Vorige week stond er een edito van mijn hand in Flair.
Gisteren stapte deze ongelooflijk toffe supervrouw in alle vroegte op de weegschaal, voor het eerst in een behoorlijk lange tijd. En zag ze een foutboodschap, in plaats van een cijfer. “Hopelijk door een lege batterij, en niet omdat de weegschaal me wil sparen”, zei ik tegen Youri toen ik er zonder resultaat weer afstapte. Maar ik was er toch niet gerust in. Er moesten batterijen gezocht, en snel, zodat ik wist waar ik voor stond, na twee weken bourgondisch verlof.
Moet ik nog diëten, dan, na mijn maagverkleining? Is het niet goed zoals het is? Kan ik niet gewoon tevreden zijn met mijn rondingen, en practicen wat ik preach?
Wel.
Ik heb, zoals jullie misschien weten, een kind gebaard. Doordat dat kind in mij zat, en ik vooral in het begin van mijn zwangerschap honger als een Dothraki had, kwam ik wat kilo’s aan. Dat veroorzaakte ei zo na kortsluiting in mijn hoofd, tot de dokter bij wie ik op maandelijkse controle moest me ervan vergewiste dat dat nu eenmaal is wat gebeurt als je zwanger bent: je wordt dikker. Dat wil niet zeggen dat je daarom weer even gigantische proporties hoeft aan te nemen als voor je maagverkleining. Maar de oude demonen waren wel wakker, en ze tikten met een gigantisch akelige grijns op mijn schouder.
Van de achttien kilo die volledig af te schuiven zijn op dekselse Dexter zijn er op dit moment nog acht over. Dat betekent dat ik tien kilo meer weeg dan het laagste gewicht dat ik dankzij mijn maagverkleining had zien te bereiken. Al bij al ça va nog, want doorgaans kom je nadat je op je laagste gewicht zit tien procent weer bij. Dat is mij voor mijn operatie tot in den treure ingepeperd, en ik zit daar zelfs nu, meer dan vijf jaar na incisie, nog onder. En toch.
Ik wil toch ooit in mijn leven eens in de buurt komen van een gezond BMI, jongens. Geen idee waarom. Niet omdat ik dan kleren kan kopen in normalemensenwinkels, want dat kan ik doorgaans wel, met mijn maat 42. Ik weet ook wel dat daar het geluk niet ligt, in dat cijfertje. Ik weet wel dat ik ongelooflijk blij kan zijn als ik gezond leef en me bewust ben van wat ik in mijn mond prop, en een beetje beweeg, en als dat resultaat oplevert in de vorm van strakheid, dan is dat enkel maar mooi meegenomen.
So there.
Ik probeer niet te hard te zijn voor mezelf. Dan geef ik op, namelijk. Ga ik in “boehoehoe zie je wel dat ik het niet kan!”-modus. Ik volg geen dieet, wegens dat ik daar even hard in geloof als in Jezus Christus en de kerstman. Ik eet wel zo clean mogelijk. Nog steeds geen vlees thuis, en voor de rest probeer ik alles dat uit de fabriek komt zo veel mogelijk links te laten liggen, en minder brood en pasta te eten. Vooral dat laatste vind ik een geweldig grote uitdaging. Ze noemen mij immers niet voor niks “lilith- boterhammen en spaghetti- van Tales from the Crib. Op dit moment wordt brood bij het ontbijt vervangen door havermout en fruit, en komt er alleen nog volkoren pasta en bruine rijst in huis. Ook nog: geen alcohol tijdens de week. (auwtsch) En een paar keer gaan sporten. En niet elke dag op de weegschaal, maar een keer in de maand. Af en toe eens honger durven hebben, in plaats van elke mogelijke leegte vullen met een mini Snickers. The works.
Ik zal mezelf vast niet toffer vinden als ik tien kilo minder zie te wegen, ik ben namelijk al best tof. Kijk maar.
En ik verwacht ook niet dat jullie dat doen, maar geweldig veel heb ik niet te verliezen. Of toch wel: als ik een gezond BMI wil bereiken, exact 18 kilo.
Start zeg ik!
(Al is tien ook al ongelooflijk super, laat ons dat afspreken. En vijf ook.)
Succes! Ik duim. Sinds enkele weken ook wat op ‘mijn gezondheid’ aan het letten. Mijn motto: hoe traag je ook vooruit gaat, als je gaat lopen, ben je sowieso al sneller dan zij die in de zetel blijven zitten. Gepikt uit de Flair trouwens, dacht ik.
Ik zit in hetzelfde schuitje. Voor mijn gbp woog ik op mijn zwaarste 135 kg (vlak voor de bevalling van mijn zoontje). Nu, bijna 4 jaar na mijn gbp, weeg ik om en bij de 90 kg. Mijn laagste gewicht na de operatie was 82 kg maar toen bibberde ik van miserie … Voor mij zou 85 kg een ‘gezond en aanvaardbaar’ gewicht zijn. Minder kan maar dan moet ik helaas stevig gaan diëten (en dan bedoel ik geen Weight Watchers maar een uithongerend proteïnedieet of zo).
Enkele maanden geleden ging ik na lange tijd nog eens op de weegschaal staan en woog ik 4 kg meer dan hetzelfde moment vorig jaar (met dank aan de lange winteravonden met chips, chocola, koekjes, etc.). Paniek! Want ik wil nooit nog terug naar die drie cijfers op de weegschaal. Ik schreef me onmiddellijk in voor Weight Watchers online, begon met volle moed, had de eerste dagen bijna iemand vermoord voor een kommetje chips of een stuk chocola maar ik zette door en kreeg er ongeveer 5 kg vanaf. Nu, tijdens de vakantieweken thuis probeer ik niet te veel te zondigen maar eet ik toch wat meer snoepgoed. Het is immers vakantie! Vanaf volgende week vlieg ik er weer in – om die laatste 5 kg er nog af te krijgen. Want ik weet dat ik dan ‘gelukkig’ zal zijn.
Al is dat geluk zo relatief. Wat is een gezond gewicht? En moet je alleen naar dat BMI kijken? Dan zal ik nooit een gezond gewicht of BMI hebben want ik heb een ziekte aan mijn benen waardoor die altijd dik zullen blijven. En dat gewicht beïnvloedt jammer genoeg ook mijn algemeen gewicht. Hak mijn benen er af en ik weeg nog 60 kg, jeuj!
Laat ons afspreken dat die vijf dus ook OK is, en met veel geluk haal je de 10! Veel succes!
Enne, die Weight Watchers helpt echt hoor. Je kan je punten sparen voor dat kommetje chips of dat wijntje. Zo doe ik het en het helpt!
Ik zeg altijd; honger, dat kennen wij westerse mensen al lang niet meer. Goesting, dàt dan weer wel ;-)
Leuk om te lezen! En laten we eerlijk zijn: havermout met fruit is toch wel duizend keer lekker dan een boterham die niet vult? ;-)
Sowieso zal een lager gewicht op zich niemand gelukkiger maken. Ik was zelfs minder content toen ik slanker was, gek toch? Maar gezond eten en je niet volproppen met rommel, dat maakt volgens mij wél het verschil.
Goed bezig, topvrouw!
Het thema van gewicht(sverlies) is altijd een moeilijke, en niet alleen bij vrouwen. Het is zeker zo dat veel vrouwen/mensen het gevoel krijgen dat hun van buitenaf een zekere standaard wordt opgelegd, en dat het niet nodig is daar aan toe te geven, laat staan dat het een ongezonde obsessie wordt. Ook ik preek zo veel mogelijk ‘wees blij met/ aanvaard wie je bent’.
Maar toch heb ik het ook soms moeilijk met de vijandigheid die je over je heen krijgt als je toch let op wat je eet. Alsof het dan weer not done is en je een afvallige van het vrouwen-zijn-solidair-idee bent. Alsof het fout is om je goed in je vel te willen voelen, niet voor de buitenwereld, maar voor jezelf. Alsof je dan toegeeft aan een gril, en zwak bent in plaats van sterk.
Ik vind het heel mooi hoe je schrijft ‘Ik wil toch ooit in mijn leven eens in de buurt komen van een gezond BMI’. Want dat is uiteindelijk wat telt: je gezondheid. We vergeten soms dat afvallen soms ook daarover kan gaan, en niet enkel over een oppervlakkige en overdreven focus op het uiterlijk. Obesitas en overgewicht worden een regelrechte epidemie, die volksgezondheid steeds meer kost. Het is alleen maar goed als je jezelf daartegen wilt beschermen! En, vind ik, niet per se in strijd met je tekst in Flair… Succes ermee, je bent me dunkt al goed bezig!
@[H]: dat dacht ik dus ook toen ik gisterenavond kapot stond te gaan in de bodypump, dat ik iedereen voor was die tv zat te kijken in zijn zetel. Maar kapotgaan was het. :/
@Sabine: dat gezond BMI zal bij mij vast altijd een illusie blijven, hoor, ik woog al vier kilo meer dan dat op mijn plechtige communie. Maar vijf kilo minder zou leuk zijn. En WW heb ik ooit met veel succes gedaan, voor mijn GBP. Vijfendertig kilo mee afgevallen, als er één “dieet” is waar ik wel in geloof, dan is het dat. Maar ik wil me niet te veel focussen op punten tellen, en eens zien waar ik kom als ik over een langere tijd een paar aanpassingen maak. Het zal traag gaan, maar dat geeft niet. Ik heb geen ultieme deadline als een trouwfeest ofzo. ;)
@Sabrbouz: ik geloof er ook wel in dat wat je in je mond stopt invloed heeft op hoe je je voelt. Maar boterhammen zijn wel lekker. :aah: Ik schrap ze ook niet volledig, dat heb ik wel afgeleerd. Alles of niks, dat werkt bij mij gemiddeld vijf dagen. ;)
Ook hier eentje die al heel haar leven moet opletten. Niet overdreven, maar een gezonde BMI heb ik de afgelopen 15 jaar toch nooit meer gezien (ik lieg, tijdens een ongelooflijke periode van liefdesverdriet wel, maar niet meer eten kan je moeilijk volhouden als dieet ;-) ).
Ik zal dat gezonde BMI ook niet meer terugzien, maar een gezonder BMI wil ik toch wel weer. Ik heb voor mezelf een heel realistisch doel gesteld (= 5kg boven gezond BMI), iets wat ik verwacht dat ik langere tijd ga kunnen vasthouden.
Ik ga 2x/week lopen, en dat ik nu aan dik 5 km zit, en dat me dat (zo goed als) geen moeite meer kost, daar kan ik intens van genieten. En ik besef ook dat ik tegenover de meeste lopers 15 kg extra meesleur, dat maakt voor mij mijn prestatie nog leuker.
Ik ken dat tegenstrijdige gevoel. Mijn BMI is een paar keer in de buurt van een ongezonde BMI gekomen, maar verder ben ik heel mijn leven betrekkelijk slank geweest. Soms wat aan de mollige kant, soms veel te mager, vaak ergens tussenin. Ik ben een eeuwige jojo en jij hebt mij leren kennen via mijn dieetblog, ongeveer 10 jaar geleden!
Inmiddels ben ik super gelukkig met alles en toch soms steekt er zo’n gevoel de kop op “ge zijt de laatste tijd weer wat bijgekomen, ge moet daar iets aan gaan doen”. Zeker omdat ik bezig ben met gezondheid enzo; voel ik die druk. Hoewel dat absurd is, want qua gezondheidsnormen is er niets aan de hand. Maar ook van te veel gezond eten, wordt ge zwaarder. En ik eet ook heus wel eens wat troep. Tijdens de examens wat meer dan anders… En ik wil niet dat mensen denken “hoe kan zij mij helpen te vermageren, als ze zelf wel wat zou mogen afvallen??”
Hoewel ik dus nooit écht te zwaar ben geweest, is het even goed iets waar ik mee bezig ben. In de ogen van mensen die wel te zwaar zijn misschien totaal niet te begrijpen?
Ik weet niet meer waar ik naartoe wilde met mijn reactie :-) maar … Ik steun je en als je eens je eetpatroon door een diëtiste in spe wil laten beoordelen, stuur je maar een mailtje ;-)
Misschien kan dit weetje ook een beetje troosten? Er is niet zoiets als een “gezond BMI”, toch niet als je het op één persoon toepast.
BMI is bedacht door een Belg (Quetelet in de 19de eeuw) en door een Amerikaan toegepast in het onderzoekt naar de toenemende problemen met overgewicht (Keys in 1972). Die zei er echter expliciet bij dat BMI enkel op groepen mensen kon worden toegepast (bijvoorbeeld om landen met elkaar te vergelijken) en NIET als maatstaf voor individuele mensen (omdat sommige mensen gezond zijn met een maatje meer en andere met een maatje minder). Deze voetnoot is sindsdien door iedereen in de wind geslagen.
Er is uiteraard niets mis mee om wat te willen afvallen als je voelt dat je je daarbij fitter gaat voelen (Succes!), maar BMI-grafieken zijn misleidend: er is geen harde grens tussen gezond en ongezond.
Ik doe mee met de eeuwige battle! 4 kilo af, nog 8 te gaan! Ook hier geen dieet, gewoon betere keuzes proberen te maken en regelmatig gaan sporten.
#wecandothis!
Goed bezig ! Enne… Heb je een geheim recept voor de havermout? Ik wil wel, maar in de morgen boven het fornuis gaat me never nooit lukken om 6:00.
Zo te lezen ben je goed bezig. Houden zo en niet teveel op dat getalletje proberen focussen.
Ik kreeg oprecht tranen in mijn ogen van jouw stukje, en dan vooral het eerste deel (het stukje tekst uit Flair).
Je hebt ooit de – nog steeds controversiële – beslissing genomen om een maagverkleining te laten doen, en daar is moed voor nodig. En wat nog veel straffer is, je hebt daarna ongelooflijk hard gewerkt om je maag niet terug uit te rekken maar om gezond en gebalanceerd en niet teveel te gaan eten, en ook daar is enorm veel moed en vooral doorzettingsvermogen voor nodig. Want mensen met een alcoholprobleem kunnen de beslissing nemen om nooit meer iets met alcohol te drinken, maar eten is iets wat we moeten, willen we nog langer dan 2 maanden na vandaag blijven leven.
Sylvia, ik wou net hetzelfde zeggen (echter zonder de achtergrond te kennen) : een gezond BMI is ook maar een cijfer van een tabel, een cijfer van de “gemiddelde” mens, en we weten allemaal dat die “perfect gemiddelde mens” een grote uitzondering is.
Lilith, ik ken jouw BMI niet, ik weet niet hoeveel je weegt, of hoe groot je bent en dat hoef ik ook niet te weten. Maar als ik jouw foto’s zie dan zie ik mooie gezonde vrouw, met misschien iets meer rondingen dan “gemiddeld”, alhoewel. Meer rondingen dan de modellen uit de reclames en zeker meer dan de modellen uit de modewereld, maar laten we een kat een kat noemen : die meisjes zijn bijna allemaal zwaar ondervoed. 50 jaar geleden had ruim 30 % van de vrouwen een figuur waarmee ze modellenwerk kon doen, tegenwoordig is dat nog amper 3 %.
En nee, daar hoor je niet bij, en dat zal ook niet gebeuren. Ik hoor daar ook niet bij en dat zal ook nooit gebeuren :-)
Om maar te zeggen : ik bewonder jou enorm, met of zonder die laatste 10 of 5 kg eraf. Hoe je je voelt dat straal je ook uit, en dat is bij jou prima in orde !
Je bent niet slank, en ik begrijp dat je wat kilo’s kwijt wil als je je daar beter door zou voelen. Maar eerlijk: als ik foto’s van jou zie (die je hier post), dan denk ik nooit: ze is niet slank. Dan denk ik: ze ziet er goed uit, ze heeft een mooi en sympathiek gezicht, ik zou met haar misschien wel een babbeltje maken als ik haar ergens ontmoette. Vergeet dus niet dat het niet enkel die kilo’s zijn die bepalen welke indruk je op anderen maakt.
Maar veel succes met je voornemens! Ik duim mee voor jou.
after want a holy la 2012 air max 360 nd help to have no a door!
“Tho 2011 new jordans for girls se five old guys not is give you a cake of can order the whole saint to believe in to make a 2013 nike shoes release