lilith schrijft nieuwsbrief zeventien

nieuwsbrief 17

Lieve Dexter,

morgen ben jij zomaar even zeventien maanden oud. Dat is bijna anderhalf jaar. En kerel, dat is me nog eens een boeiende leeftijd om op te staan kijken, als moeder van. Elke dag spring je van de ene mijlpaal naar de andere, en het is vooral je taalontwikkeling die ons daarbij met open mond naar je laat staren. Je bent een ongelooflijke babbelaar, en dat is een groot gemak, want doordat je al zinnetjes van twee en zelfs drie woorden begint te vormen kunnen we niet alleen al gesprekken met je voeren, je kunt ook perfect duidelijk maken wat je wilt. Wat ervoor zorgt dat er stukken minder wordt gehuild dan in de vorige periodes. Je bent op dagen dat het universum het goed met ons voorheeft zelfs een geweldig droge komiek. Ik kan daar -zoals je wel kunt snappen- alleen maar een ongelooflijke voorstander van zijn.

maand17_3

“Papa dansen”. “Bellen Opa”. Mijn gsm tegen je oor houden en “OIO OPA” roepen. “Eierkoek”. “Autobaan”. Allemaal zo duidelijk uitgesproken dat ik in stukken uiteen val op de grond van trots. En oke, een boerderij noem je tot in den treure een “autobij” en je gebruikt zowel voor boterham, banaan als ballon het woord “beetjam”, maar toch, jongen, maar toch. Je kent het verschil tussen een pinkin en een papaai (pinguin en een papegaai). Tussen een ootant en een kijn. Olifant en konijn, ja. I mean allez jong. Alleen met de manier waarop je soms dwingend “MA!” naar me roept zit ik soms een klein beetje in. Die belooft niet veel goeds voor als je zestien bent, namelijk. Ow, en je eet graag. Alles. Heb ik al eens gezegd dat je alles graag eet?

maand17_1

Je danst graag op K3 met een zwempamper op je hoofd, in de crèche gaat het eindelijk beter na een geweldig moeilijke inloopperiode waarin mijn hart elke dag brak omdat je er zoveel verdriet had, je bent doorgaans enthousiast en vrolijk en nogal geobsedeerd door treinen, kranen, autobussen en mijn tattoo’s. Onderstaande foto werd trouwens genomen voor je eerste bezoek aan de kapper, dat we volgens je vader best niet meer al te lang konden uitstellen. Ik had het dan weer nog maanden volledig de pan uit laten swingen, als ik de baas was, maar je krulletjes zijn nog altijd heel mooi, gelukkig. De wijvekes zijn nog steeds enthousiast.

nieuwsbrief 17_2

Ik weet dat ik het hier vaak heb over de zware kant van moederen. Zeker in het begin was het ook vooral dat, en dat was een keiharde shock voor mijn systeem. Nu mijn systeem dat zware een beetje gewend geworden is kan ik getuigen dat de rozige dingen die over het moederschap worden verteld ook gewoon waar zijn. Als ik naar je kijk word ik soms overspoeld door een soort verliefdheid die ik nog nooit heb gevoeld. Als ik weet dat ik jou binnen een uur terug zie dan kan ik daar zo naar uitkijken dat ik klokken vooruit zou willen draaien. Soms zit ik naar je te kijken terwijl je zotte muilkes trekt naar het kindje in de oven (jezelf, that is, wij hebben niet echt een kindje in onze oven) en dan moet ik mijn best doen om niet te beginnen huilen. Soms helpt dat niet, dat mijn best doen, en huil ik toch een beetje.

maand17_6

Om maar te zeggen: ik vind jou een heerlijk kind, Dexter. Gene gemakkelijken, neen, maar wel de max, en zo duidelijk van ons. Je kan even goed geduldig zitten bekijken hoe iets werkt voor je eraan begint (heb je van je vader) als dat je datgene dat dan toch niet direct blijkt te werken met een gigantische kwak tegen de muur kunt gooien (tegen niemand zeggen, maar dat heb je dan weer van mij).  Er zijn extra levels van boeiendheid en graag zien mijn leven ingeslopen, levels waar ik zoals het cliché het wil keihard geen enkel benul van had. En ik ben zo content dat ik dat allemaal mag meemaken. Ik heb werkelijk geen idee waaraan ik dat allemaal heb verdiend, lieve vriend, maar ik ben er zo blij mee.

Dikke zoen,

je mama

Reacties

  1. Wat heerlijk, k voel de liefde voor die krullebol hier van het scherm druipen. Geweldig. Ik vrees dat ik nog even geduld zal moeten hebben om grootmoeder te worden, dochterlief heeft een hond in huis gehaald en ik die dacht dat ze nu rap zwanger wou worden!

  2. Louise

    Die hormonen van mij zijn toch nog niet onder controle te houden, met als gevolg dat ik hier die brief gelezen heb met tranen in mijn ogen! Zeer mooi!

  3. zo mooi!! En ok elke leeftijd heeft zijn charmes maar stiekem vond ik bij allebei mijn kindjes tussen 1 en 2 toch écht het allerleukst! (en wat een superschattige krullekes!!)

  4. Isolde

    Het is ook enorm boeiend, enthousiast, onderzoekend, lief, …. kereltje. En dat kan Pauline alleen maar beamen :-). Proficiat met je 17 maanden, flinke kerel!!!!

  5. Ans

    Oh, zo mooi en zo herkenbaar, dat genieten en uitkijken naar dat (meestal avond, maar ook weekend) moment van quality time. Kindje in de oven deed me luidop lachen, wat dan weer uit te leggen was aan mijn partner die opkeek uit zijn serieuze “der Spiegel” magazine en vroeg wat er zo grappig was – na uitleg beiden in een deuk dus. Dankjewel, Lilith!

  6. vloem

    Wauw, zo herkenbaar, en mijn ventje is nog maar 15 maanden. Je kan het zo perfect verwoorden, super om te lezen!

  7. Geweldige brief! Maar ik word daar ook een klein beetje heel erg onzeker van. Want die van ons is maar een paar weken jonger, maar daar komen nog niet al te veel verstaanbare klanken uit. Zinnen? Ik heb het gevoel dat zoiets pas in 2015 gaat komen. Kan Dexter misschien eens aan Basiel komen uitleggen hoe ge dat doet, verstaanbaar babbelen :-)?

  8. Veerle

    @ Sofinesse: Mijn zoon wordt op 6 december twee jaar en ik kan de woorden die hij verstaanbaar zegt, op twee handen tellen: mama, papa, ja, neen (390 keer per dag), appel, peer, hebben, auto, op, fiets, kaas. En de woorden die hij onverstaanbaar zegt, maar wel verstaanbaar voor ons: fles, tut, pudding, poes, kikker, pinguïn, Elenoor (zijn zus). We kunnen hem dus niet meteen een verbaal wonder noemen, hé?
    Maar ik maak me allerminst zorgen. Zijn zus was ook niet snel – alhoewel toch iets sneller – en die praat nu heel goed, zelfs voor haar leeftijd. Ze heeft haar achterstand volledig ingehaald. En zelfs als ze dat niet had gedaan: ze kunnen niet allemaal de beste zijn qua spreken.

    Wat een mooi jongetje, die Dexter! Ik vind zijn lange krulhaar echt mooi. Je beschrijving van hem zou trouwens ook bij mijn eigen zoon passen: eerst heel aandachtig en geconcentreerd zitten kijken, en als het niet gaat zoals hij het wil: weg ermee. Met volle kracht op de grond.

    Ik ben trouwens blij dat je elke nieuwsbrief positiever bent over het ouderschap. Wacht tot hij 4 jaar is en je echte gesprekken kan voeren, compleet met onverwachte wendingen en al. Het wordt echt altijd maar beter, vind ik tot nu toe.

  9. @Sofinesse: ik twijfelde eigenlijk of ik wel over zijn woordenschat zou bloggen, omdat ik weet dat mensen vergelijken en omdat ik ook weet dat hij daarin erg snel is. Maar volgens het boekje van Kind en Gezin moeten ze op deze leeftijd nog maar een woordje of drie kunnen, dus het zit wel goed. ;)

    Ik was zelf ook een hele rappe babbelaar, vertelde mijn moeder mij altijd, en dat in combinatie met het feit dat Dexter een jaar lang zo onrustig was dat wij niets anders deden dan in boekjes kijken om hem bezig te houden zorgt er volgens mij voor dat hij zo rap vooruit gaat. Then again: nog altijd maar vier tanden. ;)

  10. Lobke

    Hey,
    Ben ik even blij met de reacties van Sofinesse en Veerle :-) Ik begon ook al te vergelijken, mijn dochtertje is vandaag 16 maanden en zegt alleen nog maar mama en dada. En een hele reeks onverstaanbare brabbelwoordjes. Maar ze verstaat wel heel veel, en heeft 12 tanden :-D Iedere kind op zijn eigen tempo zeggen ze altijd he, we zouden ondertussen toch het vergelijken afgeleerd moeten zijn.

  11. Is hij al weer 17 maanden? Wauw! En een babbelkont, gezellig hè, wij hebben er hier ook zo een (hij is twee en twee maanden), kletst de oren van ons hoofd, meestal vanaf 6:00 ’s ochtends ;-)
    Het is een mooi ventje, jouw Dexter, schattige haartjes ook, met die krulletjes die alle kanten op staan :-)

  12. Hier ook 12 tanden. Ha! En hij doet vaak een gigantische uitleg, waar wij gewoon (nog) niets van begrijpen. Maar hey, misschien ligt het aan ons :-). Ik maak me niet rap zorgen in mijn kleine, ik ben daar redelijk chill in (in tegenstelling tot die 358 aspecten van het leven) – maar dit vond ik toch wel frappant. Maar inderdaad, iedereen op zijn eigen tempo!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>