Ik weet niet of iedereen daar terdege van op de hoogte is, maar de man die volgende week een ring aan mijn vinger schuift heeft iets met Disney. Niet in die mate dat hij thuis rondloopt in t-shirts van Winnie The Pooh of elke zondagmorgen in zijn pyama zit te snotteren bij The Lion King, maar hij is wel nogal gefascineerd door de figuur Walt Disney. Hij leest er boeken over, en hij weet geweldig veel over imagineering, en als hij een figuur dood of levend mocht kiezen om een paar uur naast te zitten in een vliegtuig, dan koos hij Walt.

Ik vind het persoonlijk al een hele geruststelling dat hij een dode oude man kiest in plaats van let’s say Jennifer Aniston, wetende dat ik altijd en op elk mogelijk moment voor de optie Toby uit Mega Mindy zou gaan. En niet omdat ik zo zot ben van kinderprogramma’s, ow neen.

Vandaag was de dag, want Youri mocht naar het enige Disneypark waarin Walt zelf nog heeft rondgelopen, en waarin hij zelfs een appartement had en alles.

(dit is trouwens een treintje, geen appartement, maar laat dat de pret niet drukken)

Zie ne keer hoe blij!

Ik weet niet hoe het komt, maar in Disneyland lopen zoveel gigantische Amerikanen rond dat ik me heel de dag opvallend slank voelde. Een gevoel dat mij de laatste keer overviel toen ik ongeveer vijf was, denk ik, dus daar heb ik stiekem nog meer van genoten dan van om het even welke attractie in het park.

Terwijl de helft van de bevolking hier 24/7 hamburgers lijkt binnen te spelen houden wij het opvallend gezond, met regelmatig sushi en fruit platters en deze mango slices, waar een zakje kruiden bijzat die ik er bij nader inzien beter niet had over gestrooid wegens zo pikant dat ik drie uur later nog brandwonden veroorzaakte als ik in de richting van een levend wezen ademde.

’s Middags koos Youri toch eens voor een hamburger, en die zien we hier, in al zijn glorie:

De gigantische cookie waar ik zo mottig als een aap van werd en ook nog eens heel mijn kleedje mee besmeurde zie je hier:

Voor de rest: wat attracties gedaan, veel mensjes gekeken, ons veel verbaasd over de vreemde gewoonte om in Disneyland rond te lopen in t-shirts van Disneyland. Ook zot: het aantal mannen dat hier rondloopt met Mickey oortjes op hun hoofd. Ik wilde er bijna iets over zeggen tegen Youri, over hoe gay dat eigenlijk wel niet was en al, tot ik ontdekte dat hij zelf roze nesquick aan het drinken was.

Euh ja. Blijven gaan, man van mijn leven! Vooral blijven gaan.

Morgen: onze laatste dag in L.A.!