Geen oog heb ik dicht gedaan de nacht voor de wedstrijd. Misschien is dat overdreven, maar toch echt heel weinig ogen. Ik gok drie. En toen de dag ineens was aangebroken, toen moest ik toch echt toegeven dat ik zenuwachtig was. Al helemaal bij aankomst in het lopersdorp, waar het vol liep met mensen met een professionele lopersuitstraling en ditto kuiten. Ik dacht alleen maar: “Laat dit allemaal goed komen, o heer”.
En toen was het ineens een half uur voor de start, en kwam het afscheid. Ik gaf mijn levenspartner, die zichzelf ondertussen in sportkledij had gehesen, een zoen, wenste hem veel succes, en reed samen met mijn schoonvader naar de meet. Want ik mag een tijdje geleden dan wel overmoedig beweerd hebben dat ik samen met mijn leaf wel eens zo’n loopwedstrijdje van 5 kilometer zou tackelen, twee weken voor de desbetreffende wedstrijd viel ineens mijn frank dat ik dan beter eens zou beginnen trainen. En toen was het koud. En toen zei ik: “Jij gaat dat goed doen, liefste. En ik ook, langs de kant”.
Het moet gezegd: het kriebelde geweldig toen ik tijdens de wedstrijd al het lopend geweld over de meet zag komen, en toen ik mijn geliefde veel sneller dan verwacht zag finishen was ik zo trots dat mijn hart bijna uit mijn borstkas sprong. Mijn lief liep op de warmste dag van het jaar zijn eerste vijf kilometer, en hij deed dat geweldig. En hij kreeg een medaille. En heb ik al gezegd dat ik trots was?
Ik was niet alleen trots, toen ik zag dat er mensen waren die meer dan 45 minuten over 5 kilometer deden dacht ik zelfs dingen als: “Maar allez, ik kan dat veel beter, en rapper”, en “Volgende keer doe ik ook mee”.
En toen ging ik maandagavond voor het eerst in zeker twee maanden weer lopen. En bleek dat mijn fysieke conditie werkelijk om dood te vallen zo slecht is. U moet weten dat ik maanden heel goed heb gelopen, en niet bepaald bijzonder veel moeite had met een kilometer of vijf. U moet ook weten dat ik maandag bijna dood viel langs de vaart na vijf minuten. PIJNLIJK. En ook: VETROLLEN. DIK GAT. FAILLURE FAILURE. (haha @ de ironie of it all, eigentlik). PAARS HOOFD. Alles dat ik heb opgebouwd, weg met de noorderzon.
Ik eis het terug. Inclusief strakker lijf, broek die van mijn gat valt en de mogelijkheid om meer te boefen zonder bij te komen. Al is het het laatste wat ik doe, ik wil hier binnenkort ook zo’n foto van ik die in een medaille bijt, en liefst niet vanuit een ambulance. Dat zou zo ongelooflijk schoon zijn.
Mohow! ’t Lief ziet er goed uit! Rrrraaaawwkes zeg!
Ik begin terug in september, ‘k vind dat een schone maand om te beginnen, kan ik een maand later alles op de regen schuiven waarom het niet echt vlot. En ‘k ga ook beginnen fitnessen dan. En ook geen doos melocakes verspreid over 2 avonden meer uiteten. Ook geen halve liter cola en 37 liter koffie per dag meer drinken. En ‘k ga dan zorgen dat mijn lijf er gaat uitzien alsof het alleen mar Marlies Dekkers ondergoed verdient.
aley, aley…doorbijten, de conditie komt veel sneller terug dan ge denkt! Nog enkele weken doortrainen en dan glunder je bij de start op het marktplein van Brugge en loop je een klein half uur later de aankomstlijn over in het Jan Breydelstadion onder luid applaus. (k’zie die foto hier al staan !)
failure? sja…
Ik ga ook gewoon keihard terug beginnen fietsen. Echt. Maar niet als’t regent, en niet op een hometrainer want dat is saai, en niet als ik te veel werk heb… Morgen, zeker en vast. Ge gaat het zien. Allé, gij niet, want ik woon nogal ver van Ipper en zo groot is mijn ambitie nu ook weer niet. Maar toch. Ga ervoor.
En mijne vent liep gisteren maar eventjes de 20km van Brussel. Ook ik dacht eerst om mee te doen, gho, ben in plaats daarvan met de vriendinnen gaan brunchen. :-))
als het een troost mag zijn: die conditie komt echt KEI SNEL weer terug! Na mijn eerste marathon 11 oktober sukkelde ik in een MEGA LOOPDIP! Heel de rest van oktober, november en december liep ik hooguit 15km in totaal. In januari begon ik met 5km en was dood! Maar toch, in april liep ik alweer mijn 2de marathon, en dwars door brugge, en nog een marathon, en de 20 van brussel. zo snel komt die conditie dus terug! KOMT GOED MEID! go for it!!
@Jess: ik was net nog op je blog gaan lezen over jouw fantastische 20 km! Wat een inspiratie, zeg. :)
Echt heel straf, ik hoop dat ik ooit zo ver geraak als jij. Straks weer lopen, en ik heb er zelfs zin in. Komt dat tegen!