lilith trekt zich op aan anderen hun miserie

Het is één van de dingen waar ik eigenlijk het hardst voor sidder en beef wat betreft kind 1 en zijn nakende komst: het slaapgebrek dat daar naar het schijnt standaard bij wordt geleverd. Ik hoor het u al zeggen: “Moh lilith, volgens uw Facebook zijt gij toch elke ochtend op voor de eerste vogels van jetje beginnen te geven? Gij zit toch al volledig in het ritme van de natuur? Dat gaat toch voor niks gaan bij u, oh gij immer wakkere sjamaan?”. En ik weet het, ik weet het, op Facebook kom ik over als een soort vrouwelijke Chuck Norris die slapen voor jeanetten vindt, maar ik zal u eens iets verklappen: ik zit dan ook zelden of nooit na middernacht in mijn bed. Omdat ik anders keihard zou crashen. Zo, dat mysterie is dan ineens ook opgehelderd, zie.

Luistert: ze mogen mij veel afpakken, maar laat mij een paar nachten weinig slapen en ik word of ongelooflijk triest, of ik vind zelfs een rerun van FC De Kampioenen hilarisch. Zeker één waarin Carmen iets verkeerd begrepen heeft en alles daardoor uitdraait op een geweldig misverstand. Want dat zijn de beste. Klinkt fun? Tot je mij een uur in die staat van complete zinsverbijstering meemaakt. Kom dan nog eens klappen, kind.

Aangezien ik van plan ben om borstvoeding te geven ziet het er dus naar uit dat mijn nachten de komende tijd nogal onderbroken zullen zijn. Als die gedachte bij me opkomt moet ik alleen maar aan Peter Van de Veire en zijn zotte radiomarathonexperiment denken, en dan voel ik me ineens geweldig veel beter. Want ja, ik zal bij nachte moeten opstaan en er zal niet veel geslapen worden, maar ik moet niet meer dan 183 uur aan een stuk radio maken voor het oog van een hoop mensen die waarschijnlijk stiekem hopen dat ik op mijn bek ga. En als ik echt heel moe ben dan kan ik nog altijd keihard bleiten en roepen tegen Youri dat mijn leven compleet naar de vaantjes is doordat hij mij bezwangerd heeft! Peter moet in die 183 uur ook nog eens zijn manieren houden ook.

Ik vind het trouwens ongelooflijk stoer, dat de mens de uitdaging aandurft. Al helemaal na het bekijken van deze video.

Dat hij mij uit mijn slaap zal houden, oke, maar ik hoop alvast dat kind 1 ook weer niet al te hard huilt, zodat ik tenminste iets kan horen van die zotte radiopresentator zijn nachtelijk gehallucineer en gewauwel.

Jaak, ik ben wreed benieuwd wat dat gaat geven, eigenlijk.

Reacties

  1. Tut tut, voor borstvoeding moet ge niet opstaan!
    Ik had altijd een beddeke met een open kant tegen mijn kant staan en kon zo half slapen het kind nemen en weer wegleggen.
    Na een paar keer kunt ge alles liggend.

    Ah ja, wacht, ik het begin moest ik wel recht gaan zitten om natte handddoeken vol zure melk te verversen.
    Hadden ze u dat al verteld? :)

  2. @Mme Zsazsa: aha, dat is hier ook het plan, al ben ik wel bang dat ik hem in mijn halfslaap uit mijn handen ga laten vallen. En zure melk? Welke zure melk? :(

  3. Hier gewoon baby in bed tussen ons in. En inderdaad… na een paar keer kun je liggend voeden. En na een tijdje zoekt je kind gewoon zelf de borst als het honger heeft en moet je zelfs niet meer wakker worden. Super handig. Vooral als anderen dan vragen: “En slaapt hij al door?” (Want ja, ‘flinke’ baby’s doen dat. Heb ik van horen zeggen.)… dan kun je gewoon zeggen: “Ik slaap door. Van hem weet ik het niet.” Durven ze je nooit nog iets vragen.

    Of ze sturen Kind&Gezin op je dak. Ivm verwaarlozing. :-) Echt gebeurd. Echt.

  4. Ik werd heel blij toen ik “Aangezien ik van plan ben om borstvoeding te geven”. En voor je al denkt, nee, ik ben echt geen bv-mafia, alleen maar een gelukkige bv-mama die blij wordt als andere mamas hetzelfde kunnen voelen.

    Ben het ook helemaal eens met Mme Zsazsa en froeliesjes, je hoeft er je bed niet eens voor uit, en bovendien is het veel sneller als flesje klaarmaken en slaap je gelijk als een roosje weer in (een hormomenvoordeeltje). Ik wist trouwens ook niet meer te antwoorden hoe vaak hij wakker was geworden, want zelf sliep ik gewoon door.

    Bovendien, het argument dat bij niet borstvoeden de papa het eens over kan nemen, ik weet niet hoe het bij jou zit, maar daar heb ik hevige twijfels over. Mijn ervaring is dat de papa toch niets hoort en je heel hard moet schudden en porren voor hij wakker wordt, inmiddels ben je zelf al klaarwakker, en vreet je je op omdat je kleine ongeduldig wordt en duurt het heel lang voor je weer in slaap valt. Ach meid, borstvoeding is heerlijk …

  5. Ilse

    Ik ben blij van bovenstaande reacties te lezen :-) Ik ben nogal aan de luie kant en zou het echt niet zien zitten om op te staan om een flesje te gaan klaarmaken :) Een cosleeper en liggend borstvoeding geven is ideaal!

  6. 1. zoals eerder gezegd voor bv hoef je je bed niet uit.
    2. nog nooit zoveel gelezen als tijdens die nachten dat ik bv gaf (lang leve het worstkussen)
    3. bv geven was mijn taak, maar als het kind in kwestie niet wou slapen mocht den papa toerkes lopen om in slaap te sussen
    4. tijdens je zwangerschapsverlof kun je je het permiteren om halverwege de dag te slapen, daarvoor heb je zwangerschapsverlof, vond ik.
    5. alles gaat voorbij, ook de nachten zonder slaap

  7. Ik heb ook borstvoeding gegeven, en stond wel “op”, maar heb daar geen negatieve gedachten aan over gehouden.
    Wat ik weliswaar niet zou durven is baby in zelfde bed laten slapen: 1) veel te bang voor datgene ik nu niet zal uitspreken
    2) omdat ik dan zeker geen oog dicht zou doen.
    Nanou sliep wel in een bedje naast het onze, lekker dichtbij.
    Veel succes met de eerste dagen.
    Groetjes

  8. mags

    Mijne kleine vloog na een week al ons kamer uit. Lawaai dat dat maakt… En dat opstaan, awel, dat is ook het einde van de wereld niet. Ik was digi-box fanaat. Alle series van CSI tot NCIS tot astrid in wonderland. Perfect bv material. en ergens is dat blijkbaar ook hormonaal geregeld, want ik zou dat ook niet gekund hebben vroeger zene

  9. En zeggen dat ik me verheug op de bevalling, omdat ik van dan af normaal weer ga kunnen slapen. Oké, tussen de voedingen in, maar dan wel telkens dieper dan ik de voorbije weken/maanden slaap. Bij mijn eerste heb ik alleszins véél beter geslapen NA de bevalling dan ervoor.
    Co-sleeping: dat was bij Fien ook de bedoeling. Maar miljaar maat, lawaai dat zo’n slapend kind kan maken. Al in het ziekenhuis vloog ze de tweede nacht in dat apart badkamerkotje… Dus oké, daarmee moest ik wel telkens opstaan, maar eigenlijk heeft me dat nooit echt gestoord en was ik keisnel ook weer gerecupereerd…

  10. Ben blij dat je een keuze gemaakt hebt. Ik heb ook geen negatieve gedachten overgehouden aan de nachtelijke voedingen. Baby sliep vanaf de eerste dag in de babykamer tegenover de onze en het was papa die mij baby bracht en daarna terug naar haar bedje bracht.Ik herinner me geen slaapgebrek. Je leeft gewoon een tijdje op een heel ander ritme en ik vermoed dat het lichaam zich daar vrij snel aan aanpast.

  11. iedereen stookt je altijd op met van die horrorverhalen over slaaptekort…niet alle baby’s zijn slechte slapers!

  12. Ben blij dat je een keuze gemaakt hebt. Ik heb ook geen negatieve gedachten overgehouden aan de nachtelijke voedingen. Baby sliep vanaf de eerste dag in de babykamer tegenover de onze en het was papa die mij baby bracht en daarna terug naar haar bedje bracht.Ik herinner me geen slaapgebrek. Je leeft gewoon een tijdje op een heel ander ritme en ik vermoed dat het lichaam zich daar vrij snel aan aanpast.

  13. annelies

    Coosleeper is het geheim! Niet opstaan, je beeb gewoon bij je trekken en aanleggen. Je slaapritme en dat van je baby stellen zich dan bovendien perfect op elkaar af, zodat je nooit uit een diepe slaap wordt wakker gemaakt. En in slaap vallen gebeurd zoals gezegd snel terug door de borstvoedingshormonen. Ik heb ’s nachts nooit gelezen of zo, maar na een (of 2) voeding(en) van nooit langer dan 15 minuten vooral geslapen hoor!
    En een belangrijke tip: slaap overdag met je baby mee op bepaalde momenten. Ik heb nooit iets van slaaptekort gehad, eerlijk gezegd…
    Dat komt helemaal goed met al deze tips hier!

  14. Minne

    Er wordt hier nogal een roze wolk van de eerste maanden geschetst. De eerste maanden weende ik door mix van wanhoop en vermoeidheid gewoon mee met de baby. Maar dat het over gaat is niet gelogen :-). Borstvoeding duurde bij mij ontzettend lang per voeding en verliep niet vlot. Niet om negatief te doen, maar om ontgoocheling te vermijden.

  15. Leen

    Ik volg Minne. Iemand had me vooraf gezegd: de eerste maanden zijn verschrikkelijk, maar daarna wordt het leuk. En toen ik ’s nachts vertwijfeld met een huilend kind stond om te vallen van de slaap, heb ik mij daar aan vastgeklampt.
    Ik hoop heel erg dat jij zo eentje hebt die na de voeding direct in slaap valt, maar er zijn andere. En die worden ook groot.
    En na enkele maanden wordt het sowieso leuk!

  16. Ik had ook ongelooflijk schrik voor dat humeur. Ik heb ook een rothumeur als ik moe ben. Vreesde dat ik een saaie zaag ging worden, maar zie, niets is minder waar. Haha. Nee hoor, op een bepaalde manier kan je daar beter tegen. Bij mij was het in de kraamkliniek wel ellendig, omdat ik ’s ochtends ben bevallen na een nachtje wakker-zijn en de eerste nacht niet kon slapen van de adrenaline en de volgende nacht ook niet van ik weet niet wat. Toen voelde ik mij best ellendig, maar daarna ging het zoals hierboven geschetst. Meeslapen ging niet, want ik wou te veel doen tussendoor, maar zelfs dan nog. En ik gaf borstvoeding én flesjes. Eén bv-tip waar ik altijd over heb gelezen: +/- dag 3 = stuwing = lastig = warme compressen voor elke voeding, niet zomaar een keer ’s ochtends, wat ik dacht met mijn verdwaasd hoofd … En verder bonne chance!

  17. Ook hier een genuanceerder verhaal. Borstvoeding duurde hier gemiddeld anderhalf uur en de eerste weken moest onze dochter om de drie uur drinken. En dan zette ik mijn wekker en zag ik dat ik net een uur kon slapen. Maar ik geef toe, dat uur sliep ik als een blok, veel beter dan tijdens de zwangerschap.
    Borstvoeding werd uiteindelijk – na heel veel moeite – geen succes. Nu krijgt ze flesjes, en heeft ze nog één nachtvoeding nodig. Na een uurtje kruipen we beiden terug in ons bed.
    D’er valt weinig te voorspellen, je zal het snel ondervinden maar ik zou me er niet te druk in maken, uiteindelijk kan je dat – makkelijker dan je op voorhand denkt.

  18. Ik was de eerste 6 weken een wrak van pure vermoeidheid, had vroeger 9u slaap nodig per nacht en dan ineens naar een uur of 4, want overdag meeslapen met de baby gaat niet als je een baby hebt die zoals de mijne altijd wakker was. Maar na die eerste 6 weken is meneertje dan gaan doorslapen en dan was het eigenlijk gedaan met dat slaapgebrek. Ik functioneer nu op nachten van een uur of 6 zonder grote problemen…
    Hier sliep de baby de eerste drie maanden trouwens ook tussen ons 1, ingebakerd, na drie maanden verhuisd naar wieg naast ons bed, staat er nu op 6 maanden nog steeds. Liggen voeden heb ik wel weinig gedaan en de voedingen waren de eerste weken een gedoe omdat meneer in slaap viel tijdens het drinken en dan te weinig binnen en een half uur later weer honger, maar ook dat ging beter na die eerste 6 weken…

  19. saskia

    1. borst pomp zorgt ervoor dat de papa hier de eerste shift mag doen

    2. mijn babies (de jongste is nu 3 weken) hadden midden in de nacht een propere pamper nodig (beide zijn jongens en die pissen nogal wel eens in het rond op de meest ongepaste momenten)

    3. en als je te lui bent voor borst pomp of je haat da ding, niks houdt je tegen om 1 flesje poeder melk te doen midden in de nacht, zodat jij kan slapen

  20. jessie

    Je kan zeggen wat je wilt, maar ALLES (of toch héél veel) hangt gewoon van je baby af. Voor kind 1 moesten wij tot 22 maand elke nacht minstens één (maar meestal meer keer) opstaan. Kind 2 sliep letterlijk vanaf de eerste dag door. Door een probleem met haar suikergehalte moesten wij de eerste dagen zelfs een wekker zetten om haar eten te geven snachts (want ze vroeg dat niet zelf)….

    Nu nog altijd moeten wij regelmatig op voor Kind 1 (ondertussen bijna drie jaar oud), terwijl ik voor Kind 2 letterlijk nog maar één keer ben moeten opstaan snachts.

    Beetje kwestie van geluk hebben dus! Maar inderdaad: met de tips van hierboven kan je de schade beperken en het cliché is oh so true: ik weet niet hoe, maar het lukt je vast wel! Ik heb ook mega veel slaap nodig en ik functioneer ook nog vrij redelijk. ;-)

  21. De verhalen die je hoort zijn vast stukken erger dan wat het bij jou wordt. Mij hadden ze ook veel schrik aangejaagd, maar eigenlijk waren die eerste maanden met een baby’tje zalig! Je moet niet gaan werken, dus kan je bij vermoeidheid overdag nog wat bijslapen, toch?

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>