“Ah Rudy!”, sprak de geblokte conductrice, “De wensjen van ’t joar en een goeie gezondheid hé. Dat es toch ’t allerbelangrijkste vanal.”
“Jezus christus woman”, dacht ik, een paar meter verderop, onder het bord met de treinuren op, “Het is fucking dertien januari. Get over it already”. Ik rolde er inwendig zo hard bij met mijn ogen dat mijn maag ervan overhoop lag.
Op dat exacte moment draaide de vrouw haar hoofd in mijn richting.
Ik voelde me een beetje betrapt, en schonk haar een sympathieke glimlach, want zo’n onmens ben ik nu ook weer niet.
Ik kreeg er één terug, vanonder haar permanente.
En dit is dan weer een foto van de spaghetti die ik vanavond aan mijn vent voorschotelde.
Spicy, maar ook lang niet mis.
’t Schijnt is het tot 31 januari ’toegestaan’ om met nieuwjaarswensen en zelfs nog met kaartjes af te komen, hé! Al zou ik dat nu zelf ook wel wat vreemd vinden …
En ergens gaan nieuwjaren mag tot ergens in december hé, geloof ik? :)
vandaag toch ook nog een paar nieuwjaarswensen gehad. ok, het is op school waar ik leesmama ben, en die mensen nog niet gezien heb “dit jaar” maar toch. na de eerste week val ik zowat uit de lucht als ze me nieuwjaar wensen…
Mijn grens ligt tot en met 15 januari. Ik kus nog altijd met plezier ;-)
Wij hebben op 10 maart nog een nieuwjaarsfeest met de familie, 10 maart hé, hoe zot is dat…