Mensen vragen mij de laatste tijd dikwijls of ik veel last heb, wijzend naar mijn buik. Mijn buik, waarvan ik de enige ben die vindt dat het al zichtbaar is, naast mijn leaf dan. Dat is dus het grote nadeel van zo’n atletisch geproportioneerd lichaam als het mijne gehad hebben, en het feit dat ik daar nooit mee te koop heb gelopen: dat mensen niet beseffen dat mijn buik ooit veel platter en strakker was dan nu.
Meestal hebben de mensen die polsen naar mijn kwaaltjes me eerst de gruwelverhalen van hun zwangerschap al verteld, gevuld met veel kotsen, in het ziekenhuis aan baxters belanden, blijven kotsen, tien kilo afvallen in de eerste drie maanden, nog eens kotsen als je aan het tandenpoetsen bent, dagenlang niet uit bed kunnen komen, en veel meer van dat fraais, waardoor ik mijn terugkerende hoofdpijn eigenlijk niet sensationeel genoeg vind om te vermelden. Maar aangezien dit mijn blog is, en dus mijn feestje, de kwaaltjes!
* hoofdpijn, dus: het is al wat gebeterd in vergelijking met de eerste weken, maar jezus mina, soms word ik ermee wakker en ga ik ermee slapen. Bonkende hoofdpijn, zoals katerhoofdpijn, die niet bijzonder hard gaat liggen als ik een Dafalgan neem, en meer mag ik niet nemen van de zwangerschapsnazi’s. Maar allez, het gaat wel beteren.
* blaasperikelen: echt, ik heb het gevoel dat mijn lichaam water opslaat voor als ik binnenkort op weg naar New York zou neerstorten op een onbewoond eiland en moet overleven op mijn eigen urine. Zoals mijn blaas ’s nachts aanvoelt zou ik zeker de eerste zeven rijen van het vliegtuig voor een week kunnen laven, en het vult zijn eigen ook razendsnel weer aan nadat ik ben opgestaan om naar het toilet te gaan. Een gemak!
* honger: heel de dag door. In combinatie met nooit moeten kotsen gaat dat hier nog bijzonder slecht aflopen. In combinatie met redactionele brainstorms waarop dit op tafel komt is dat niet minder dan een ramp.
* buiten adem na het poetsen van mijn tanden: hetzelfde geldt voor trappen doen, ver wandelen, fietsen, en al de andere zaken waar ik vroeger mijn hand niet voor omdraaide. Sinds ik zwanger ben is mijn fysieke conditie problematischer dan die van Bart De Wever. Wedden?
* emo gedrag: Ik kan echt zitten bleiten bij reclame voor afwasmiddel. Wat ik dan ook doe. Ik ben zwanger, GIVE ME A BREAK.
Ik zal wellicht niet de eerste zijn die dit zegt: de kwaaltjes zullen binnenkort wel wat afnemen. Da’s een gunst van moeder natuur in ruil voor de fysieke ongemakken van het derde trimester…
En dat emo gedrag, dat is bij mij blijven hangen na mijn eerste. Al kan ik wel nog tegen reclame voor afwasmiddel. ;)
en gekaptboll’n in tomattesause! NU!
Veel sterkte Lilith!
Geniet van de momentjes waar je opstaat en zegt, Tien, geen klachtjes vandaag!
Veel plezier in New York !
Alee iets om naar uit te kijken dus *iep*
dat van die blaas komt lijk verdacht bekend voor. Ik moest nooit opstaan in terwijl toen ik zwanger was, negen maanden aan een stuk iedere nacht. kwestie om voorbereid te zijn op de onderbroken nachten
en binnenkort komen de krampen. in tenen. en bij mij in mijn lies. dan moest ik tijdens het stappen, opeens keihard blijven stilstaan en op een been steunen. in het midden van de straat. menig mens keek mij vreemd aan. maar als ik het niet deed zou ik op de grond liggen van de zeer. blij dat dat over is. ik hoop dat de kramp u overslaat…