Tijdens één van mijn eerste dagen op het bedrijf schoof ik aan in de kantine voor een broodje en een kopje soep. Eén van mijn gloednieuwe collega’s checkte mijn maaltijd uit en vroeg of ik beslist had om te beginnen diëten. Ik moest even met mijn ogen knipperen om de vraag goed tot me te laten doordringen. Vooral het woord “beginnen” galmde nogal hard na. Die beginnen betekende dat ik er na vijfenvijftig kilo afvallen nog steeds uitzie alsof er dringend wat kilo’s afmogen. Volgens mijn BMI trouwens ook, want als ik mijn gewicht en lengte invoer op een website die uitrekent hoe obees je bent meldt die doodleuk dat ik een kilo of tien te zwaar ben. And frankly, my dear blogreadertjes, I could not care less.
Sterker nog: ik ben na een uitputtende en compleet imaginaire tocht op een punt gekomen dat ik kan leven met mijn dik gat en dito billen. Dat ik zelfs een beetje medelijden heb met collega’s die slanker zijn dan ik en dag in dag uit doodongelukkig rondlopen omdat hun maat veertig maar niet in een maat achtendertig wil veranderen. Ik geloof dat ik maat 44 heb, en dat kan ook 42 zijn, maar ik kom van 54. En duizend keer belangrijker nog: ik ben er compleet niet meer mee bezig. Dik gat of geen dik gat, ik ben gezond, voel mij doorgans best oke, heb de mogelijkheid om alles te doen dat ik wil doen en ik word niet meer belemmerd door een tegenstribbelend en teveel plaats innemend lichaam. Fat girl says wahey!
Het mag voor 90 procent van de vrouwen compleet geschift lijken, maar ik ben zotcontent met mijn gewicht. Ook al ligt dat dan twintig kilo hoger dan dat van een gemiddeld fotomodel en heb ik in de loop der jaren rondingen ontwikkeld op plaatsen waar je ze niet eens voor mogelijk houdt. Ik vind mezelf helemaal geen worst op poten, ook al ligt mijn BMI op dit moment nog steeds hoger dan dat van Daisy Van Cauwenbergh voor ze doodongelukkig de vermageringsrace inzette richting vijfenvijftig kilo. Ik ben al helemaal blij als ik in een normale H&M een broek uit het rek trek en drie minuten later niet worstelend met een tegenstribbelende rits op de vloer van een paskotje lig, eigenlijk. Vijfenvijftig kilo my ass.
Ben ik gemakkelijker tevreden? Waarschijnlijk wel.
Zal ik de rest van mijn dagen opmerkingen krijgen omdat ik niet voldoe aan de norm en daar zelfs niet eens zin in heb? Het zou me niet verbazen.
Maar hell, zolang mijn dag niet meer afhangt van het cijfer op mijn weegschaal ben ik met voorsprong de gelukkigste fatso van heel fatsoland. En dat moet je verdienen, elke dag.
je moet je het al niet aantrekken, zij die commentaar geven hebben meer problemen met hun gewicht dan jij
ik vind daj er goed uitziet :p
en je broer ook
en als youri dat vindt dan is dat toch het belangrijkste
(kijk maar ke naar die magere hun venten, trekt meestal op niet veel)
Misschien had die vraag van je collega wel meer te maken met wat er op je bord lag dan met je figuur. :) De logica wil meestal dat, moest ze je echt nog te mollig gevonden hebben, ze waarschijnlijk niets gezegd had. Tenzij het om zo’n kilo-geobsedeerd geval gaat natuurlijk (genre ikvoelmeeenworstoppoten-Daisy). Had zo ooit een collega die me doodleuk vertelde dat ze zich van kant zou maken moest ze ooit meer wegen dan 55. Daar stond ik dus met mijn maatje 44. Dat de mensen dat niet doorhebben, ongelooflijk toch!
Ik volg je blog al een hele tijd. En ik vind dat je er supergoed en leuk uitziet. Chapeau !! Zelf heb ik last van een schommelend gewicht en een kledingmaat die varieert tussen de 38 en 46 (trekt bedenkelijk gezicht). Het merendeel van de tijd voel ik me best goed in mijn vel, behalve op die ‘shopping-namiddagen’ dan zou ik best wel een paar kilootjes minder willen wegen. Alhoewel, het zijn eerdere mijn mollige beentjes die me dwarszitten. Want aangezien ik nogal klein van gestalte ben (1m57) lijken die nogal kort en dik wanneer ik langs de ‘grotere’ vrouwen sta. En wat Daisy betreft haar ‘kijk’ op een walvis is allesbehalve reëel …
Dank je om me even fijntjes op mijn plek te zetten ;-)
Maatje 40.
we kunnen in de pimkie pulkes kopen, en ook in de zara, de broeken van de We passen .. wa meer wilt ne mens, ik kwam van maar van maat 48 maar ben blij dak nu 42/44 heb (da hangt af van de winkel lol) … ik kan zelfs in kleren van den L&L moest een vriendin me er ni naar meegepakt hebben dan zouk nog altijd straal voorbij de kleine maatjes winkels lopen…
ok ok ik moet eigenlijk nog zoon 8 kg kwijt om op men streefgewicht te zitten maar het gaat naarbeneden ook al is het maar met mondjesmaat … ook ik ben tevreden …
trouwens volgens zeggen hebben mannen liever een beke ronding dan een staak met scherpe botten ;-) lang leve de mannen LOL
I say wahey for the fat girl !! Hoewel ik je absoluut niet fat vind mijn beste lilith, en het állerbelangrijkste is wat JIJ ervan vind. En jij zegt wahey en ik vind dat je wel duizendmaal wahey mag zeggen want je ziet er ook heeeelemaal wahey uit gewoon !! :-)))
Klasina, een fat girl die niet kan wachten tot ze ook hoodies met hartjes erop kan gaan kopen ;)
Om in deze tijden Daisy te heten, ’t is niet altijd gemakkelijk… Vooral niet met mijn gewicht. Alhoewel, de batterij van mijn weegschaal is al maanden leeg. Geen idee hoeveel ik nu weeg, echt niet. Waarom ik ze niet vervang ? Dat doe ik dan wel eens, zodra ik tijd heb (of maak) om weer meer te sporten. Ondertussen probeer ik gewoon te blijven zoals ik ben wegens niet veel tijd om almaar nieuwe kleren te kopen. Geen probleem, ik ben ferm content met mijn 42-ke. Meer moet dat niet zijn, minder dan 40 ook niet. We moeten sterk staan hé. Er zijn zoveel andere interessante dingen in het leven.
Toevallig keek ik vandaag naar je laatstgeposte foto’s op flickr, en zag je nieuwe hoodie (die smashing is, by the way). Ik was jaloers, want door mijn breed bovenlijf zie ik er uit als een bolletje als ik hoodies met drukke patronen draag. (Onlangs eens alle drukke hoodies gepast in de H&M – en dat zijn er veel. Het bolletjes-effect kreeg ik niet weg.)
Het zal dus allemaal wel meevallen! ;)
Amen
Wat moet ik als vent hierop zeggen? Damn you Lilith, op de foto’s die ik zie, zie je er geweldig uit! (of ben ik naief en fotosjop je de boel?)
Mag ik hier even aan toevoegen dat je, Lilith, werkt op een bedrijf dat – hoera! hoera! – voor zeventig, tachtig procent uit vrouwen bestaat, ook aan de top? En dat het dan normaal is – jammer genoeg – dat bij het aanschuiven over diëten wordt gesproken, omdat het de vrouwen zelf zijn die een constante guerilla tegen hun kilo’s voeren? Ik denk niet dat er eentje in het hele grote gebouw is dat echt opmerkingen heeft over je dik gat. (Oké, oké, laat mij er buiten. Ik heb geen controle over mezelf.)
Niet om de slijmballen, maar je ziet er helemaal niet 44 of 42 uit, eerder 40 ! Echt waar.
Zelf nu 44, door opnieuw te beginnen werken en te stoppen met borstvoeding weer aangekomen. AOE! Zou graag weer een 42-er zijn. Toch gemakkelijker voor leuke kleren. Alhoewel sommige winkels vind 40 al een grote maat. Kun je je voorstellen?
Fatsoland :)
Hmmm
als k het zo mag zeggen, dan zie je er voor mij niet uit als een maatje 42-44. Ik ben zelf 40-42 en k vind dat jij er altijd dunner uitziet op de fotos dan hoe ik mijzelf op fotos zie.
Ook ik ben in een zeker zin best te vreden. Er zijn van die dagen dat je die laatste 5 kg overgewicht kwijt wil, maar ik vind het belangrijker dat ik een goede conditie heb om actief te zijn.
Oh en als je als ‘dikke’ iets ‘gezond’ eet of een normale portie, dan ben je altijd op dieet. Blijkbaar horen wij ons constant met snoep en vet eten vol te proppen.
Wel wel Lilith, je bent toch wel een beetje van streek, eerlijk, want het is de eerste keer dat ik ‘en’ een kleine spellingsfout ‘en’ een kleine zinsopbouwfout bij je lees in hetzelfde stukje. (van mezelf ben ik dat gewoon maar niet van jou)
Ik denk dat Niete met haar comment juist zit, het heeft meer te maken met wat er op je bord lag. De baas heeft natuurlijk ook gelijk, met zoveel vrouwen onder mekaar, daar moeten wel fobieen uit voortkomen.
Heeft idd meer te maken met wat op je bord lag, als mijn mannelijke collega’s naar de sla en soep grijpen en de steak-frit links laten liggen, vraag ik hen ook of ze op dieet zijn. 1tje heeft suikerziekte dus moet dieten, een andere hoge cholesterol, dus t heeft vaak niks te maken met hun gewicht. T is gewoon een koetje/kalfje om over te zeveren onder collegas.
Je ziet er super uit!!!
Onlangs was ik naar je Flickr-foto’s aan het kijken, en kwam mijn lief langsgewandeld en die zei: ‘Hey, da’s wel een knappe precies.’ Serieus. :-D Zo’n opmerking maakt hij zo ongeveer eens om de drie jaar over iemand anders dan mezelf. :-D Dusseuh, da’s een compliment! Ja, hij heeft goeie smaak. :-p
ik zeg niet gauw van vrouwen dat ik ze mooi vind, maar toen ik je flickr bekeek dacht ik meteen “amaai zo’n knappe madame” dus bij deze: je bent mooi.
hoera!
Hey, daarstraks werd een stuk uit deze post geciteerd op stubru! Je wordt een heuse BV, Lilith, binnenkort sta je in het tijdschrift waar je zelf werkt!
Whaaa, lilithopstubru! Maar hij noemde het potverdikke een vrouwenblog. Sinds wanneer ben ik een vrouw?
you rule girl. serieus. ik had het niet beter kunnen verwoorden. f**k off met die denigrerende opmerkingen over gewicht of figuur. je bent mega knap, en helemaal omdat je het voor elkaar hebt gekregen er 25 kilo af te werken. das pas een strijd (ik ben wat aan het afvallen, nog 5 te gaan en dan ben ik ook tevreden). Ik laat me ook zeker niet leiden (lijden :D) door opmerkingen van andere. Ik weet dat ik na die nog 5 kilo te gaan- zéker opmerkingen krijg dat er nog wel meer vanaf kan. who cares. zelfs mijn schoonzus zei de DAG NA MIJN BEVALLING van Ruben: “goh, lijkt wel of er nog een baby in zit”… tja. ik reageerde “Klopt, die hou ik daar, wel zo gezellig”. Het is uiteindelijk toch nooit goed… En wij die tevreden zijn – RULE. :D
Rev
een “wijvenblog” noemde hij het zelfs ! :aah:
Geheel even terzijde maar kan het zijn dat ik u gisteren gespot heb op de pop poll in de Very Importink Personsroom?
@brinne: o ja, dat was ik. Waarover later meer. 8)
Ik kom tot de vaststelling dat ik steeds over het woordje ‘min’ bij je weight loss area gelezen heb. Lilith… 55 kg: er is een hele (magere) mens af! Ik wou dat ik dat doorzettingsvermogen had. Ben al tien jaar op dieet of zo :-)
Het lijkt wel nooit goed te zijn voor anderen. Als je dunner bent dan de gemiddelde mens dan is dat om dat je niet eet en als je zwaarder bent dan de gemiddelde mens dan is dat omdat je te veel eet. Zever noem ik dat. Het is toch allemaal net ietsje ingewikkelder dan dat.
En ik vind trouwens ook dat je er goed uitziet. Nah!
En alsof je er niet om geeft, je schreeuwt het toch maar even van de daken, elke pagina in je blog.