* zorg ervoor dat je nummers schrijft voor mensen die sowieso betrekkelijk makkelijk te overhalen zijn tot het dragen van roze cowboyhoeden met je naam op, witte sjaaltjes met je hoofd op en en jassen waarop ze eigenhandig jouw naam en dan FOREVER hebben genaaid. In hun woonwagen.
* zing nummers over sterren, hemels en tranen. Je krijgt er zelfs de stoerste bikers zo ver mee dat ze van heel erg links naar heel erg rechts zwaaien met armen vol tattoos waarmee ze op elk ander ogenblik iemand zouden kunnen doodslaan. Of zoals jij het uitdrukt: dat ze hun armen laten zweven.
* neem het plaatselijke taaltje over zonder je roots te verliezen. Dat vinden de mensen sympathiek. Noem jezelf dus te pas en te onpas Franske Bauer, en verwijs naar danskes en meiskes in je bindteksten.
* nodig een negentigjarige mevrouw uit tot aan het podium en noem haar ‘moederke’. Steek een emotionele litanie af over hoe je dan wel met wereldsterren mag hebben opgetreden, maar het allervereerdst ooit bent omdat er een moederke van negentig jaar bij jou op de tweede rij zit. Streel haar over de wang alsof jij pater Damiaan bent en zij een melaatse negentigjarige vrouw, en lach hierbij een innemende glimlach.
* geef de doodsteek door je zoontje van acht op het podium te roepen en daarna een nummer in te zetten over je eigen moeder die op de eerste rij zit vanavond. Je wilt tranen, en tranen zul je getverderrie krijgen, Franske!
* verkondig meerdere malen wat een eer je het vindt dat je in Flaanderen mag optreden, en hoe geweldig je publiek vanavond toch is, dames en eeren.
* breng nummers die schreeuwen om de polonaise, en trek je er verder niet te veel van aan dat je fans meermaals bijna ten val komen bij het overenthousiast en treintjesgewijs afdalen van de trappen van het sportpaleis
* roep je aanstaande vrouw Mariska op het podium, noem haar Maris en vertel aan iedereen die het horen wil dat ze niet alleen jarig is, maar ook nog eens zo jarig dat iedereen uit volle borst happy birthday voor haar mag zingen. Wat een feest!
* schat jezelf zo hoog in dat je op het einde van je show een tranentrekker van een lied ten berde brengt met de tekst ‘dit is het laatste lied, maar heb toch geen verdriet, want dit afscheid is niet voor altijd’. Laat die altijd net iets te lang trillen voor extra effect.
(vrij naar een avondje Bauer in het Sportpaleis)
dit is cult…
Je bent aan het verstory-iseren. Let daarmee op. ;)
Geen boek dan, maar wel een heel leuk logje :-) Ik ben altijd een beetje beschaamd dat ik nederlandse-in-vlaanderen ben als ik Frans zie of hoor, of nog erger, zijn aanhang in polonaise in bijhorende klederdracht. Maar nu het Sportpaleis ook voor hem volloopt voel ik me al wat beter!
Serieus… was dat vrijwillig?
Jezus Lilith, toen je het scrapbooken opgaf dacht ik even dat het de goeie kant met je uitging. Maar na dit logje…straks kijk je nog volgaarne naar Phaedra zoekt een man!
Geniaal. Ernaartoe gaan vooreerst, en er dan (zo!) over rapporteren. Ik heb luidop gelachen, en dat komt niet vaak voor, als ik alleen ben. Danku!
(Ok, voor alles een eerste keer. En een tweede. Nu ben ik een ingewijde wat de herkomst van die dubbele reacties steeds weer betreft.)
telkens frans in één of andere talkshow komt is het wel gieren geblazen. die kerel is gewoon grappig. echt.
Euh off topic … is het scrapbooken een afgesloten hoofdstuk ? En wat gebeurt er met die fraaie Veritas-kast ?
Je hebt die kaarten gratis en voor niks gekregen, via de Nieuwe Baas of zo? Toch?! Toch?!
Heerlijk stukje alweer!
Off topic: zegt mijn mama gisteren tegen mij:’je moet dringend Liliths blog eens lezen, naar het schijnt is zij zo goed’. Ik zeg dat ik jou al 3 jaar of zelfs meer lees, en blijkbaar is haar favoriete collega (Nadine) familie van jou.
Small small world after all, ain’t it?
Je hebt nu wel alle bouwstenen in huis voor een eigen glansrijke en traanvolle carriere!
@iedereen die zich afvroeg of ik vrijwillig ben gegaan: ik was door de Fransmeister hemzelf uitgenodigd nadat ik hem geïnterviewd had. En ook: http://www.talesfromthecrib.be/tftc/archives/2005/06/soms_probeer_je.php
Ik leef voor dat soort dingen, y’all.
@anais: als die Nadine in Gent woont en werkt dan is het mijn tante Nadine! Kleine wereld inderdaad. :)
Idd! Ze hebben zelfs nog een katje van ons :-)
Vrouw, wat kan jij goed schrijven! Ik vind dit stukje verschrikkelijk “kluchtig”. De Story is te min voor jou (Sorry Thomas). Maar aan de andere kant, ik begrijp het volledig, waar vind je nog een werkgever die ’s morgens een volle kar met koffiekoeken klaar zet voor zijn slaven… Fuck die scrapbook toestanden, schrijven moet je goddomme. Ik kijk echt uit naar je eerste boek!
en wij allen naar je eerste postje op je eigen blog, Achiel!