Monthly Archives: januari 2015

Dexter spreekt VII

Twee jaar en zeven maanden.

Twee jaar en bijna zeven maanden.

“Hij gaat zo rap veranderen” zeggen de mensen als ze horen dat Dexter met school is gestart. En dat hij zo zot veel zal leren. Vooral qua woordenschat denk ik dan “nog meer?!”. Dexter is een ongelooflijke spraakwaterval met een woordenschat die mij soms omver blaast. Op dit moment beginnen de helft van zijn zinnen met woorden als “misschien” en “waarschijnlijk”, en de andere helft met “neen”. Waarschijnlijk gewoon weer een fase, misschien.

Vanmorgen was hij, na een goede eerste schooldag gisteren, vooral verdrietig dat zijn moeder niet in de klas bleef, maar het komt vast allemaal goed. En als hij zich echt op zijn gemak voelt, dan mogen de juffen dit soort wijsheden van hem verwachten:

  • Mag ik huppelen op mijn boeken?“. Dexter komt meestal eerst vragen of hij iets mag doen. Ook een fijne: “Mag ik mijn hoofdje in de wasmachine steken?“.
  • Ik ben niet aan het mursen“, terwijl hij het water uit zijn mond op zijn trui laat lopen.
  • Mama, jij moet opzuigen voor mij“. Opschuiven, dus.
  • Oh neen, de porsche is verdrinkerd!“.
  • Ze heeft een zwembuikje“. Dexter ziet een zeemeermin.
  • Neen, ik heb mijn zin niet mee“. Op de vraag of hij er zin in heeft.
  • Kijk! Hier liggen allemaal cadeauten!“. In de speelgoedafdeling van het Kruidvat.
  • Neen, ik ben al sterk“, op de vraag “gaan we een boterham eten?”.
  • Niet eten papa jij gaat pijn hebben aan jouw buikje!“. Uiteindelijk ontploft alles toch gewoon in je gezicht.
  • Ik ben de hagelslaggen aan het tellen“, als ik vraag om een beetje voort te doen met het opeten van zijn boterham.
  • Wie heeft er dat hier allemaal zo mooi versierd?“. Bij elke kerstboom die hij tegenkomt. Ook de onze.
  • De chocolademelk zal heel blij zijn“. Als in: ik heb zin in chocolademelk en ik zal heel blij zijn als ik er krijg.
  • “Wat zegt de kapitein als de boot boem heeft gedaan? En alstie vaart? En alstie wegrolt? En als de haai daar is? En wat zegt de politie als de auto op de sporen rijdt? En op de straat?”.
    Zomaar een gesprek in de badkamer.
  • Wie heeft er dat ingegeten? Wie heeft er dat uitgeslikt?“. *wijst naar de framboos die ik heb laten liggen in mijn bordje fruitsla*
  • Moet ik het op speaker zetten?“, terwijl hij wijst naar zijn speelgoedtelefoon.
  • Mama gaat met de trein en wij jongens gaan naar opa en oma“. *doet teken naar Youri*
  • Als Bliksem verdrietig is, dan zegt Takel ‘eend‘”. Soms weet ik ook niet goed wat ik daar allemaal op moet zeggen, ik geef het toe.
  • Papa, jij moet het kindje wolven!“. Als in: jij moet naar de tekening van het kindje op de muur van de tea-room blazen zoals de wolf naar het huisje van de drie biggetjes. Ge moet hem kennen.
  • De wiessers moeten de natters wegdoen“. *wijst naar de ruitenwissers*

Voor zij die nog wat extra motivatie nodig hebben om zelf dingen van hun kroost bij te houden: check wat voor een geweldig cadeau Dietemiet in acht jaar bij elkaar pende. Zo hard de max.

Zin in nog meer Dexter spreekt? Hier staan ze allemaal.

5 beelden, 5 dingen

5beelden_0115_25beelden_0115_3 5beelden_0115_55beelden_0115_15beelden_0115_4

1. Eerst en vooral onze beste wensen voor 2015 aan alle bloglezers van goede wil! Moge het een jaar zijn waarin er vaker mag gelachen worden dan geweend, maar ook een jaar waarin er geweend mag worden als dat nodig is. Een jaar van content zijn met uzelf, een jaar van uzelf willen zijn in plaats van iemand die veel beter en slanker en ad remmer is. Een jaar van connectie met anderen, misschien weer wat vaker in het echt en wat minder online, een jaar met weinig angst en veel hoop en plannen. Een jaar met echte gesprekken en emoties en kwetsbaarheden, zo een waarin we elkaar vinden aan de hoek van de toog of in een blogpost of in een treinwagon met zo weinig mogelijk vertraging. Ik moet nog vaak denken aan de fantastische wens die fc hier plaatste tijdens een van de wedstrijden aan het einde van vorig jaar: “Aan de dakloze, een dak. Aan de vluchteling, papieren. Aan de zieke, genezing. Aan de hopeloze, hoop. En aan diegene die al zoveel hebben: het besef van hun rijkdom.

2. Vanmorgen heb ik mijn zoon afgezet voor zijn eerste schooldag. Het was allemaal nogal overweldigend en veel, maar hij heeft niet geweend, en ik ook niet. Uit de kwaliteit van de foto die ik nam net voor ik de deur uitsneakte terwijl hij met één van de juffen naar de autobak mocht is wel op te maken dat er toch wat emoties bij betrokken waren. Erg benieuwd hoe hij het zal stellen vandaag, en blij met deze nieuwe stap. Ik denk dat ook hij na een periode van wennen erg content zal zijn met alle nieuwe ervaringen die het klasleven hem gaan brengen.

3. Ik heb zelf ook heel veel goesting in een hoop dingen. Een nieuw blogjaar. Een nieuw leesjaar. Een nieuw werkjaar. Ik heb evenwel weinig goede voornemens gemaakt voor mijn doen. Geen ellenlange lijst met te tackelen projecten en doelstellingen, dit jaar. Wel: verder leren content zijn met mezelf en wat ik heb, gezonde keuzes maken, en op alle vlakken zo goed als ik kan voor mezelf en de mensen die ik graag zie zorgen. Meer doen en minder naar mijn telefoon staren. Nog eens deftig stoppen met shoppen. Die marathons en valschermsprongen laat ik aan andere mensen over. In 2015 mag het van mij allemaal wat kleiner en rustiger.

4. Anderhalve week niet bloggen heeft voor heel wat inspiratie gezorgd. Ik ga één en ander omgooien, er komen misschien ook wat nieuwe rubrieken, en ik wil mijn focus hier en daar een beetje verschuiven. Geen idee of jullie daar iets van gaan voelen, maar ik heb in elk geval veel materiaal en fijne plannen, dus ik denk dat het wel de moeite wordt om te blijven afkomen.

5. En dan ga ik nu eens testen hoeveel werk een mens kan verzetten op werkdagen die al voor half vier stoppen omdat er post moet gevat worden aan de schoolpoort. Werkdagen die negen kansen op tien een deel twee gaan krijgen als het kindje in bed zit. Ik ga voortdoen, als het niet stoort!