lilith komt een belofte na

candles1

Zeven jaar geleden. Ik sta op een plek waarvan ik nooit had kunnen vermoeden dat ik er zo snel al zou staan, achteraan een kerk handjes schuddend terwijl mensen me condoleren bij de vroege dood van mijn moeder. Ik schud een hand, knik, schud, knik, knuffel, en plots staat zij voor me, klein en met haar dat ooit blond was maar nu grijs geworden. Ik heb haar in geen jaren gezien maar herken haar onmiddellijk: de moeder van W., helemaal naar het kustdorp gekomen waar mijn moeder wordt begraven.

“Heel veel sterkte Kelly”, zegt ze terwijl ze in mijn hand knijpt, en “altijd contact blijven houden met W.”. Ik zeg dat ik het zal doen, en weg is ze weer, voor ik haar goed en wel kan bedanken voor haar komst. Van alle mensen die mij die dag een hand schudden liet zij het meeste indruk op me na. Omdat het zo onverwacht was. Omdat ik W., met wie ik vanaf mijn vijfde tot mijn vijftiende zo goed als alles heb beleefd dat er in die leeftijdscategorie te beleven viel, op dat moment al een jaar of tien niet meer heb gezien. Omdat ik me bedacht dat dat toch doodjammer was, maar tegelijk: hoe de dingen gaan.

Daarna flitst het wel nog eens door mijn hoofd, maar het komt er nooit van. Omwille van allerhande omstandigheden en ge weet hoe dat gaat.

Vorige vrijdag draai ik een hoek om in het ziekenhuis waar mijn mama stierf, en bots ik voor het eerst in vijftien jaar op W. Zijn mama ligt op een andere verdieping op sterven, ook al zo jong. Hij heeft een dochtertje ondertussen, dat tegen zijn vriendin in een draagdoek ligt. Ik stel hem voor aan mijn man en zoon. Twee dagen later sterft ze, de vrouw die veertig kilometer reed om de jeugdvriendin van haar zoon een hart onder de riem te komen steken. Om haar te zeggen dat ze nog eens moeten afspreken.

Het is vreemd hoe gek puzzelstukken soms in elkaar vallen.

Binnenkort gaan W. en ik iets drinken, hebben we elkaar beloofd. Op haar, en hoe de dingen gaan.

Reacties

  1. Ik was hier een hele poos niet. En nu terug. En dan vind ik zo’n pakkende tekst. Inderdaad, hoe de dingen gaan.

  2. van acker arlette

    papatje, de papa van Laurette, de mama van Willem, is heel ontroerd, door jouw mooie tekst. zo lief, dank je wel!!!!!!!!!!!!!!!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>