TWEE: het aantal doelpunten van de Rode Duivels dat we zagen in een loods van een betonproducent in het dorpje V. Dexter was een beetje bang voor al het uitbundige supportersgeweld, wat goed was, want anders was ik grote glazen witte wijn blijven drinken en was het vast allemaal geëindigd in schaamtelijkheid. Leve de duivels begot, leve de duivels!

NUL: het aantal keer dat ik geweend heb of triest ben geweest over mijn gewicht. Jullie comments hebben me weer even met mijn voetjes op de grond gezet, en ik heb dan wel nog geen tijd gehad om iedereen persoonlijk te beantwoorden, maar echt: ze werden geweldig geapprecieerd en ik ga ermee aan de slag fo’ sure.

ACHT: het aantal gerechten dat ik heb klaargemaakt. Veggie cheeseburgers, ratatouille voor Dex, witloofsoep (! Ik lust geen witloof, moeten jullie weten. Maar ik lust de soep wel. Wat een ontdekking!), cheese toast en veggie wraps, bloemkool in witte saus, broodpudding van weight watchers en deze skinny mexicaanse lasagne.

NUL: aantal punten dat ik geteld heb afgelopen weekend. Maar ik heb wel verstandig gegeten, volgens mij zelfs minder dan als ik punten tel. Waarover later meer.

EEN: het aantal kortverhalen dat ik las van Alice Munro. Het smaakte wel heel hard naar meer.

ZEVENENTWINTIG: aantal keer dat ik “In het bos daar staat een huisje” heb gezongen. Omdat Dexter op zo’n heerlijke wijze invalt met “EEEEEEPIJ EEEEEEEPIJ UIENOO”. Wat staat voor “Help mij help mij uit de nood”. Zijn enthousiasme om mee te zingen is zo groot dat ik mijn hart voel verpulveren waar ik bij sta. Vaak begin ik het opnieuw te zingen omdat het enige alternatief beginnen huilen is. Bij mij dan, Dexter wil alleen maar nog eens zingen.

NEGENTIEN: aantal keer dat ik gedacht heb dat ik gigantisch verliefd ben op mijn zoon. Het wordt echt beter, moeders van huil- en andere minder gemakkelijke baby’s. Ik geloofde het ook niet, maar het is zo.

ZESTIEN: in maanden uitgedrukt de leeftijd waarop het perfect normaal is om compleet door het lint te gaan omdat iemand je BANAAN IN SCHIJFJES HEEFT GESNEDEN. IN SCHIJFJES!! What were they thinking?!

DRIE: het aantal veelkleurige papegaaien op de kinderboerderij die we zaterdag bezochten.

VIJFTIEN: het aantal keren dat Dexter daarna het woord “papaaaaai” zei tegen alle andere dieren die we tegenkwamen.

ZEVENTIG: het aantal minuten dat ik heb gesport. Tien minuten crosstrainen, zestig spinning, om precies te zijn. Afgezien.

TWEE: het aantal keer dat ik hierbij verschrikt dacht “Fuck, ik sport het liefst op muziek van One Direction”.

HONDERDTWINTIG: het aantal keer dat ik me in het verleden vloekend en huilend heb afgevraagd waarom ik per sé mijn rijbewijs moest halen. Toen ik vanmorgen na een uur zweten in de spinning in mijn auto kon kruipen in plaats van nog een half uur door de regen naar huis te moeten tjaffelen wist ik het plots.

En hoe was jullie weekend?