de wondere wereld van de ambulancier

ambulance.jpgMijn moeder wordt elke dag bestraald in een ziekenhuis dat op een eind rijden van mijn ouderlijk huis ligt. Elke dag rijden mijn moeder en ik mee met de ambulance richting dat ziekenhuis, ik vooral fungerend als buffer tussen de ambulanciers en mijn moeder, die zo al moe genoeg is zonder dat ze al te veel wordt blootgesteld aan babbelzieke sujetten. De voorbije weken heb ik voldoende ambulanciers ontmoet om een aan de ribben hangende analyse te maken van de mannen die dag in dag uit aan ziekenvervoer doen.

Een bloemlezing:

  • de ambulancier is betrekkelijk jong en houdt van zilveren duimringen en Q-Music. Het liefst tikt hij stoer yet ritmisch met zijn duimring op het stuur tijdens nummers van Christina Aguillera en Sean Paul, wat mij de indruk geeft dat hij ons de indruk wil geven een partaay-animal te zijn tijdens het weekend.
  • de ambulancier is extreem loslippig over zijn privé-leven, en heeft gemiddeld een goede drie minuten en half nodig om te beginnen vertellen over zijn stukgelopen relatie/overleden dochtertje/moeilijke stoelgang, en dat steevast op een toontje van ‘dit vertel ik normaal aan niemand, maar jullie mogen het wel weten’. Yeah right, ambulancierman, yeah right.
  • de ambulancier zwijgt werkelijk geen halve seconde. Niet over zijn Lord of the Ringsverslaving, en ook niet over het pensioentje van zijn moeder, en ook niet over zijn razend interessante weekendwerk als ober in een tea-room. Als er één ding is waar de ambulancier geen boodschap aan heeft, dan is het wel een stilte. Als er één ding is waar ik al na drie minuten in de ambulance naar snak, dan is het wel dat.
  • de ambulancier is een geweldige voorstander van ellenlange nergens heengaande opsommingen, vooral als ze uit zijn eigen mond komen. Lijstjes van recentelijk aangekochte deeveedeets, jobs van altamira tot heden (inclusief vakantiejobs en stages), niets is de ambulancier te veel om tien minuten gevuld te krijgen met zijn eigen stemgeluid.
  • Het zou mij werkelijk niet verbazen indien de ambulancier een erectie krijgt bij het veelvuldig horen van zijn eigen stemgeluid.
  • de ambulancier kijkt alsof hij het in Keulen hoort donderen bij woordjes als ‘catering’ en ‘productie-assistent’, en dat nadat hij drie seconden eerder met veel blabla heeft verkondigd dat hij geweldig veel van film kent.
  • zijn lievelingsfilms zijn Lord of the Rings en Armageddon, en “een ongelooflijk grappige film waarin cipiers moesten baseballen tegen de gevangenen”. TRANEN MET TUITEN GELACHEN DIE KEER.
  • de ambulancier zit nog maar een jaar op internet omdat hij ergens had gelezen dat er veel mensen “gokverslaafd worden van het internet”
  • de ambulancier doet erg snel erg familiair en zegt out of the blue dingen als “wij zouden samen in de politiek moeten gaan wij”, “of wij verstaan elkaar tenminste *vette wink*” , erbij kijkend alsof hij het nog meent ook.
  • de dag dat ik in de politiek ga met een ambulancier aan mijn zijde zal een gitzwarte dag zijn in mijn bestaan. Het is maar dat daar absoluut geen misverstanden over de ronde beginnen te doen.

Volgende keer: visboeren!

Reacties

  1. Dan zijn die Westvlaamse ziekenbroeders toch we een andere soort dan die van ons.

    Ik heb er de voorbije 2 jaar heel wat ritjes op zitten, en mijn oordeel draait toch iets anders uit.

    Doorgaans is er een ijzingwekkende stilte in ziekenwagen, heel ernstig allemaal en enkel geruststellende woorden.
    Ziekenwagens zouden ze moeten isoleren tegen sirenes, want die zijn toch wel oorverdovend. Zelfs als je half gedrogeerd bent.
    De ambulance van de brandweer is dan weer dichter bij diegene die jij beschreef.

  2. esther

    ooooh, toch denk ik dat de politiek er een stuk leuker en interessanter zou uitzien met jou der in…ik zou dan tenminste met overtuiging stemmen.
    trouwens weer een superb stukje observatie.

  3. yab

    Wat jammer dat je zo’n veralgemenend (en toch wel denigrerend) stukje schrijft over mensen die helpen levens redden. Ambulanciers hebben een erg stresserend beroep en komen met veel menselijke ellende in aanraking. Misschien dat ze daarom zo nu en dan de behoefte voelen om gewoon wat te kletsen.

  4. @yab: ik heb het over ambulancediensten die enkel oude mensjes en nierpatiënten/kankerpatiënten vervoeren. De ambulanciers waar ik het over heb worden nooit ingezet tijdens levensreddende operaties, believe you me. Het zijn eigenlijk veredelde taxi-chauffeurs. Jammer dat je dat denigrerend vindt, ik had ook kunnen zeggen dat ik me rot amuseer elke dag met de ambulancehastn, maar dat zou een leugen zijn.

    We willen toch geen leugens, willen we?

  5. Frederik

    Gelukkig dat het over de patientvervoerdiensten blijkt te gaan, mijn nekhaar ging al overeind staan.

    Want als er een beroep is waarvoor ik mateloos veel respect heb, dan zijn het ambulanciers, specifiek mugchauffeurs. Zij moeten elke dag grote risico’s nemen om snel ter plaatse zijn en daarbij tonnen incompetente chauffeurs voorbijsteken. Met het gedacht dat er achteraan iemand nét niet dood is.

    Ik kan dit nog typen omdat een mugvolvochauffeur (zo eentje dus: http://www.hhr.be/_images/MUG.jpg) zijn baan op het spel gezet heeft en met mij en een arts aan snelheden tot 187 per uur naar het UZ in Gent gesneld is. Het is goed afgelopen, zowel voor mij als voor de mugchauffeur.

  6. esther

    jeesus*, ’t is maar om te lachen, mensen
    trek het je niet aan lilith!!
    *= hopelijk schop ik hiermee geen christenen tegen de schenen

  7. He he, rustig aan maar… ’t is u kluchtje wi en lilith doet gewoon kluchtig, dat is haar stijl, dat moet je smaken.
    Ik vind het nogal straf dat er zich sowieso mensen aangesproken voelen. Iedereen kent wel zo’n overenthousiaste kletskous en iedereen ergert er zich wel eens aan, of die kletskous nu voor zijn professie in auto rijdt of niet.
    Enfin, wij zijn overlaatst ook met een ambulance vervoerd geweest, van het ene gebouw van het ziekenhuis naar het andere aan de overkant van de straat. En ja, ook in Italie waren het zo`n mannetjes (twee met een keer dan nog). Wij konden hun volkse aard wel smaken maar dat komt vooral doordat niemand meer doodziek/oververmoeid was omdat we daags voordien te weten kwamen dat er bij de zieke geen uitzaaiingen waren gevonden.

  8. Hooch

    Lilith, na de bejaarden ook de ambulanciers op uw kap.
    Volgens mij geniet ge daarvan. ;-)

    WIJ KICKEN DAAROEP!

    Nee, alweer geniaal geschreven. Alweer.
    En ik weet gelukkig uw humor wel te appreciëren.

  9. severine

    hey,

    ik ken er natuurlijk niets van en vind het jammer wat jij en je moeder allemaal moet meemaken, dus eerst en vooral nog heel veel sterkte! Want ok tis je moeder en blijft je moeder maar dat jij ook iedere keer meegaat en alles wat je daarnaast voor haar doet !!! chapeau, ik denk heel heel eerlijk dat er veel anderen zouden zijn ook ze( als zou ik voor mijn moeder én schoonmoeder ook alles doen ze, maar kan best geloven dat je er anderen hebt!

    maar wat betreft je blog: zou het niet gewoon kunnen dat die ambulanciers juist die ijzingwekkende stilte willen voorkomen, juist omdat ze weten (of denken te weten) wat jullie nu meemaken? En proberen van jullie op die manier eventjes de dingen doen te vergeten (al is het maar voor heel eventjes?) gewoon omdat ze de mensen die dergelijke situaties meemaken wel heel eventjes willen doen lachen enzo
    kweet het niet he (das een vraag die ik me stel?)

    Kan me best voorstellen dat je er soms geen nood noch boodschap aan hebt.

    groetjes
    je schoonzusje
    severine

  10. De ambulanciers die mijn moeder naar soortgelijke ziekenhuisbezoeken moesten vervoeren waren van een héél ander soort. Gelukkig. Maar dat waren niet enkel mannen om patienten en oudjes te vervoeren op zulke dagtripjes, het was the real thing zeg maar. Ik wist niet eens dat ze er ook ander personeel daarvoor inzetten, misschien is het in Belgie anders dan in Nederland (of is er de laatste 5 jaar gewoon veel veranderd).

  11. Ik denk dat Lilith ook wel beseft dat haar berichtje niet gegeneraliseerd mag worden…
    Ik vond het vooral een onderhoudend stukje en moest er eens smakelijk mee lachen. Maar ik besef natuurlijk wel dat dit een één-persoons-ervaring is!
    Hopelijk heb je gauw die ritjes helemaal niet meer nodig en wordt je mama beter.

    Groetjes

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>