Het begon eind vorige week met klasjes vol kleuters. Kleuters die hele wagons op stelten zetten door geschminkt in een piraat door gangpaden te rennen en luid zelfbedachte liedjes in mijn richting te zingen met teksten als “Wij gaan naar het schoolfeest! Met juffrouw Linda! Wij gaan naar het schoolfeest! Mehet dansen!”.

Tijdens treinritten als hierboven beschreven kwam ik tot het besef dat ik sociaal gehandicapt ben wat betreft omgaan met mensen ouder dan twee en jonger dan tien. Wat doe je als een meisje van vier veel te luid en starend in jouw richting zingt? Vriendelijk lachen? En wat doe je als ze blijft zingen? Blijven lachen? Als een complete malloot? En hoe erg maak je de persoonlijkheid van zo’n kindje kapot als je plots van pure ongemakkelijkheid uit het raam begint te staren, alsof ze er helemaal niet is en dit moment nooit heeft plaatsgevonden?! Het zijn vragen die mij deze week serieus wakker hebben gehouden.

Na de kleuters kwamen de Bobbejaanlandgangers.
Ineens ging echt iedereen naar Bobbejaanland, werd er alleen maar over Bobbejaanland gebabbeld en zeiden conducteurs niet asjeblief dankuwel maar “veel plezier in Bobbejaanland!”. Tijdens deze dolle dagen kwam ik tot het besef dat ik nog nooit van ze leven in Bobbejaanland ben geweest. Geen idee wat ik met dit gegeven aan moet, maar dan maar naar Bobbejaanland gaan gaat me net iets te ver.

Vanmorgen was het de beurt aan de metalhastn op weg naar Graspop.
Bier drinken om kwart voor acht ’s morgens. Bulderlachen als de conducteur iets vraagt. Elkaar “patatte” en “zjeeten” noemen en dit veel te luid en veel te enthousiast voor kwart voor acht ’s morgens.

Er zijn namelijk mensen die nog steeds gewoon gaan werken en al die blijde verstrooiing kunnen missen als kiespijn, ja. Ik hou mijn hart vast voor het moment waarop de paniekerige gepensioneerden en masse richting zee beginnen treinen. En Berchem ligt niet eens aan zee.

Ik heb dingen in mijn hoofd waarover ik vanalles zou kunnen schrijven, maar ik heb in alle eerlijkheid meer zin om datzelfde hoofd op mijn arm te leggen en van boehoehoe te doen. Dipjes zonder aanwijsbare reden, daar draait het toch allemaal om in het leven, niewaar.

Wat doet iemand die zin heeft om even oncontroleerbaar te huilen dan?
Youtuben, natuurlijk.
En niets vinden.
En daardoor nog meer zin hebben om boehoehoe te doen op eerder besproken arm.

En dus vraag ik u, beste hastn, naar dat ene youtube-filmpje waarvan u overtuigd bent dat het mij en uw collega-blogcommenters zal doen lachen/huilen/allround toucheren, quoi.

‘k Zal u dankbaar zijn.

Ik steek het in gank met twee van mijn all time favorieten sinds 1993 of azo.

Tihi.
Nui gullie.

Vriendin J. gaat volgende maand trouwen. Met de kerel die ervoor heeft gezorgd dat ik me op haar kot uren heb beziggehouden met boekjes lezen, omdat zij maar niet kon stoppen met telefoneren met Hem. In die tijd hadden knappe jongens nog hoofdletters, namelijk, zoals goden.
In ruil voor alle uren dat ik met haar verliefde gekwebbel en gekweel op de achtergrond Flairs heb liggen lezen mag ik nu getuige zijn op haar huwelijk. Vriendin J. kent mij goed genoeg om te weten dat dat alles goed maakt.

Het vooruitzicht op Getuige zijn doet zotte dingen met een mens, I tell ya!
Ik heb een kleedje gekocht met witte voile en een corsetsluiting op mijn rug. Ik meen het. En voor daaronder hakken, zo hoog dat ik bijna verongeluk bij elke stap die ik zet.

Ik heb een actieplan voor de volgende maand met als belangrijkste ingrediënten bruinen zonder zon, leren lopen op killer heels en gezond eten zodat ik niet vol puisten sta zoals nu het geval is.

Het is bijna alsof ik zelf trouw, eigenlijk.
Behalve dan dat ik nooit gevraagd word.
OMDAT HIJ MIJ NIET GRAAG GENOEG ZIET en MIJ NIKS GUNT!!!!:aah:! :'(
Dat dan weer wel.

Al vijf jaar kijken Youri en ik bijzonder sip op het einde van elke Fata Morgana, wegens weer geen uitdaging voor ons aller Ieper. Ook interessant om weten: al weken ben ik een beetje verliefd op Tom Waes omdat hij zeer vriendelijk en charmant was tijdens een telefonisch interview en zelfs met mijn grapjes moest lachen.

Om maar te zeggen: AUMAGAD, HASTN, FATA MORGANA IN IEPER VANDEWEEK. MET TOM WAES. (l)

Ik eis congé van mijn baas zodat ik heel de week achter Geena Lisa aan kan hotsen en compleet hyper over de markt kan lopen tijdens de Volksvergadering en al. En iets met Tom Waes. Vanalles met Tom Waes.

Aumagad hastn. Na al die jaren.

Check het uit!