Wow maat, wat is dat toch met mei en al die vakantiedagen die op ons afgevuurd worden? Vroeger had ik daar geen last van en deed ik als hardwerkende freelancekracht gewoon door met mijn werk, verlof of geen verlof, maar als moeder krijg ik plots te maken met sluitende onthaalmoeders. En stress. Veel stress. :aah:

Als in uw opdrachten bijna niet op tijd afkrijgen, want een hoop dagen fulltime voor het kroost moeten zorgen, beseffen dat dat twaalf keer zwaarder is dan gewoon gaan werken, en al helemaal geen tijd meer hebben om uw haar te wassen of de melkplekken uit uw kleren te krijgen, laat staan voor dingen als linklovende lilith #6.

Maar goed, genoeg gezaag hieromtrent, en tijd voor een inhaalbeweging, wat ik jullie brom!

Deze dingen vond ik de afgelopen tijd immers bijzonder aangenaam op het wereldwijde web:

– ik weende tranen met tuiten om “How to eat like an animal“, met als persoonlijke favorieten de walvis en de kangoeroe

– ook nogal heerlijk: nieuwe diersoorten gemaakt met Photoshop. Zwaar fan van de killer penguin en de purilla

– funny coz true: de sad cat diaries

– op dit moment in ons leven, met een zoon die leeft van woedeaanval naar frustratiehuilbui, vreselijk herkenbaar: reasons my son is crying

– 26 reasons kids are pretty much just tiny drunk adults

– sportballs replaced by cats. Mahaha

– de vrouw die nog slechter kan parkeren dan ik, en dan vooral de commentaar van de hastn die haar aan het bekijken zijn. Helemaal uitgekeken, en u moet weten dat ik daar dus totaal geen tijd voor heb

– movie poster cliches, veel movie poster cliches

– life in your early twenties vs late twenties. En zelfs late lijkt al een verre herinnering

– een filmpje over prijsonderhandelingen, I kid you not. Klinkt niet grappig, was het wel wegens wederom pijnlijk herkenbaar

– iets serieuzer, weer erg herkenbaar: de paradox van het paradijs. En ik zeg het niet alleen omdat deze boerende ex-hoofdredacteur ooit mijn baas was, en omdat hij extra servers heeft geïnstalleerd om jullie allemaal te ontvangen, maar heel zijn blog blijft elke keer heerlijk om lezen. Dat, en hij heeft tegenwoordig de mooiste hond ooit

– Naadloze overgang en altijd tof op een woensdagmiddag: honden in nylonkousen

– mensen die er op elke foto gelijk uitzien

Zoals jullie kunnen constateren had ik vooral veel ambetantige kindjes en dieren, en weinig bleitlinks. Gelukkige leverde een warme oproep op de Facebookpagina mij deze stamp-eens-op-mijn-hart-pareltjes op:

– fotograaf brengt jongen met spierziekte in beeld (merci, Sarah!)

– deze supermooie clip voor All I Want van Kodaline (merci, Sabine!)

– voor uw verlate moederdag: Thank you mom <3 (Merci, Maya!) - om echt bij te janken: first gay wedding at the plaza (merci, Daisy!)

Bedankt aan al de rest voor de mooie en ontroerende links, ik spaar ze voor de volgende keer. Als er wat minder vakantiedagen zijn gaat dat niet eens zo lang duren, gok ik. Tot dan: het amusement ermee!