Er was een tijd dat ik kerstmis de allersupercoolste periode van het jaar vond. Ik ben nogal romantisch like that, en de herinneringen aan kerstavonden bij mijn grootouders met hele plateau’s everzwijn en cadeautjes onder de boom weken nog altijd vertederende gevoelens bij mij los. En de toastjes, hastn, de toastjes! Ik zou er boeken over kunnen schrijven, zo lekker waren die.
Ik heb dat enthousiasme voor de dagen van ’t jaar overgeërfd van mijn mama zaliger, die haar boom al eind augustus had gezet als wij haar niet elk jaar opnieuw aanmaanden om toch nog te wachten tot Sint-Maarten was geweest. Ons huis was altijd supergezellig ingepakt met fake sneeuw en lichtjes en bomen en ter harer verdediging NOOIT OFTE NIMMER hangkerstmannen. Daar deed zij niet aan. Het was niet omdat ze zot was van valse sneeuw op de ruiten dat ze geen smaak had. *kijkt streng*
Hoe ironisch was het dat net deze vrouw, die zo zot was van kerst en alles dat er ook maar van ver mee te maken had, twee weken voor kerstmis te horen kreeg dat ze kanker had? Ze heeft de boom nog één keer gezet, denk ik, en het jaar erop stond ik samen met mijn papa haar boom te versieren omdat het anders gelijk zo zielig was, zo zonder mama én zonder boom. Hij was nog de helft zo mooi niet als had zij hem nog zelf kunnen versieren, maar het was het gedacht dat telde, nietwaar.
Sinds dat moment heb ik bij ons thuis geen boom meer gezet. Zogezegd omdat we toch bijna nooit thuis zijn en het niet veel zin heeft om er één te zetten, er nooit naar scheef te kijken en hem dan drie weken later weer in te pakken. Maar als ik het echt wilde, dan zou dat mij natuurlijk niet kunnen tegenhouden. Ik denk dat ik het niet meer echt wil.
En dat mijn gevoel voor kerst een beetje gestorven is met mijn mama, op een vreemde manier. Maar ik heb me voorgenomen om me volledig te herpakken als ik kindjes heb. En mijn koters volledig plat te bombarderen met de tradities die ik als kind zo geweldig vond. Toastjes! Cadeautjes! Spuitsneeuw! Tot dat moment doen wij in de crib een beetje alsof onze neus bloedt, als het voor u hetzelfde is.
En vindt ge dat dan op zich niet jammer? Beetje uitstel van executie, niet?
@Carree: neen gelijk, want ik vind er zelf precies niet veel meer aan. Maar ik zou het doodjammer vinden als mijn kinderen in een kerstboomloos huizen zouden opgroeien, denk ik. :)
Bij mij ging het net zo. Ik beleefde er gewoon geen plezier aan, kerst en wel meer dingen. Niet uit zurigheid hoor, gewoon…het zát er niet, in mij.
Maar sinds ik mama ben wel weer dus je voornemen is alvast goed!
Hmmm… je hebt een punt.
Mij kan Kerst nog wel boeien, en Halloween ook, en zelfs met Pasen zet ik kiekskes op tafel. ^^
Awel neen wie, dat is voor mij niet hetzelfde. Ik heb uw mama nooit gekend, uiteraard. Maar volgens mij was zij superkerstfan. En dan zou ze het, denk ik, niet oké vinden om te breken met de traditie. Dus Lilith: herpak u, meid. Hop hop hop naar de Fun of Givi of andere brolwinkel. Leef u maar eens goed uit in de kerstkitch en maak van uw huis een kerstparadijs waar uw mama met open mond zou naar hebben staan kijken. Doen hoor, ik ben er zeker van dat zij dat ook zo zou gewild hebben.
Het moet zijn dat Miss P het écht meent, als ze het 3 keer post. Maar ze heeft wel gelijk.
Of nee, JIJ hebt natuurlijk gelijk, want het is jouw keuze. Maar soms kan het ook een beetje een “ode aan” zijn. Zo probeer ik het toch elk jaar opnieuw te bekijken…
awel dat vind ik nu ns gezever. xmas in denial. mijn vader stierf 7 juni. ik kook al 22 jaar iedere kerst voor de hele familie. traditiegetrouw zat hij dan aan het hoofd van de tafel. ik doe het uit respect voor mn vader net wel en het zal hard zijn, ook voor mij. maar hoe fier was hij vorige kerst dat ik voor t eerst een kalkoenbeest van 6 kilo maakte a la nigella en hij ging al – kreeg ie nauwelijx nog 1 voet voor de andere – samen met mij t beest uitkiezen bij de poelier. mijn vader zit in mn hart, niet in de kerstboom. en ik weet zeker dat hij die dag net een beetje dichter bij zal zijn. en ondanks die lege plek aan tafel. wordt het er minder erg om zonder die boom? i guess not. ik denk dat iedereen wel n speciale band met kerstmis heeft en als iedereen dan na het verlies van een dierbare zou afhaken? sja… ik weet niet…. ik treur sinds 7 juni iedere dag om zijn verlies, hij was mn beste maatje en met of zonder boom… de pijn zal blijven. uit respect voor mn moeder alleen al blijf ik wel kerst vieren. blijf jij maar thuis dit jaar, mama, want papa is dood?….
Zei ik ergens dat ik kerst niet vier?
Ik zei dat ik geen boom zet omdat ik er de laatste jaren geen zin meer in heb. Ik zou het gezever vinden als ik het wel deed omdat bibi van op internet het gezever vindt, eigenlijk. :)
ja? Toastjes? Cadeautjes? Spuitsneeuw? dat hang ik ook allemaal in de boom.
het kan me eigenlijk geen kerstbal schelen :)
laat je neus verder bloeden in de kribbe
Ik vraag mij af waarom iedereen nu al zo fel bezig is met kerstmis… Wat is er mis met vandaag ?
En waarom ben ik nu eigenlijk een kerstliedje aan het fluiten (wees blij dat ik het niet aan het zingen ben, want da’s nog veel erger) ?!
Slik Lilith, ik snap je volledig. Ook mijn moeder hoorde twee weken voor kerst dat ze niet lang meer te gaan had door longkanker. En 6 feb 2005 is ze gestorven. We hebben samen de laatste kerst gevierd. En kerstbomen zetten… awel dat is iets dat ik me ook herinner uit mijn jeugdjaren, niemand kon die boom en het hele huis zo versieren als mijn mama en dat ritueel blijft ontegensprekelijk verbonden met haar. De eerste jaren na haar dood heb ik hem ook niet gezet, deed zoveel pijn om telkens geconfronteerd te worden dat het nooit zo mooi en sprookjesachtig zou worden zoals zij het deed. Nu ik zelf een zoontje heb, doe ik het voor hem. Hij is even opgewonden als ik vroeger als de kerstboom bovegehaald moet worden en weet je wat zo leuk is nu en waar ik telkens weer tranen van in mijn ogen krijg? Als hij met pretoogjes zegt: “mama jij bent de beste versierster (jaja :-)) van de wereld, jij kan de mooiste boom maken!”
En dan kijk ik eventjes naar boven en denk ik dankbaar: ‘dank je wel mama voor al die warme kerstboom-momenten die je me gaf!’
Happy x-mas Lilith, de dag dat je terug je kerstboom zet zal je vast hetzelfde denken!