Vorige week werd ik tijdens een wandelingetje naar de bancontactautomaat plots overvallen door een mega stortbui. Moedertje natuur, dat is me toch ook een felle, bedacht ik me terwijl ik iedereen hysterisch zag wegstuiven onder afdakjes en moeder’s paraplu. Het was pas toen ik nog de enige levende ziel was in de dorpskern van het anders zo gemoedelijke dorpje V. dat mijn frank viel: het regende alsof de wereld zou vergaan, en ik was blijven wandelen.
Geloof het of niet, maar de schuilende massa heeft geen idee van wat ze toen heeft gemist. Wandelen in een regenbui met dikke druppels kan zo bevrijdend zijn, al zeker als het zonder kap en in zomers t-shirt is en de straten plots ruiken naar natuur. Als u vorige week iemand vrolijk een huppeltje heeft zien doen rond een grote plas in V., het zou wel een keer ik kunnen geweest zijn. Al is de kans klein dat iemand het heeft gezien: de rest van de wereld koos er duidelijk voor om binnenhuis te zitten zagen ende fretten over het slechte weer.
Op dat eigenste moment heb ik het licht gezien, beste hastn.
Ik dacht zo: als we dan toch in een land wonen waarin het wel een keer durft regenen, kunnen we dan niet beter keihard van die regen beginnen houden? Misschien zelfs spelletjes uitvinden voor als het weer een keer van dat is, zodat de kinderen ook van de regen houden en regen altijd verkiezen boven binnen spelen. Zodat we regenminnende volwassenen worden, in plaats van mensen met een muile tot op de grond als het drie druppels spettert.
En dus heb ik Youri gisteren zo ver gekregen om in de gietende regen naar de kust van Noord-Frankrijk te rijden in plaats van in onze zetel te blijven ziten. En dus hebben wij met open mond gekeken hoe gigantische donkere wolken dreigend boven Cap Griz Nez hingen als zaten we in een supercoole film. We hebben in plassen gesprongen dat het geen naam had op de dijk van Wimereux, en ons daarna, tijdens een miezerig plensbuitje, tegoed gedaan aan een croissant uit een echte Franse bakkerij.
En denkt u dat wij vandaag ziek zijn? Mobaneemgij. Allemaal vertelseltjes van regenhaters, zeg ik.
Zowaar een sterk staaltje van positief denken.
Juj, hoppipolla.
(probeer maar eens de link met uw post te zoeken :-p)
Da kan echt deugd doen he, in zo’n stortbui belanden (en alles ruikt dan inderdaag naar natuur)
Vroeger als kind ging ik met mijn broer en zus altijd buiten staan als het stortregende, in ons badpak (mijn broer in zijn zwembroek ofcourse)… ‘k denk dak da nog eens ga doen :-)
Iedereen vindt het megaromantisch om een passionele kus in de regen te geven, zeker bij een afscheid of tijdens een zwoele avond. Maar twee druppels en weg zijn ze! Pfff. Losers.
Had een beetje dezelfd gedachte vorige week in Bellewaerde. Mensen houden ervan om onder fonteinen te lopen, om zich kletsnat te maken op waterattracties, maar vanaf het een beetje regent haalt iedereen zijn jas boven of gaat gaan schuilen.
It’s all in the head, zeg ik dan :)
Das ook een bezigheid van mijn zussen en ik: als het eens goed regent er gewoon in gaan staan en lekker gek doen. Ook als ik aant lopen ben is het nog zo slecht niet dat moeder natuur me een goei douche verschaft (alleen apprecieert mijn mp3 dat niet zo)… Dat idee van die spelletjes is keigoed!! 123 piano in de regen :o)
Ik heb ook door de regen en het onweer gewandeld. 3 lange straten. Ik durfde mijn paraplu niet openlaten wegens een zwaar onweer vlak boven mijn stad.
Was kliedernat.
Lilith = Miss Wet T-Shirt Ieper! En waarom ook niet?
In Dublin zie je dat vaak en daar regent het ook wat af. Op dat moment zag ik het licht, gedaan met sleuren met parapluen…
Wij gingen vroeger met onze blote voeten in ’t gras lopen als het regende. :) In de regen lopen vind ik wel leuk als ik weet dat ik niet de rest van de dag nog met die natte kleren moet rondlopen en als het niet te koud is. Misschien is regenmeeting wel een idee. ;)
Ik draag een pruik, …en ik HAAT regen.
Misschien eens met mijn bloot kopke proberen!
Allé, ben content dat je je geamuseerd hebt. Zal meteen eens naar de foto’s gaan kijken zi.
groetjes Isolde
What a glorious feeling!!! Je hebt overschot van gelijk! Vraag maar aan Gene Kelly.
Hear, hear!
Vroeger had ik een leraar economie met een regen-theorie. Telkens als het regende, en hij iedereen zag lopen naar een ander schoolgebouw, zei hij dat dat geen zin had. Als je loopt, zo zei hij altijd, vang je precies evenveel regendruppels op als wanneer je wandelt. Tot op de dag van vandaag vermoed ik dat zijn theorie niet klopt, maar tegelijk vind ik dat er toch ook iets in zit.
Ik denk dat ik dezelfde leraar heb gehad… Moet ook nog altijd aan zijn rare theorietje denken als ik in de regen loop/wandel.
ik heb 3 maanden in ierland gewoond. daar kennen ze ook iets van regen. ik heb toen ns geklaagd over de regen (want mijn krullen zagen er altijd zo triestig uit na een regenbui), waarop iemand mij antwoordde: ‘ik hou van de regen, want zo apprecieer ik de zonnige dagen meer.’ en gelijk had ie. :)
Ik vind dat ook fijn de regen … vroeger als kind ook al da liep ik niet rond de plassen maar door de plassen ….
regen heeft zo zen sjarmes meer dan droogte want bij regen ruikt alles zo lekker fris
zooo heel erg waar! ik heb het ook altijd gehaat, maar sinds ik loop vind ik het zalig. lekker afkoelend. en trouwens, het regent absoluut niet zo vaak als de mensen altijd maar denken. in die +6 maanden dat ik nu al loop kan ik het aantal keer dat het regende nog altijd op mijn twee handen tellen (en het is nooit zo geweest dat ik een training uitstelde omwille van de regen – integendeel!)