Er wordt hier weinig geblogd, ik weet het, maar ik vind dat ik het toch niet kan maken om een gedichtendag over te slaan. Ik sla nooit een gedichtendag over. Al was het maar omdat ik als puber bundels vol gedichten van Herman de Coninck heb verslonden en gelezen en herlezen. Dan ben je zo’n mensen zoveel jaar later toch een beetje ruimte verschuldigd, vind ik.

‘Slaap maar,’ zeg ik
tegen een dochter die allang slaapt
en daar wakker van wordt.

Het onweert. Misschien wil ik wel
dat zij bang is, dan kan ik vader zijn.
Maar ik kan niets anders dan samen met haar
niets kunnen.

Zoals woorden. De dingen gebeuren.
Zonder woorden zouden ze ook gebeuren.
Maar dan zonder woorden.

~Herman de Coninck

Ik ben trouwens nog altijd een beetje star-struck als ik met de dochter die ooit allang sliep in de lift sta, op het werk. Niet dat ik dat laat merken. Ik kan heel goed achteloos “Naar het vierde?” zeggen, en tegelijk aan dit gedicht denken. Heb ik al gemerkt.