“Wat zit jij daar eigenlijk hele dagen te typen op dat internet?” was een vraag die mij tien jaar geleden op bijzonder regelmatige basis werd gesteld door mijn bezorgd kijkende moeder. Ik was net afgestudeerd als journalist, iets dat de arbeidsmarkt werkelijk geen reet leek te kunnen schelen, en dus vulde ik mijn dagen met rondhangen op het internetforum van een pas opgestarte Vlaamse televisiezender. Aan een tempo van een post of dertig per dag, onder de nickname lilith, met het prentje van een muis naast mijn naam.

Het antwoord op de vraag van mijn moeder had “wat ik doe, en wat ik gegeten heb, en naar welk liedje ik luister, en of ik denk dat Michael Jackson al dan niet een pedofiel is, en lachen met n00bies die er niet in slagen om een foto te posten omdat ze linken naar hun harde schijf, en posten waar ik blij om ben, en in een ander topic waar ik niet blij om ben, en vertellen dat ik weer geen antwoord heb gekregen op mijn sollicitatiebrieven, en eigenlijk een beetje vanalles”, moeten zijn, maar aangezien niemand op dat moment snapte waarom je dat ooit zou willen doen hield ik het gewoon bij een verveeld “vanalles”. Achteraf bekeken hebben wij daar Facebook uitgevonden, ja.

Het forum ging jaren geleden ter ziele, en de dolende zielen die er resideerden zijn voor een groot deel even snel weer uit elkaar gegaan als ze daar samenkwamen, maar toch. Ik ben getrouwd met die kerel met zijn avatar van die mier uit Antz. Mijn broer heeft een bedrijf met dat ambetant hastje dat ik als moderator zo vaak heb moeten bannen wegens wangedrag. Overlaatst zijn de mier en ik nog iets gaan eten met de webmaster, die toen in onze ogen een godenstatus had omdat hij ons nieuwe smileys kon bezorgen als we het heel lief vroegen. En gisteren deed ik mijn laatste “wahey, ik ben dertig”-feestje in het gezelschap van dat meisje met de konijnenavatar, en die kerel met zijn prentje van Beaker uit de Muppets, en de mier en nog een paar anderen.

Nog altijd soms miserie om hen niet met hun nicknames aan te spreken, hoe 2001 is dat?