Exact 144 dagen nadat ik er voor het laatst was binnen geweest stapte ik vandaag met een huppel in mijn stap het kapsalon uit. Honderdvierenveertig dagen, ja, niet toevallig sinds de dag van mijn dertigste verjaardag en die waarop ik aanvatte met dit dolle project. Dat zijn bijna vijf maanden, en dat was eraan te zien, we moeten daar niet dwaas over doen. Maar na het nodig kunst- en knipwerk kwam ik met glad kappershaar en een herwonnen huppel de zaak uitgestapt. Het pluizige gordijn was weer een kapsel geworden.
Het is altijd het allereerste dat ik laat vallen als ik het te druk heb. Kappersbezoekjes. Het is nochtans het enige dat ik heb van zulke dingen, want ik vind mezelf bijzonder low maintenance op dat vlak. Ik ben in mijn leven al één keer bij een gezichtsverzorgingsmadam geweest, en ook al heb ik daar gezworen dat ik dat elke maand wilde en heb ik hier nog een bon liggen, het is er niet meer van gekomen. Manicure heb ik nog nooit ondergaan, en mijn lichaam wordt ook nooit blootgesteld aan zonnebanken, gezichtsbruiners, massages van vreemde mensen of ingepakt met zeewier.
En toch hé man. Elke keer denk ik achteraf dat ik mezelf zulke dingen veel te vaak ontzeg. Dat ik gemaakt ben om me elke week professioneel te laten inwrijven met lekker ruikende crèmekes en lotions. Dat ik het potverdorie waard ben. Maar als ik er al niet in slaag om het te doen als kinderloze onafhankelijke vrouw, wat voor een sloor beloof ik dan niet te worden als kind 1 er is?
Om pijnlijke en al te confronterende antwoorden te vermijden gaan we nu even allemaal samen doen alsof dat een retorische vraag was.
Dank bij voorbaat.
Sorry Lilith de pijnlijke waarheid is: het gaat er nog minder van komen… ;-)
MAAR! ge gaat des te meer genieten als ge er dan eens geraakt. en die bon laten liggen: foei, dat is pas een excuus om er echt wel te geraken. veel soigneren doe ik ook niet, maar een keer of drie per jaar schoonheidsspecialist kan ik niet missen. Vaker dan de kapper, eigenlijk feitelijk.
Bwah … Yoeri gewoon een schaar in zen pollen stoppen en knippen maar!
GIJ DRINKT KOFFIE OFWA?
Ik ben na kind één en twee effectief zo’n zielige sloor geworden. Want wat leert het afgelopen jaar:
– Kapperbezoekjes: 2 keer. Telkens welgeteld één week zichtbaar want daarna is mijn haar weer zijn zielige zelve …
– Manicure/pedicure/massage/wellnesstoestanden: nihil.
– Professionele make-up: één keer, naar aanleiding van communiefeest zoonlief. Enige dag van het jaar dat ik er enigszins presentabel uitzag. :-)
Ik was nooit het blingblingmeisje bij uitstek maar met mijn veertigste jaargang in zicht wordt dat stilaan toch wel een serieus manco. De tand des tijds, nietwaar … Jij hebt nog even respijt dus! :-)
Kapsels houden meestal langer dan een week als je maar een kapper vindt die doet wat past bij uw wilde bos/flutjeshaar/weerborstels en niet wat toevallig de mode is. ’t Is met steil haar, bijvoorbeeld zoals met skinny broeken; staat heus niet bij iedereen.
Ik ben juist begonnen met gelaatsverzorgingen sinds ik moeder ben van twee. Na de eerste bestond het fenomeen nog niet in mijn leven. Nu lig ik sinds begin vorig jaar om de twee maanden bij de specialiste voor mijn gezicht en mijn voeten. En ik maak een volgende afspraak bij het buiten gaan. Doet deugd jong, zo’n tweemaandelijkse verwennerij!
Het antwoord: 1 jaar tussen 2 kappersbezoeken en je laat je haar zo knippen dat je eigenlijk constant in een staartje kan zitten.
Nu het kan ook liggen aan het feit da k verhuisd ben en nog een nieuwe goede kapper moet vinden.
Ik ben pas met al die verzorgingstoestanden begonnen na de geboorte van mijn kinderen. En geniet er elke keer volop van.