Wat ik mis, na twee weken post-op

verpleegster.jpg* niet alleen maar op mijn rug kunnen slapen, maar ook op mijn zij, of mijn buik, of, stel je voor: tegen mijn leaf!
* springen en huppelen
* naar de stad wandelen
* winkelen
* niezen zonder doodsangsten uit te staan
* overal kunnen gaan zitten zonder dat ik een kwartier naar een houding moet zoeken
* de redactie. Echt
* een verhaal te vertellen hebben als mijn lief vraagt hoe mijn dag is geweest
* mensen
* sjezen op mijn roze Brompton
* alcohol drinken zonder buikpijn
* op de trein springen om een leuk interview te gaan afnemen
* wakker worden zonder pijn
* mijn sportieve en gezondere zelf, zonder hoogst irritante buikband
* een leven zonder thuisverpleging (ik ben het zo beu dat ik niet genoeg energie over heb om erover te bloggen)
* wilde plannen

Vreemd hoe vaak ik de laatste weken al aan mijn mama heb gedacht, en hoe ongelooflijk sterk zij omging met haar ziekte, en het feit dat haar lichaam niet meer mee wilde. Terwijl wat ik heb helemaal niks voorstelt bij wat zij allemaal heeft doorstaan. Ik had haar heel graag even willen bellen om haar dat te zeggen, eigenlijk.

Dus zeg ik het maar even tegen jullie.
Alles goed, anders?

Reacties

  1. severine

    hey kelly,

    Kop op meid, het kan vanaf nu alleen maar beter worden of niet?

    En je mama haar pijn zal inderdaad nog erger geweest zijn, maar dat neemt niet weg dat jij ook pijn hebt, misschien nog anders maar dan nog…

    Misschien is er 1 positief lichtpuntje in heel deze affaire: je gewicht zal misschien nog beetje gedaald zijn :-) want een week of 3 geleden was je toch aan start to run herbegonnen hiervoor of niet en wou je nog extra kilo’s kwijt of ben ik verkeerd?

    nee ik hoop dat je weldra weer superfit mag wezen en weer volop mag meewerken in de story!!

    en ondertussen mag je toch een beetje genieten van iedereen die je in de watjes wil leggen :-)

  2. @Severine: ik vrees het tegenovergestelde, eigenlijk. Twee weken thuis zitten en niet kunnen bewegen, en als ik me verveel eet ik.

    Het is dringend tijd dat ik weer buiten kom. :)

  3. @Miss Puntkomma: mocht ik niet al weer aan het werk zijn vanuit mijn zetel sinds vorige week zou ik daar inderdaad eindelijk eens tijd voor hebben. ;)

    Zelfstandigen kunnen niet lang zetelhangen, heb ik ontdekt.

  4. alles wordt beter, lilithwoman! Kop op, en prijs uzelf dat ge er geen kind van vier kilo moet uitpersen voor ge weer eens deftig gaat kunnen slapen.

  5. Marraintje

    KOP OP MEISJE ! Wat betreft doorgesneden buikspieren kan ik wel wat meepraten… Alles komt op tijd terug in zijn “plooitjes” (lol)
    Je zal zien dat wanneer je terug zal kunnen sporten je konditie veel sneller terug op niveau zal komen dan verwacht. Hebben veel aan je gedacht vanuit Sicilie. Groetjes aan Youri.

  6. Mir

    @ Ilse;Dat heb ik een paar dagen geleden dus gedaan. 4,5 kilo om precies te zijn. ;o)

    Ik heb ook nog wat moeite met het vinden van de juiste houding met zitten, liggen en lopen. Herken ook je verhaal wel een beetje. Sterkte de komende tijd!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>