Vanmorgen ben ik drie keer op mijn weegschaal gesprongen, drie keer er af, en dan nog eens erop. Ik heb met mijn ogen geknipperd en in mijn arm genepen, en toen het cijfer echt waar bleek te zijn heb ik er een erg subtiel overwinningsgebaar tegenaan gesmeten. Toegegeven: mijn gewicht was de laatste weken niet meteen mijn grootste zorg, maar het is wel stilletjes en beetje bij beetje blijven zakken. Tot op een punt waar ik vanmorgen heel erg content mee was: min 39 kilogram, en in een gewichtsklasse die ik al jaren alleen nog maar van horen zeggen kende.
Ik krijg nog regelmatig mailtjes van mensen die via Google op oude gastric bypass-postjes zijn beland, en mij vragen of ik het opnieuw zou doen. Als ik terugdenk aan de lilith die acht maanden geleden compleet wanhopig naar zichzelf lag te kijken in een ziekenhuisbed dan kan ik niet anders dan “ja” zeggen. Ook al had die lilith zich toen totaal niet kunnen voorstellen dat ze niet onverdeeld gelukkig zou zijn op het moment dat er veertig kilogram af zou zijn. Om de simpele reden dat die lilith toen niet kon inschatten dat er plots kanker zou zijn, en chemodagen en niet-chemodagen, en andere zaken die een kilo meer of minder plots erg relativeren. Maar ik weet wel dat ik zonder gastric bypass nog een extra probleem zou hebben gehad dat er nu niet is: van stress werd ik heel snel dik. En van dik werd ik ongelukkig. Waardoor er weer extra stress kwam.
Ik heb er de eerste maanden na mijn operatie van gedroomd om in een maat 38 te passen en alle winkels leeg te kopen die ik tegenkwam op mijn slanke pad. Ik hoopte op een perfect slank en vrolijk leven zonder zorgen om vet en medische onderzoeken. En botjes die rond mijn enkels pasten en broeken die te groot werden in plaats van te klein. Maar dat mijn gewicht nu, tijdens minder makkelijke momenten, geen reden tot extra paniek en wanhoop meer is, daar ben ik uiteindelijk nog het meest gelukkig om.
Eén zeer dikke proficiat enzo van die dingen.
Suuuuuuuper!
Waw, 40 kg minder!!! Een hele dikke proficiat!
Dan ben jij meer afgevallen dan mijn oudste zoon weegt!!!
Proficiat!!!
Wat ik me nu afvraag. Die weegschaal? Is dat nu toevallig dat die ook op 40 kilo staat, of ben je daar speciaal naar op zoek gegaan? :-)
Meid van harte! Tuurlijk heb je nu ook andere dingen aan je hoofd maar zo’n overwinning is ook wel ff lekker.
Zelfs met andere dingen aan je hoofd toch een dikke
proficiat.
Van harte gefelicteerd met deze mijlpaal!!
Blij te lezen dat het nog steeds goed met je gaat!
hallo ik ben Linda en ik word op 18 mei 2007 geopereerd spannend hier op Aruba, ik vind het heel fijn dat je zo cool over de gb vertelt meeste mesnsen vinden het eng en ga je dan bang maken thank you!!!
Hallo ik ben linda en ben op 29 mei 2007 geopereerd van een gps ik heb zeer zwaar complicaties gekregen door een darmobstructie waardoor ik 3 keer op 14 dagen tijd geopereed ben .Ik ben zeer ongerust want ik kots nog elke dag heb hier juist nog naar de dokter gebeld en die begrijpt het blijkbaar ook niet. Ik wil niemand bang maken maar zoek mensen die iets dergelijk meegemaakt hebben gewoon om over te praten en te weten of dit verdwijnt