die ik vul met staan kijken naar de droogkast, weer weglopen omdat het te lang duurt, toch nog maar eens tien minuten staan kijken naar het knipperende lichtje, en dan weer opgeven, zevenentwintig keer na elkaar. En ondertussen wordt mijn strijkijzer koud en mijn zin in strijken met de minuut lauwer.
Het huishouden, ik word daar werkelijk compleet agressief van.
Ik ook. Ik strijk dan ook niet meer. Pft. Weg ermee.
Hela, wacht eens. Bij uw hobbies staat “huishoudelijke klusjes”. Hm. Verklaar u nader!
Tip, neem een andere volgorde aan. Strijken is zonde van je tijd, maar wachten op een droogkast nog meer. Dus de vorige was strijken als de nieuwe in de droogkast zit. Of gewoon op een ander moment strijken en die droogkast lekker zijn zin laten doen terwijl je iets veel leukers doet.
Gewoon Robijn Strijkvrij (ofzoeiet) gebruiken, dan moet je niet of toch veel minder strijken!
En mijn ventje mag van mij ook alleen nog hemden kopen die strijkvrij zijn… (dat bestaat echt!)
of gewoon geen droogkast kopen!
(en dan staan wachten aan het wasmachien omdat het lijkt alsof het bijna gedaan is enzo… blaah!)
Daar heb ik geen last van want we hebben geen droogkast.
@ de scrapbookpagina over ’t folk = dan moet je zeker Pukkelpop 5 dagen doen, geloof me, ’t Folk is dr niets bij (thanks to geen marginalen in volledige lacoste tenuetjes die de hele sfeer verpesten) en dr is nog freakin goede muziek ook (Placebo! Arctic Monkeys! Radiohead!) XD