Acht uur des morgens. Een rijhuis in de Vlaanders.

Biebie zit al een half uur plichtsbewust te tokkelen op haar computer, als ineens. Stekedonker. Licht weg. Internet weg. Elektriciteit weg.

Lief ook weg, al een half uur.
En dus wil ik hem via internet een berichtje sturen. Dat ik met een probleempje zit.
Aja neen, want het netwerk ligt plat.
Dan maar in het donker op zoek naar mijn gsm.
Die een werkelijk mottige flashlightfunctie heeft, het spijt me dat ik het moet zeggen.

Blijkt er een defect te zijn in onze straat, dat nog zeker een hele voormiddag zal blijven duren.
In het half uur tussen dat mijn papa mij komt ophalen om me naar de ouderlijke woonst in V. te brengen duw ik zeker zeventien keer op een schakelaar, uit gewoonte.

Aja, geen licht.
Aja, geen internet.
Juist, geen digibox, dus ook geen idee hoe laat het is.
Ik heb mijn tanden gepoetst in het pikdonker, mijn haar gekamd zonder te zien wat ik deed, en toen ik buiten stapte was ik ervan overtuigd dat ik vol tandpasta hing. Het viel beter mee dan als ik me met het licht aan prepareer.

Om maar te zeggen, elektriek, dat is een kostbaar goed.
En werken terwijl een jonge hond om de vijf minuten zijn piepende speeltjes in je schoot komt gooien, dat is niet gemakkelijk. (maar wel geweldig vertederend)