Soms is het één foto. Het ene moment ga je nog vrolijk door het pakketje dat je van het Kruidvat hebt meegebracht, het andere moment ligt de foto voor je neus. Je kijkt naar jezelf, in je blauwe streepjeszwempak waarvan je je in de winkel nog had laten overtuigen dat het afslankte. Je zit met een softijs in je hand op een plastieken tuinstoel, die veel te klein lijkt onder al dat gewicht dat lachend aan het ijsje likt. Naast je een vriendinnetje dat vier keer in je lichaam zou passen. Je kijkt en blijft kijken, ook al zou je de foto liefst stante pede ritueel verbranden, en je zweert op alles dat heilig is dat niemand je ooit nog in badpak zal zien. OOIT. Daarna ga je een uur janken op je kamer. Je bent zeventien, geen haan die naar zo’n dingen kraait.

De zeventien jaar voor je huilbui heb je nochtans de helft van de tijd met gerimpelde vingers doorgebracht, omdat je totaal zot was van zwemmen. In zee, in de subtropische zwemparadijzen waar je ouders je om de zoveel tijd voor een midweek mee naartoe namen, in elk zwembad in de buurt, met school. Als er maar wildwatervallen en glijbanen waren mochten ze je gerust twaalf uur achterlaten. Niemand zwom liever dan jij. Niemand.

Toen je op je vijfentwintigste de beslissing moest nemen om al dan niet een maagverkleining te ondergaan zette je het dan ook helemaal bovenaan op je lijst van redenen om het te doen: ‘weer kunnen gaan zwemmen.’ Alleen ben je sinds je operatie welgeteld drie keer in een zwembad geweest, en dan nog in een privézwembad. Je bent dan wel erg veel vermagerd, maar die dure eed die je gezworen hebt, die krijg je precies maar niet ongedaan gemaakt.

Bleek nog maar eens toen je twee weken geleden een badpak kocht om op persreis te gaan, en bij het aanschouwen van een prachtig zwembad met palmbomen last minute besliste om het toch maar niet te doen. Zelfs al lag het rond het zwembad vol gepensioneerden die duidelijk veel minder last hadden van gene om hun lichaam dat in een nog veel minder goede staat verkeerde dan dat van jou. Je liet je zwempak mooi in je koffer zitten. Het water was toch veel te koud.

Maar vanavond ga je zwemmen.
In een openbaar zwembad. Baantjes trekken.
Je hebt het jezelf beloofd. Al minstens zeventien keer.
En vanavond, beste lilith, ga je het nog doen ook.