ze trip

Eigenlijk feitelijk zouden Youri en ik een jaar geleden al naar Florida geweest zijn. Dat hadden we meer dan twee jaar geleden beslist, wegens dat het de reis was die Youri altijd al eens had willen maken, en ik zeer graag met hem. Alles stond vast, we wisten wat we wilden zien en wanneer, er moest alleen nog maar geboekt worden.

Enkele dagen voor dat effectief zou gebeuren moest ik samen met mijn broer, lief en vader in een ziekenhuisgang de boodschap proberen te bevatten dat mijn moeder nog zes maanden te leven had. Life has a funny way of sneaking up on you when you think everything’s okay, zo bleek.

Binnen drie dagen beginnen wij aan de reis die toen ineens helemaal niet meer belangrijk was. Het allerlaatste van onze gedachten, zelfs. En ik kan u verzekeren dat ik er zin in heb, hastn.

Ik heb zin in de eerste week in een villa met zwembad, fugly Amerikaans interieur en tacky naam in de buurt van Orlando. In peanut butter M&M’s. In uittesten hoe “omdat ik Vlaming ben” van Will Tura klinkt als je over de seven mile bridge rijdt. In gigantische celebritycribs checken vanop een boot in Miami.

Hell, ik heb zelfs zin om zes dagen in een sporthal tussen de locals te gaan zitten na een evacuatie voor orkaan Kelsey, ofzo. Als het moet.

Ik vond Michel’s tripreports zo geweldig dat ik zal proberen om eens een effort te doen. Indien mijn laptop niet in beslag wordt genomen op de luchthaven wegens toch wel geweldig hard lijkend op een draaischijf voor kinderporno, that is.

Florida, bring it awn.

Reacties