Als drie mensen me zeggen dat ik zeker zeker bij The Spotted Pig moet gaan eten als ik in New York ben, en als één daarvan ook nog eens de eigenaar is van één van mijn favoriete Nieuwpoortse restaurants, dan is het simpel: dan luister ik. Ook al kun je er op voorhand niet reserveren, en moet je het er op goed geluk doen. Ik ga. En ik sleur mijn vent mee, in al mijn enthousiasme.

Al was het maar omdat dat mij curieus maakt, het gegeven van een gastropub met een Michelinster, waarvan wordt gezegd dat het er én betaalbaar én superlekker is. Vooral qua betaalbaar loopt het al eens mis tussen mezelf en sterrenrestaurants, en als ik de rekening krijg samen met een schuldgevoel over hoe decadent veel geld ik heb uitgegeven dan is de pret er voor mij al een beetje af, meestal. Not in The Spotted Pig.

Zoals aangeraden zorgden we ervoor dat we er om iets na vijf in de namiddag waren, zodat we onze naam op de lijst aan de deur konden zetten en iets konden drinken aan de bar, tot we geroepen werden om aan tafel te gaan. Dat mocht al iets na half zes, wat ervoor zorgde dat we op het gemak en in alle rust aan een tafeltje konden gaan zitten. Dat zou nog veranderen, maar wij waren toen nog kinderlijk naïef.

Anyway. Op aanraden van die rosse van de ochtend op Studio Brussel kozen wij voor de deviled eggs als bar snack, en ook nog voor de rolmops.

Manneke, manneke, dat hebben wij ons zeker niet beklaagd. De eitjes waren pikant, de rolmops heerlijk zoet en dan weer zuur, oewie. Het had allemaal maal vier gemogen, maar dan hadden we onszelf vast pijn gedaan.

Totally our kind of sterrenzaak. Met tattoohastn in de bediening en The Vaccines door de boxen kun je mij niet straffen, eigenlijk.

Terwijl het volk beetje bij beetje begon toe te stromen kregen wij onze burger met dunne frietjes en roquefort (hij) en ons buikspek met borlotti bonen en groene salsa (ik). Ik kan alleen maar zeggen dat ik nog maar zelden zo’n perfect gegaard vlees heb gegeten, en dat de combinatie volledig to die for was. Youri was ook wreed enthousiast.

En toen was het hek plots volledig van de dam, ontplofte de zaak van het volk en werden er steeds meer tafels rond ons gevuld waardoor we zowaar ingesloten raakten en een aanval van claustrofobie moesten onderdrukken. Maar overall conclusion: wreed wreed lekker gegeten in een heel coole zaak, en dat voor iets minder dan negentig euro voor twee. En Youri at nog een dessert ook. Maar wel zonder wijn, want ik ben zwanger en Youri mee. Ik vind dat wreed aan te raden, allemaal.

Maar ga vroeg. Toen wij rond half acht vertrokken was het stampievol aan de bar en vast wel een serieus eind aanschuiven om binnen te geraken. Just sayin.