Dat wil zeggen dat ik op heden nog minder dan een maand te gaan heb tot aan mijn uitgerekende datum. Piehoew.

In de zesendertigste week:

* tikte ik dit soort postjes om 5 uur 24 des ochtends. Ofwel omdat ik al een paar uur lag te verrekken van de rugpijn (ondanks het gebruik van deze geweldige worst, die mijn leven de afgelopen nachten al een paar keer heeft gered), of omdat ik plots wakker ben geschoten met de alarmerende boodschap “AUMAGAD straks ligt er hier een baby!!!! WHAT TO DO?!” in mijn hoofd. Het is vreemd, maar ik denk nog altijd dat ik dit allemaal droom. Niet dat ik nog bijzonder veel droom, want daarvoor moet je slapen, ’t schijnt

* zag ik er plus ou moins zo uit, en heb ik ’s ochtends nog de keuze uit een truitje of vier waar ik alles nog ingepast krijg. Mijn jas kan nog net dicht, zodat deze cheapass zwangere alles heeft weten te overbruggen zonder grote investeringen in zwangerschapskledij. Behalve dan wat bustehouders betreft. Ik zit ondertussen in letterreeksen waarmee geweldig veel punten te scoren vallen in spelletjes als Wordfeud

* ging ik op babybezoek bij een klein meisje van zes weken, en was ik vooral verbaasd over hoe ongelooflijk klein dat is. En koddig, en schattig. Ik wilde bijna zelf eentje, en toen viel mijn frank. In als een bom in een porseleinwinkel

* begonnen mensen me bij het afscheid succes te wensen met de bevalling. Dacht ik “Aja, dat :/”

* kreeg ik gelukkig veel bevallingingsadvies van de nichtjes. Die me met licht bezorgde gezichtjes kwamen vertellen dat het lang gaat duren voor de baby eruit komt, en dat het ook pijn gaat doen, en dat het een jommen is. En dat ze er nog een tekening voor gaan maken anders. Voor als hij nog niet volledig voldaan is met de achtenveertig andere tekeningen die op hem liggen te wachten

* kreeg ik vaak te horen dat “uw laatste maand uwen laatsten dag is”. Spannend, vind ik, en tegelijk hoop ik dat kind 1 toch nog een paar weken blijft zitten. Ook al zit hij ondertussen nog altijd zo hoog dat ik soms bang ben dat hij mijn kin een serieuze rechtse gaat verkopen met zijn voetzool

* hingen er plots gordijnen in de babykamer. Met dank aan de schoonmama, die dat allemaal geweldig goed kan

* gaf ik, na maanden van moeilijke momenten mijn goed voor druk voor het geboortekaartje. Gemaakt door de meest fantastische designer van de wereld, het papatje zelf

* liep ik in een babywinkel rond met het mooiste dekentje ooit, met appeltjes op. Werd mij aan de kassa gortdroog meegedeeld dat het peren waren. Bedacht ik me dat ik het uitleggen van de verschillende soorten fruit aan mijn spruit misschien toch beter kan overlaten aan de meest fantastische designer ter wereld

* kon ik mijn zwangerschapsverlof al ruiken. Het ruikt naar aardbeien, zon en Zwitsal, dus doe mij ineens maar een paar maanden. Ik krijg dat wel op