Onlangs bleef ik na een zwaar nachtje BV-watchen in het wild slapen bij een collega. BV watchen in het wild, niet blijven slapen in het wild, voor de duidelijkheid. Ik ken u. Het blijven slapen gebeurde impulsief en onverwacht, en dus viel ik redelijk achterover toen ik in een huis aankwam waar alles eruitzag zoals mijn huis eruitziet als ik wéét dat er iemand zal komen slapen. Proper en al. Gelekt. Orde, netheid en organisatie overal. En nergens van die wolletjes in hoeken van kamers, zo. Nergens!
Blijf onverwacht bij mij slapen en aanschouw: rondslingerende laptopzakken, sjakossen en schoenen. Strijkijzers die nog weggezet moeten worden, naast manden vol strijk waar maar geen einde aan lijkt te komen. Overal tijdschriften en boeken, in het slechtste geval tafels vol stempels, schildermateriaal en foto’s. Jassen over stoelen in plaats van aan de kapstok. Lege colablikjes en dozen van fruitsnacks. Agenda’s en notitieblokjes overal.
Zoiets dus:
‘Is dat nu de crib waar wij zoveel wilde dingen over hebben gehoord, lilith?!’
‘Ja dat is hem, ja.’
*geluid van een doorprikte ballon vult ruimte*
Soms denk ik dat het een reactie is op alle “LILITH! HANG UW JAS WEG!”-zagingen die ik in mijn jeugd te verwerken heb gekregen van mijn ouders, maar ik moet mezelf niet bedienen van dergelijke zwakke excuses, eigenlijk. Ik ben ervan overtuigd dat dit leven geweldige dingen voor mij in petto heeft, maar een dag waarop ik mijn huishouden doen verkies boven om het even welke andere activiteit, daar reken ik toch niet meer op. Of het zou iets moeten zijn met puppy’s vermoorden. Maar ik kan wel machtig goed koken, ik. Dat dan weer wel.
Dit is een postje in het kader van wijvenweek. Blijf hier vooral niet hangen, en check ook wijvenblogs.be voor meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders.
oef, ben ik content dat ik niet de enige ben met een rommelig kot
Hahaha zo is dat hier ook, en dan te bedenken dat ik dus fulltime mama ben he! Dat schept verwachtingen heb ik al gemerkt, maar ik speel liever met mijn kind dan dat ik de hele dag loop te poetsen en opruimen. Ik wil ook helemaal niet dat ik opruimen en poetsen super belangrijk ga vinden eigenlijk, voel me zo al saai genoeg haha.
;-)
Dat “hang uw jas weg” ken ik. Wij zagen nu zelf ook zo tegen onze zoon. Onze eigen jas hangt dan gewoonlijk meestal wel ergens op een stoel. Maar die van hem zou op de grond liggen als we hem lieten doen. Zo onordelijk willen we nu ook niet voor de dag komen.
ik zie alleen een rommelige tafel. Volgens mij ben jij eigenlijk heel netjes en heb je voor je ruig imago de tafel volgesmeten. Ziet er daar gezellig uit hoor.
btw vlokjes of wolkjes zijn storend als ze zich op de grond bevinden. Je neemt ze weg en de volgende dag zijn ze uit de vuilbak naar hun plaats teruggekropen.
Ik ruim eigenlijk enkel grondig op als ik familiebezoek krijg – daar moet ik dan een hele dag voor uittrekken :(. Zoals mijn tante van 75 het zegt: ze leeft liever dan op te ruimen. Inderdaad. Ik denk niet dat ik op mijn sterfbed zal denken ‘had ik maar wat vaker gekuisd’.
…maar ik heb wel dat Sien & Maria boek gekocht om wat tips voor vlekken verwijderen op te doen.
Gaat over als je een baby hebt ;-) Dan moet je wel opruimen. Zucht ….
Ik vloek ook soms eens tegen mezelf, maar als je fulltime gaat werken en je daarnaast nog ten volle stort op vrijetijdsactiviteiten… Wel dan blijft er niet veel tijd meer over natuurlijk. Ik probeer het wel allemaal een beetje binnen de perken te houden, poets als een bezetene voor er bezoek komt en hou me voor er in het vervolg vroeger aan te beginnen. Maar tevergeefs. Ik heb een klein appartementje en die beperkte ruimte doet er ook al geen goed aan. Dus alle hoop is gevestigd op het moment dat we gaan verhuizen en ik veel meer plaats en kasten zal hebben om mijn rommel wat meer te ordenen. Het lukt me wel, op een dag :) En dan komt er een kleintje bij en speelgoed en en en…
Och, ik lig er al eeuwen niet meer van wakker. Mijn moeder is kuisziek, ik allesbehalve, maar ik weet tenminste dat het leven meer is dan een zeemvel en dweil. Hoera!