Allez, ik geef er een weg. Of Philips eigenlijk, nog beter. Zij vroegen me of ik hun zachte kinderlampjes eens wilde laten testen door Dexter. Die bleken in de vorm van Mike en Sully uit Monsters Inc te komen, en alhoewel wij die film nog nooit hebben gezien had ik snel in het snotje dat die Sully erg hard op een kruising tussen een dinosausus en een nieshoorn lijkt, toevallig of niet Dexter zijn favoriete beesten van het moment. (als ik heel eerlijk ben antwoordt hij altijd “autobrommer” als we hem vragen welk dierengeluid hij wil horen, maar er waren jammergenoeg geen autobrommerkinderlampjes. In het leven hebt ge het niet altijd zoals ge het wilt.)
Daarnaast heeft Dexter iets met lichtjes. Of toch zeker met de lichtgevende pinguin, die Youri om een of andere onverklaarbare reden per se op onze geboortelijst wilde zetten. Als hij triest is biedt de pinguin al eens troost. En ook tussen Dexter en Sully was het behoorlijk liefde op het eerste gezicht. Vooral omdat hij het lichtje zelf kan aanleggen met een kantelbeweging die hij snel doorhad. Soms is hij er zo content van dat hij Sully trakteert op zoenen. Een privilege dat zelfs zelden of nooit voor zijn bloedeigen moedertje is weggelegd.
Hij wil Sully “meememen” naar de crèche. Hij vraagt naar Sully als hij uit zijn bedje komt. Want nu komt het moment waarop ik heel eerlijk moet zijn: na onderling overleg met de papa hebben wij beslist dat we Dexter zijn goede slaap en avondritueel eigenlijk niet wilden jinxen door er iets nieuws aan toe te voegen. Hoe leuk hij dat nieuws ook vindt. Dexter slaapt op dit moment eigenlijk heel goed, zonder noemenswaardige angsten, volgens ons omdat we behoorlijk wat regelmaat en voorspelbaarheid in zijn avondritueel steken. En dit lampje is vooral gemaakt voor kindjes die bang zijn in het donker en dan naar een lichtgevend vriendje willen grijpen of kijken. Wij zijn zo dankbaar voor zijn slaap zonder lichtgevend vriendje dat we Sully dus beneden hebben gelaten.
Waar hij graag wordt gezien en veel liefde krijgt. Hij had slechter kunnen vallen.
Philips organiseert op zijn Facebookpagina een #notsoscary tekenwedstrijd waarmee je een Disney-slaapkamer (Cars, princessen of monsterstijl), een Disney SoftPal-nachtlampje of de monstertekening van je kind als knuffel gemaakt kunt winnen. Maarrrrr! Ik mag ook een Sully weggeven aan een van de lezers van mijn blog. Om deel te nemen post je het antwoord op de vraag “waar ben jij bang voor?” in de comments.
Er is tijd tot maandagmiddag 12 uur, dan trek ik een random winnaar die ik bekend maak op mijn Facebookpagina. Ik voel het, gij kunt niet wachten tot het weekend gepasseerd is! Succes!
Ik ben gewoon ongelooflijk bang van spinnen… al weet ik dat die klein zijn en ‘waarschijnlijk banger van mij dan ik van hen’… Maar als er een spin in de kamer zit, ga ik niet slapen. Zelfs niet met een lichtgevend monstervriendje. Maar ik kan het m’n kinderen misschien wel leren ;-)
Wow, echt een heel erg toffe lamp, daar kan ik ’toffe Tante’-punten mee scoren.
Als 25-jarige toffe tante moet ik wel met schaamrood op de wangen toegeven dat ik nog steeds bang ben in ‘den donkere’. Ik stop met wandelen als de gang niet verlicht is om dan snel mijn gsm te gebruiken als zaklamp. Schaamtelijk, maar waar.
Inbrekers. Geen idee hoe dat komt, er is nog nooit ingebroken bij ons maar owee als ik er ooit één tegenkom. Dan krijg ik een hartaanval.
En ook van dieren, allemaal. Ook van cavia’s en konijntjes ja… ook geen idee hoe dat komt.
Waar ik bang voor ben? Spinnen en hoogtes en zo van die ‘doorkijktrappen’ brrrrrr en sinds ik mama ben is mijn grootste angst: mijn kind verliezen :s
Onweer, hoe belachelijk het ook mag klinken :)
Sinds ik kindjes heb, gaan mijn angsten vooral over hun. Maar ik probeer me in te houden, want ik wil er ook geen bange muisjes van maken.
En nu met Lore, die als prematuurtje is geboren, ben ik vooral een beetje bang naar de gevolgen hiervan op lange termijn.
Duiven. Echt, die mechanische hoofdbeweging, ik kan er na 31 jaar nog altijd niet tegen. En ook wel alle mogelijke psychokillers die ik ooit in een film zag als ik ’s nachts alleen thuis ben en opeens een onverklaarbaar geluid hoor op de gang… ik ben echt een seut op dat vlak. Too much imagination.
Knaagdieren… Vooral als ze lange staarten hebben! Brr…
Ik ben ongelofelijk bang dat er iets gebeurd met Pauline. Dat zal wel moederliefde zijn, zeker?
Mijn grootste angst is dat mijn kinderen iets overkomt. Nooit gedacht dat dat het zo overheersend kon zijn op momenten. Maar het hoort er waarschijnlijk allemaal bij.
Als kind had ik een droom dat ik snachts naar het toilet ging in de badkamer en er een man voor het raam stond. Ik had die droom aan mijn zus verteld en die zei me, als je dat droomt, zal dat ook echt gebeuren. Jaaaren heb ik schrik gehad om snacht naar toilet te gaan. Dank u zus ;)
Nonkelpunten te scoren? I’m in!
ik heb altijd een enorme angst gehad dat mensen at randon hun tanden in mijn schedel zetten, krijg al kiekenvel als ik er aan denk.
Voor de rest is er niks mis met mij, denk ik.
Ik ben bang dat als ik iets niet perfect doe, dat het dan niet goed (genoeg) is. Dat legt veel druk op mijn schouders en op die van mijn omgeving. Er wordt aan gewerkt, maar dat gaat traag, tergend traag…
Enorme schrik voor ratten, vieze beesten en kijken ook zo gemeen. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze zo kijken omdat ze schrik hebben van mij ;).
Mijn grootste angst – de gezondheid van de kinderen niet inbegrepen- is dat ik met mijn auto in het water terecht ga komen en er niet uit geraak. Voeg daar denkbeeldig 3 kinderen op de achterbank aan toe en ik durf geen brug meer over. Een beetje verlichting zou welkom zijn …
Mijn grootste angst is idd die waar geen lampje tegen helpt, namelijk dat ik mijn geliefden (en dan vooral de bovenste beste echtgenoot) zou kwijtraken. En anders zo ongeveer alle dieren als ze aan mij kunnen komen (op afstand of op tv ben ik echter de allergrootste fan :P), met helemaal bovenaan wespen en bijen, daar kan je me wel redelijk panisch mee krijgen.
Bang? Alleen van de dood eigenlijk, daar komt het in essentie altijd oo neer!
En concreet ook wel van grote, harige spinnen. Als ik even doordenk, ook van: vrachtwagens op de autosnelweg, van flauwvallen, van te hoge koorts bij mijn te kleine zoon, van mensen met kwade bedoelingen, van hevige donder en bliksem…
Maar vooral niet van lieve monsters als Sully en Mike! Wr zijn hier grote Pixarfans, laat maar komen dus dat lampje, Grietje! Euh, Kelly bedoel ik :)!
Ooo, net mijn petekindje op logement gehad en die was bang voor… monsters! Twee vliegen in één klap verslagen dus met dit lieve monsterlampje!
Zelf ben ik heel bang voor de dood, maar dat is niet zo interessant :p Wil wel een verhaaltje delen van een kleutertje uit mijn klas… Hij was enorm bang voor inbrekers en dat ze zijn zusjes of mama zouden ontvoeren. Dus toen zijn moeder op een dag ging checken of hij goed sliep, lag hij in bed… verkleed als politieagent met zijn plastic matraque naast hem, om de dieven af te schrikken ;)
Spinnen en hoogtes en achtbanen waarin ik ondersteboven ga en wespen en inbrekers en donder en doodgaan in het verkeer en eigenlijk best wel veel dingen, als ik erover nadenk.
Vroeger was ik vooral bang voor spinnen, maar sinds ik daar therapie heb voor gevolgd is dat al véél beter. En nu ben ik vooral bang dat mijn kindjes iets zou overkomen. Ik probeer dat zo veel mogelijk weg te duwen, want ik wil mijn kinderen zo veel mogelijk vrijheid geven, maar deep down weet ik wel dat dat mijn grootste angst is.
Ik ben een echte schijtluis als het gaat om het blind aanraken van iets. Dat jaagt mij echt de stuipen op het lijf, ook als men mij op voorhand verzekert dat het ab-so-luut niet smerig, slijmerig of gevaarlijk is. Ik DURF dat gewoonweg niet.
Gekke clowns. En bij uitbreiding eigenlijk alle mensen-verkleed-als-iets-anders. Bij het binnengaan van een pretpark haast ik me dus ook altijd voorbij al die ‘gezellige figuurtjes’.
Ik ben bang voor blote voeten. Beat that.
Na te veel enge Japanse films heb ik schrik van te bleke kleine jongetjes die plots opduiken aan je voeten terwijl je autorijdt, meisjes die uit de tv kruipen (liefst met nat, lang haar voor het gezicht)… Gelukkig is mijn eigen kleine man helemaal niet eng :-)
Paranormail Activity….. maanden na het bekijken van de film dook ik nog onder de dekens als het nachtlampje op de gang aanging….. tot ik het eindelijk aan mijn man durfde te vertellen en hij zei dat het lampje aanging door het bewegen van het gordijn voor het venster dat op een kier stond….. Maar toch…. het zou wel eens kunnen…. als het nu eens niet dat gordijn is????
Ik durf dat bijna niet zeggen, want ik ben ei zo na 30. Ik ben bang van ballonnen. Niet als ze ergens veilig liggen te liggen of hangen te hangen, maar wel als iemand ze dreigt te doen ontploffen. Dan gaan mijn vingers steevast in mijn oren, maakt niet uit wie er in mijn omgeving staat!
En voorts vind ik het lampje zalig! We hebben er speciaal nog geen op onze geboortelijst gezet wegens allemaal te lelijk, maar dit zou ik wel een plaatsje kunnen geven op de geboortelijst. Dus als je onschuldige hand mijn naam zou trekken, zou dat heel tof zijn! :-)
Ik ben heel erg bang van honden. Ik weet van mezelf dat die angst soms heel erg ongegrond is, maarja…
Nu ik nog maar net zwanger ben, ben ik bang dat er iets mis zou kunnen gaan… iets wat iedere vrouw die zwanger is/geweest is wel begrijpt, denk ik? Het idee sluimert af en toe in mijn hoofd, maar beheerst gelukkig niet het anders zo zalige gevoel van zwanger-zijn. Ik ben er zeker van dat zo’n Sully-lampje geweldig zou staan in de kinderkamer, die we binnenkort beginnen inrichten!
Spinnen, niet zot van,kijk maar op mijn instagram (joboeyden). Maar net zoals andere mama’s hier posten is mijn grootste angst nu dat er iets met mijn kindjes zou gebeuren, of met ons, waardoor zij zouden achterblijven
Ik ben bang voor spinnen en dat mijn geliefden iets overkomt.
bang voor:
– het donker na een enge griezelfilm
– een gillende dochter om 23u, 23u30, 24uur want dan weet je dat de komende nacht een nacht wordt om extra bang van te worden…
– Bang dat er iets met mijn kinderen gebeurt komt zoals bij alle ouders op de eerste plaats. Of bang dat er iets met ons gebeurt en dat de kinderen alleen achterblijven.
– Op een ander niveau: bang voor spinnen. Echt heel bang.
– En op een nog ander niveau: bang voor verveling, afgaan voor publiek, alleen moeten slapen.
Doodgaan, inbrekers. Slechte mensen, kinderen die heel ziek zouden worden, een klein beetje van hoge hoogtes en mensen verliezen die we graag zien. Dat zou het moeten samenvatten denk ik.
Mijn angsten:
– dat mijn kindjes ernstig ziek worden, een ongeval krijgen of dat 1 of andere mafketel hen iets aandoet
– slangen
– vliegen (werkwoord, niet insect)
– naalden
Ik ben bang voor alleen te moeten doodgaan, zonder iemand naast mij die ik graag zie. Of ook wel om alleen te moeten achterblijven. En voor vogels…serieus, die vieze flapperende vleugels, daar moet ik niet van hebben!
Padden! Echt! achter ons huis ligt een poel en nu zitten die vieze beesten op ’t fietspad en als ik daar dan in de donkerte door moet dan is mijn grootse vrees dat die beesten op mij gaan springen, wat ze uiteraard og nooit gedaan hebben maar toch!
En ook bang dat mijn kindjes heel erg ziek worden en dat ik rekeningen niet maar zou kunnen betalen maar daar denk ik liever niet aan
Spinnen!!!
Ik ben vooral bang om bang te zijn. Mijn mama heeft me een leven lang opgevoed met veel teveel voorzichtigheid en bezorgdheid. Er ging geen dag voorbij waarop ze niet minstens 10 keer ‘pas op’ zei.
Gelukkig heb ik me daar altijd tegen verzet en ben ik een durver geworden, al heeft het natuurlijk wel zijn sporen nagelaten.
Ik heb mezelf gezworen dat ik mijn eigen kinders nooit tot ‘bangerds’ zou opvoeden. Tot nu toe lukt dat aardig…
En zelfs als ze allebei niet bang zijn in ’t donker, dan nog zou zo’n lampke niet misstaan in hun kamer.
Bang om ongelukkig te worden, ooit, en langdurig. Of dat mijn kinderen niet gelukkig zouden zijn. Bang, maar niet zo bang dat ik er ongelukkig van word, voorlopig.
Cliché, maar ik ben een gigantische arachnofoob! Ik gruwel van die beesten, klein of groot! (ik moet zelfs aan mijn 5 jarige dochter vragen om in te grijpen, die heeft geen schrik!)
Ik ben bang voor benarde verkeers-of parkeersituaties waar ik mij in te klein lijkende ruimtes moet manoevreren, terwijl er anderen wachten omdat ik hun doorgang blokkeer… Horror! En om van een brug te rijden ofzo, in het water.
Bang krijgt een andere dimensie als je moeder wordt vind ik. Ik heb schrik van slangen, maar bang ben ik vooral dat mijn bloedjes iets vreselijks zou overkomen.
Voor de dag dat mijn moeder sterft. Ik ben bang dat ik dan echt groot en flink zal moeten worden.
(Circus)clowns. Geen idee van waar het komt. Altijd al gehad.
Ik ben bang om eenzaam te eindigen. Ik ben nu een jaar alleenstaand na een relatie van 20 jaar. Ik heb twee fantastische dochters maar zij zullen ooit het nest verlaten en dan he???
heel erg bang dat mijn dochter iets zou overkomen, of dat haar papa of ik doodgaan en ze zonder ons achterblijft…
heilige schrik van in een totaal andere context: achtbanen – wat een vreselijk enge dingen zijn dat!
Ik ben enorm bang van Isomo…ik kan echt niet tegen het geluid wanneer je dit vastneemt, dat piepend, schurend geluid, brrrr….ik doe automatisch mijn vingers in mijn oren, trek een gezicht waarbij je elke rimpel x1000 ziet en krijg speeksel in mijn mond (echt waar!)…al mijn familieleden lachen me daar al jaaaaren mee uit….
Als er één iets is waar is hysterisch van wordt, dan zijn het wel duiven! Vieze, vuile, dikke, spastische, fladderende ratten van de lucht.. Brrrrrrr!
van die mensen die in poppen verkleed zijn in parken zoals Disneyland of aan de ingang van de zoo. En het ergste is dat ze je nog achtervolgen om samen met jou op de foto te kunnen. Brrrr
Mag je als man angsten hebben ? Ik heb schrik dat mijn dochter of naasten iets ergs overkomt (ziekte / ongeval) maar ook van slangen
Ik ben bang om het besluit te nemen dat er definitief geen kinderen meer komen. Definitief als in “nooit meer”. Definitief als in “ik laat me steriliseren” of als in “manlief laat zich steriliseren”.
En om die angst gebeurt het dus niet. En hoewel ik ergens weet dat er geen kind meer komt, toch blijf ik bang om het hardop te zeggen :-).
Omdat ik al veel mensen veel te vroeg verloor waaronder mijn mama. .. kanker.
Van vlinders die keihard op je af komen vliegen….
ik ben bang van steile hellingen, zoals je ze kan vinden in parkeergarages en zo. Ik doe mijn ogen toe (als ik tenminste niet achter het stuur zit). Heb nachtmerries over hellingen oplopen die steeds steiler worden, totdat ik terug naar beneden glij. Brrrr.
Sinds de poging tot inbraak in het najaar, moet ik toch ook zeggen dat ik bang ben voor inbrekers (en ze zijn toen niet eens binnen geraakt!) en vooral dat ze mijn kinderen iets zouden aandoen …
En verder smalle plaatsen waar ik met de auto door moet, zoals die parkeergarages die hierboven genoemd worden!
Ik ben bang van afgebeten vingernagels. Mijn maag slaat daarvan dubbel. Ik kan daar echt niet naar kijken. Ook te kort afgeknipte nagels bij mezelf, maar dat overkomt me gelukkig maar zelden meer. Gek word ik dan.
De dood: van mijn kinderen, van mijn mama, van mijn man,… en van mezelf waardoor mijn kinderen zonder mama moeten opgroeien. Brrrrr
en ook wel van ballonnen, vooral in handen van mijn wilde kleuter in huis ;-)
Het is juist de gepaste periode voor mijn angst namelijk eieren rapen bij de KIPPEN.
Dwaas but true: oud worden. Je opeens de vraag moeten stellen: ‘shit, waar zijn al die jaren naartoe geweest’ en spijt hebben van dingen die je nooit gedaan hebt.
vroeger zou ik iets van donker of zo gezegd hebben, nu angst dat mijn kinderen iets onoverkomelijks slechts zal overkomen.
hier heel veel kleine angstjes: spinnen, muizen, … en andere kruipende diertjes. Maar mijn grootste angst: onder water zwemmen. Puur uit de angst om niet meer te kunnen ademen en te verdrinken. Verschrikkelijk!
Spinnen, hoe belachelijk het ook is… Spoot eens een volledige bus insecticide leeg in mijn auto nadat ik op de autostrade plots een dikke spin over mijn dashboard had zien lopen en daarna niet wist waar ze naartoe was gereden. Heb vervolgens 2 dagen niet met mijn auto durven rijden en daarna nog 2 weken met klamme handjes achter het stuur gezeten, heel de tijd om me heen kijken, met een sloef op de passagierszetel om hem te kunnen doodmeppen als ik hem zag… Heb hem nooit teruggevonden maar we brengen NOOIT meer oude rommel weg naar het containerpark met MIJN auto!!!
Niet zoals mijn man van clowns en shmink, maar helaas ook een irrationele angst: van plots mijn ogen te willen sluiten op de autostrade…
haha waar de spin naartoe was gereden… gekropen dus :-)
Om ook punten te scoren als ‘super-coole’ tante, moet ik toegeven dat ik nog steeds bang ben van onweer. De schrik slaat me om het hart als er een onweerzone voorbij trekt. :(
Eigenlijk ben ik nogal een broekschijter. Naast de angst van de achtpotige wezens (spinnen) ben ik ook heel erg bang van de grappige clowns (ook als ze niet grappig zijn). Ik stel Stephen king daarvoor verantwoordelijk.
Het zou super leuk zijn als ik een Sully won, dan kan ik die aan mijn prinsesje(eerste nichtje) geven, zodat zij niet bang meer is in het donker, en zodat haar mama (mijn zusje) ook eens een nacht gewoon kan doorslapen.
Ik ben bang dat ons geluk te mooi is om waar te zijn. Laat ons hopen dat mijn angst irrationeel blijkt te zijn!
Van slangen!
Mijn hart gaat sneller kloppen, het zweet staat in mijn handen en ik duik achter mijn vriend als ik zo’n verklede steltenlopers, zo’n straattheaterartiesten zie. Alles ok als ze stilstaan, maar zodra ze in beweging komen… Het haar op mijn armen komt recht als ik eraan denk. Ik weet dat zo’n lampje mij niet veel zal helpen, maar mijn kids zouden er super blij mee zijn. Zij hebben toch graag een lampje in hun kamer.
Ik ben vooral bang als ik op wc zit dat er iets mij zou bijten vanuit het wc water… en als ik in bed stap doe ik dit meestal met een sprong bang dat iemand me vastgrijpt vanonder het bed… Ja angst het is iets raar. Hopelijk blijft mijn zoontje Jef ervan gespaard.
Ik ben bang omdat ik niet weet hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn zoontje niet meer bang hoeft te zijn van stoute kindjes. Omdat ik niet zeker weet dat één oogoperatie genoeg zal zijn voor de dochter. Omdat ik de laatste jaren al te veel begrafenissen heb bezocht en niet weet wie de volgende zal zijn.
Het is eigenlijk niet grappig, maar wat een angsten. Ik vind hoogtes eng. Trappen die roosters zijn, brrr. Of in de Ijzertoren naar de 500ste verdieping, ook brrrr. Ik heb dan ineens geen vertrouwen meer in de ingenieurs die het hele boeltje bouwden.
Ik ben bang voor pleisters in arm- en beenharen.
Vogels en bij uitbreiding eender welk fladderend gevogelte! Maar ik ben duidelijk niet de enige. Oef! Clubje oprichten?
Ik ben bang van langpootmuggen. Echt, dat zijn gelijk spinnen maar om het nog wat erger te maken kunnen ze nog rondvliegen ook, je bent nergens meer veilig aaaah!
Ik ben bang voor inbrekers als MijneMan weg is voor zijn werk en ik dus alleen ons kleinmannen zou moeten beschermen. Zo’n schattig monster in m’n bed ahum, op mijn zoon zijn nachtkast zou dus welkom zijn!
Doodsbang van ballonnen, spinnen, hoogtes, vuur (met lucifers een kaars aansteken bijvoorbeeld), van alle toiletten behalve die in mijn huis (angst om vieze ziektes op te lopen ofzo via de toiletbril) of om opgesloten te zitten (gevangenis bijvoorbeeld).
Mijn middelste naam zou ‘fobie’ moeten geweest zijn.
Bang van bijen, wespen, hommels en aanverwanten. Waarschijnlijk omdat ik al meermaals ben gestoken, waaronder 1 keer zelfs in mijn oor.
Bas is zot van de monsters én bang in het donker. Win-win zo’n lampje, denk ik zo. ;-)
Bang voor alles wat eventueel zou kunnen gebeuren…en dan vooral voor brand in ons huis…
Spinnen… Doodsbanf voor dikke zwarte spinnen. En het wordt alleen maar erger met de jaren.
Maaaah, zeggen waar ik niet bang voor ben zou gemakkelijker zijn! Ik ben een schijtlijster, echt waar! Bang om het tuinlicht aan te doen als het donker is (er moest eens iemand in den hof staan!), bang voor films à la The Ring en Paranormal Activity (van zombies heb ik dan weer geen last), bang om achterop de moto te zitten, bang dat de motorrijdende huisband iets overkomt, bang dat er iets met mijn 2 kinders zal gebeuren, bang om alleen te zijn als ik sterf, bang van spinnen, bang van bruggen waar je het water door kan zien, bang van hoogtes, bang van ladderklimmen, bang van glazen trappen en bijhorende overloop, bang van kots (I kid you not!), bang om vast te geraken in sleur, bang om mijn job op te zeggen en iets anders te gaan doen, bang van geluidjes op de zolder als ik in bed lig, bang van naalden die in iemand geploft worden (als ze dat in mij steken, geen probleem),…
Man toch, ik ben slecht bezig! Ik hoop alleen dat mijn kinderen de ‘onbevreesdheid’ van hun vader erven! Echt, dat is misschien nog mijn ergste schrik: dat mijn kinderen worden zoals ik!
Na het afgelopen jaar 2x geconfronteerd te zijn geworden met kanker in mijn dichte familie, gelukkig telkens in een heel vroeg stadium, is het deze ziekte die me tegenwoordig het meest bang maakt… zo jammer.
Ik ben bang van grote attracties in pretparken en kermissen die je veel te snel en over kop laten gaan.
Ik ben bang van vliegen. En trappen zonder leuningen.
Hoogte, hoewel ik dat al gedeeltelijk heb kunnen overwinnen. Verder krijg ik rillingen van Goudvissen en vind ik de carwash doodeng!
Bang voor heksen, nog evenveel als vroeger. Ik lees die verhaaltjes liever niet voor aan de kindjes. :)
Veel bange wezels hier precies ;) , maar ik ook hoor, mijn pa noemt me al heel mijn leven een” schieter”, en al vind ik zelf dat dat nog meevalt ben ik bvb als de dood om met de auto te rijden (ik heb wel mijn rijbewijs maar is inmiddels wellicht al zo’n 10 jaar geleden dat ik nog zelf eens gereden heb – ik heb ook geen auto dus dat maakt het wel wat moeilijker). En ook soms bang van mijn eigen fantasie, ik woon alleen en kan me soms echt inbeelden dat er iemand onder de trap staat te schuilen die mijn been dan zou vastnemen als ik naar mijn slaapkamer ga en dan trek ik altijd een sprintje om in mijn bed te kruipen, (sommige kinderangsten gaan er blijkbaar niet echt rap uit bij mij :p) En het lampje zou heel welgekomen zijn voor mijn lieve metekindje die op dat vlak een beetje een aardje naar zijn baboesj heeft en beetje schrik heeft in den donker ;)
bang van spinnen! en om na 13 maanden moederschaps-, zwangerschaps-, borstvoedings- en ouderschapsverlof terug te gaan werken binnen 3 weken!
Films met het label 16+ (En ik ben bijna 30…)
Wow, met die lamp zou ik zo hard punten kunnen scoren ;-). Ik ben bang van wormen en wespen (bah!) …
Ai, ik vrees dat ik bang ben voor een aantal dingen… Honden, op de autosnelweg rijden en soms ook zelfs met iemand anders meerijden op de autosnelweg, hoogtes, dat er iets zou gebeuren met mijn geliefden, … Ik hoop dan ook dat ik deze angsten niet doorgeef aan mijn kinderen.
Inbrekers en slangen!
( maar bovenop alles natuurlijk ook heel bang dat er iets met mijn kinderen zou gebeuren…)
Ik ben on-ge-loof-lijk bang van grote, harige spinnen, maar ik mep alle Tarantula-lookalikes met veel plezier weg als ik zou merken als mijn peuterzoontje er ééntje in zijn mond zou willen proppen! Maw. Nérgens bang voor als het is om mijn welpje te beschermen! Graaaaaaaaaauwwwwwwwwwww!
Ik ben niet echt bang, maar heb wel af en toe een vreselijke droom. Dan is er iets mis met mijn kinderen, en wil ik schreeuwen, maar dat lukt me niet, er komt geen geluid uit. Dus eigenlijk ben ik bang dat ik mijn kinderen niet kan helpen, denk ik.
Vannacht was mijn zoontje bang… Hij had iets gehoord. Ik ben dan maar bij hem gaan slapen, de kleine duts… Zijn sully pyjama, en sully knuffel hielpen niet. Denk dat hij een sully lampje nodig heeft ;-)
donker! in alle vormen en maten, met griezelmannen die ik in gedachte overal om het hoekje tegenkom, grote vieze wolfhonden met rode ogen die aanvallensklaar staan,… mijn hart stopt ofwel even met kloppen tot ik terug in het ‘licht’ ben, ofwel gaat razendsnel tekeer in mijn keel. stom hoor, want tot op heden nog nooit één van bovenstaande effectief in het donker tegengekomen maar toch… een lichtje zou dus wel van pas komen :o)
Ik ben bang voor… spinnen. Zolang ze op de grond kruipen kan ik ze nog te baas met een telefoonboek, maar zie ik ze op de muren – vaak de grootste exemplaren eerst – dan ben ik een jonkvrouwe in nood, inclusief geschreeuw en dansend op een stoel. =)
Enge mensen, gecamoufleerde fietsers of ninjavoetgangers die opeens van tussen geparkeerde auto’s tevoorschijn komen als ik met knikkende knietjes aan het oefenrijden ben, en krabben die in mijn teen gaan knijpen als ik mijn voet op de bodem van de zee zet tijdens het zwemmen.
ik was vroeger al bang van indringers in huis, nu ik kinderen heb is heeft die angst nog grotere vormen aangenomen
en spinnen, brrrr