herfstpingpong

herfst3.jpgIk hou niet van dagen die boven alles grijs zijn, en somber, en meestal nog eens kort ook.
Ik moet niet hebben van dagen die te warm zijn voor aan de haard zitten, en te koud voor terrasjes. Ze brengen mij compleet uit mijn evenwicht. Op dit soort dagen is er helemaal geen lijn te trekken in mijn emotionele huishouding, en dat irriteert mij nog het ergst. Ik ben onvoorspelbaar, nog het meest voor mezelf maar ook best veel voor anderen. Ik pingpong constant heen en weer tussen triest en onenthousiast en herfstwandelingeuh! en mandarijntjes eten. Tussen gezellig en alles is mis. Tussen vanalles willen doen en het liefst de hele dag in mijn bed blijven liggen.

En het helpt niet dat je dan plots aan het graf van je moeder staat met een pot chrysanten in je handen en alleen maar iets kunt denken als ‘hoe zijn we hier in godsnaam in terecht gekomen, man?’ En dat je het met alle moeite van de wereld niet weet.

Reacties

  1. Klasina

    Na 5 jaar heb ik me erbij neergelegd, je gaat het nooit weten. Mijn moeders graf roept intussen veel meer vragen op dan rust, kwam ik er eerst heel veel, nu ga ik net zo lief niet als we eens een weekend up north zijn. Alsof het elke keer weer een tegenvaller is als ik bij haar graf aankom….”Het is nog steeds zo”, er verandert niet en dat is intens pijnlijk om te constateren….hoe zijn we hierin terecht gekomen, als ik het zou weten lilith, ik zou het je zeggen…maar ik heb geen idee. Ik weet alleen dat zowel mijn ma als de jouwe, en die van vele anderen, daar niet hoort te zijn. Die hoort ons vast te nemen op die donkere dagen, eens op te bellen, we moeten hen eens kunnen bellen met “Ma, ik voel me down” en dat zij dan precies het juiste zegt zoals ze altijd deed. En dan sta je daar met een pot chrysanten, vele vragen en geen troostende woorden van je moeders stem… Life is fucking unfair. Dat is het enige antwoord dat ik ken. En dat ik dankbaar ben voor de 23 jaar dat ik d’r wel had. Dat ook. Een dikke knuffel van mij en ik steek vandaag niet 1 maar 2 kaarsjes aan. Omdat ik voel dat het moet, vandaag, voor jou en je mama.

  2. Ook al heb ik mijn mama nog,toch is het hier ook zo’n vreselijk herfstig gevoel. Te warm buiten voor een jas, te kou – de zon geeft amper nog warmte – om echt buiten te blijven plakken… Pff… Die periode is echt niet mijn favoriet hoor…

    Sterkte…

  3. bib

    He meisjelilith, ik kan me het heel goed voorstellen wat je nu moet voelen. maar je hebt vast zoveel mooie herineringen ook, die je zonder moeite een glimach op je gezicht toveren… die misschien een lichtje doen schijnen op al te donkere dagen.
    x

  4. Lilith, een magere troost: ik zou je met veel plezier mijn mama voor een hele tijd willen uitlenen… Denk eraan dat ze zou willen dat je gelukkig bent, al lachend met die pot chrysanten bij haar graf zou staan en gekke lilith-verhalen zou vertellen.

  5. Hoe meer jaren verstrijken sedert de dood van mijn zus, hoe meer vragen er verschijnen, dat doet nooit goed. En zeker op die dagen is het verdomd lastig..
    Waarom zij? Ze was nog veel te jong.. Vergeten doe je nooit, maar vergeet ook zeker niet te lachen als je aan haar terugdenkt, want toen heeft zij je ook zeker en vast vele malen aan het lachen gebracht!

  6. Ik stond er ook, bij het graf van mijn papa die op 22 september veel te jong en totaal onverwacht overleed. Ik stel mezelf wel 100 keer per dag de maar-waarom-toch-vraag. En ook, hoe moet het nu verder, vooral met mama die haast gek wordt van verdriet. Op de eerste vraag blijft het antwoord uit. Op de tweede vraag weten we het antwoord wel; het zal wel gaan met ons, we slaan ons er wel door (ook al hebben we er dikwijls geen goesting in en ook al weegt het verdriet en het gemis ontzettend zwaar)

  7. Caro

    Zelf heb ik ook nooit enige troost gevonden aan het graf van mijn zoontje, noch aan dat van mijn ouders. Ik kan me daar alleen maar de bedenking maken: “Wat sta ik hier te doen?” Ik ga er dan ook liefst helemaal niet naartoe, en vooral niet op Allerheiligen.

  8. lore

    Zo droevig voor jullie allemaal. Ik wens elk van jullie veel warmte en een dikke knuffel toe.

  9. sen

    gewoon een dikke *knuffel* – want andere woorden geraken (tokkel tokkel delete delete) niet in de buurt van wat ik wil schrijven om te troosten…

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>