lilith heeft gezelschap

kalenderblaadje155.jpgVroeger vond ik jetlaggen één van de meest eenzame dingen in mijn relatie. De meeste ervaringen kan ik wel met Youri delen, maar ik ben een hele slechte, lichte slaper, die van het minste geluidje wakker schiet en eens haar ogen open zijn op geen honderd jaar meer in slaap raakt. Zo kwam het dat ik de afgelopen dagen respectievelijk om vijf, drie en half vijf ben opgestaan. Een mens zou denken dat ik daardoor wel door de jetlag zou slapen in New York, want ik ben nogal moe van al mijn genachtbraak, maar dan kent die mens mij nog niet. Het is drie uur plaatselijke tijd, en ik ben klaarwakker.

Mijn vaste slaper slaapt, en blijft dat doen, ook al heb ik ondertussen mijn laptop aangestoken met een grote DOING!, ben ik naar het toilet geweest en heb ik daarbij bijna luidop gestruikeld over mijn winterlaarzen, en weerklinkt er nu getokkel vlak naast zijn hoofd. Doodjaloers kan ik daarop zijn, en vroeger kwam daar dus ook nog een gevoel van helemaal alleen zijn bij.

No more! Kind 1 blijkt al even wakker als ik, op dit donkere uur, waardoor ik net een half uur werd geëntertaind door gemoedelijk gestamp in mijn buik. Twee nachtbrakers samen, wij, dat belooft voor binnen een paar maanden. Trouwens één van de dingen waar ik vooraf een beetje bang voor was, dat gestamp, wegens dat ik me niks meer freaky kon voorstellen dan iets dat beweegt in uw eigen lichaam, maar hell: één van de coolste gewaarwordingen ooit, blijkt dat. Ik wil dringend een t-shirt met “buikstamping is de max”.

So yes, we zijn dus aangekomen in snowy NYC.

tftcdag155_1.jpg

De dag voor wij aankwamen lag er zo veel wit dat er zelfs werd gelanglauft in Central Park, maar het is nu wel al aan het verminderen. Toch cool.

tftcdag155_2.jpg

Knal aan ons hotel, altijd zwaar thuiskomen. <3 tftcdag155_3.jpg

Anthropologie, my love.

tftcdag155_4.jpg

Ik ben op persoonlijke missie om alle variëteiten koffie van Starbucks te testen deze week.

tftcdag155_5.jpg

Legotorens zijn zotjes.

tftcdag155_6.jpg

Het gaat hier weer de max zijn, ik heb dat weer al lang in het snotje.

Reacties

  1. wacht tot ie te groot is geworden voor uw buik en zich dan nog eens ne keer wil omdraaien. Boris kwakte mijn ribben er praktisch uit en die zat geen seconde stil.
    gek dat we pas beginnen tellen van de geboorte in feite. zo’n kind heeft er al een heel stuk leven opzitten in dien buik. maar dat rekenen we er niet bij als je jarig bent. ik vond dat niet kloppen als ik die kinderen voelde wriemelen. maar het is wel een heerlijk gevoel…

  2. Ben jaloers. Op het stampen en op de NYcitytrip! Doe de groeten aan Boekie als je hem daar tegen het lijf zou lopen (vriend van me die een maand geleden naar NY verhuisde).

  3. caroline

    Snowy Central Park is mooi!
    En het blijft sowieso een onwerkelijke stad, kzou mij daar heel de dag kunnen laten knijpen hebben om te zien of ik niet droomde…
    Ah memorie lane, I’m taking a trip as a lunch break.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>