De mensen zeggen dat je toch ergens van dood moet gaan, en als het dan toch ergens van is, dat je er dan maar beter geniet van kan hebben. Ze zeggen dat ze anders zo zenuwachtig zijn. Ze zeggen dat ze hetzelfde boek hebben gelezen als ik, maar er alleen maar meer door gaan roken, omdat die kerel die het geschreven heeft zegt dat ze mogen blijven roken tot het uitgelezen is. Ze lezen het nooit uit. Ze blijven roken. Want ja, dat zeggen ze ook: dat die mens die dat boek geschreven heeft zelf gestorven is aan longkanker. Baha, wat een bedrieger! Ze vinden het zo grappig dat ze er dan maar eentje op roken.
Ze zeggen dat dat wel meevalt, van dat stinken en die walm, en dat dat toch zever is, dat je tegenwoordig niet meer mag op restaurant. Maar dat het eigenlijk tegelijk ook wel gezellig is, zo ’s avonds in de kou en in de regen buiten moeten gaan staan met de andere rokers. Het heeft iets. Iets van samenhorigheid. Ze zeggen ook dat het het enige is dat een mens nog heeft, tegenwoordig, en als ze dat ook nog eens gaan afpakken, waar gaat dat dan eindigen, meneer? Ze zeggen dat het in hun geval trouwens wel allemaal meevalt: nog geen pakje per dag, en dan nog lights, en hun grootvader rookt al heel zijn leven groene St-Michels en die mens heeft nergens last van. Negentig jaar, madam! Aha!
Ik zeg dat mijn moeder met moeite tien light sigaretten per dag rookte, en op haar zevenenveertigste dingen heeft moeten meemaken die ik geen mens toewens. Ik zeg dat ik alle mensen die zeggen dat je ergens van moet doodgaan graag eens had meegenomen tijdens haar chemosessies, en hen had willen laten meeluisteren tijdens mijn gesprekken met haar dokter over morphine en pijnbestrijding. Misschien dat dat meer effect heeft dan boodschappen op pakjes, ik weet het niet. Ik zeg dat ik ondertussen meer dan zes jaar gestopt ben, na elke dag meer dan een pakje, meer dan tien jaar lang. En dat nog altijd één van de beste beslissingen van mijn leven vind.
Ik zeg dat ik nog liever doodval dan ooit nog te herbeginnen.
En dat als ik het kan, de rest van de wereld dat met nog veel meer gemak moet kunnen.
Amen to that!
‘k zou het niet beter kunnen omschrijven
Super pleidooi voor een rookvrije wereld. En chapeau voor jou!
ge zegt wat ik denk!
ik mocht dan een contente roker zijn, ik ben ook heel blij dat ik gestopt ben. het is wel niet zeker dat ik mezelf alle miserie heb bespaard. de rekening wordt pas op het einde uitgeschreven he.
@ysabje: o ja, dat is zeker waar. Ik ga er ook niet van uit dat je daarmee alles oplost, maar blijven roken zal zeker niet helpen, denk ik dan. :)
Hier sta ik helemaal achter.
Vader. Keelkanker.
Wat ge zegt.
Ik ben ook gestopt met het boek van Alan Carr. Al was ik gestopt van de maandagavond en heb op dinsdag pas beginnen lezen. Ik was dan eenmaal gestopt en ben niet herbegonnen met roken omdat in het boek stond dat het nog mocht! T is ondertussen 16 jaar geleden. Nog steeds geen spijt, maar ik droom nog heel vaak dat ik rook, dus weet ik dat het verborgen verleidertje er nog steeds in een hoekje zit te sluimeren!
Ikzelf ben nog maar 2 jaar en 6 maanden gestopt met roken. Ik had er 15 jaar als overtuigde roker opzitten. Op het eind zo’n 30 sigaretten per dag en god weet hoeveel in het weekend. De eerste weken waren lastig, maar nu nog altijd zo content dat ik gestopt ben! Ik ben dankzij mijn dochter gestopt (zie m’n blog)
Amen!
Mijn pa kreeg longkanker en in een jaar tijd was het gedaan. En het was bijlange geen aangenaam jaar…
als niet roker! respect!
ik zou het mijn papa moeten laten lezen, wie weet helpt het
ben heel fier dat mijn mama uit zichzelf gestopt is (door ziekte ook) en dat mijn vriend ook met het boek gestopt is! beide houden ze vol!
dikke proficiat voor jou!
Ik heb zelf nooit gerookt, maar heb door jarenlang meeroken in mijn kindertijd, wel astma gekregen. Daarnaast heb ik tijdens mijn werk in het ziekenhuis dagelijks de ellendige behandelingen gezien waar jij ook over schrijft. Ik heb dan ook heel veel moeite met die “je moet ergens dood aan gaan”-opmerkingen.
Vind het overigens enorm stoer dat je al zo lang gestopt bent! Echt super! :-)
Ewel, als men naar mijn beste beslissing ooit vraagt: idem, stoppen met roken.
Wat een bevrijding zo zonder sigaret.
Groot gelijk! Ik heb mijn grootvader gezien een half uur voor hij stierf aan longkanker en dat was té vreselijk om aan te zien. Rond die perdiode ook beslist om aan kindjes te beginnen dus was het stoppen poepsimpel. Je hebt gewoon de juiste motivatie nodig. Voor mij ook nog steeds de beste beslissing van m’n leven!!
de man des huizes hier is toch ook gestopt door of dankzij het boek
en ik ben blij en trots
roken is voor losers